ISO 639-2 ? standard trzyliterowych kodow j?zykowych, cz??? serii standardow ISO 639 . Ostatnia wersja została opublikowana w pa?dzierniku 1998 roku ^[1] . Organem rejestruj?cym, ktory odpowiada za zmiany w tabeli kodow, jest Biblioteka Kongresu ^[2] . Tabela kodow została ostatni raz uzupełniona w listopadzie 2012 roku ^[3] .

Porownanie z ISO 639-1 oraz ISO 639-3 [ edytuj | edytuj kod ]

Pierwsza cz??? standardu stosowała oznaczenia dwuliterowe; mo?na było w ten sposob zakodowa? 676 j?zykow ( 26 ² ), co sprawiło, ?e przestrze? okazała si? zbyt mała. Standard ISO 639-1, po przemapowaniu na kody trzyliterowe, stał si? podzbiorem standardu ISO 639-2. Pierwsza i druga cz??? skupia si? na głownych j?zykach, nie rozro?niaj?c odmian, a zamiast tego wprowadzaj?c kody dla grup j?zykow ^[4] . Przykładowo j?zykom słowia?skim został przypisany kod sla i mo?e by? on u?yty dla niezawartych w standardzie j?zykow ^[5] . Trzecia cz??? - ISO 639-3 - ma za zadanie zebra? wszystkie j?zyki naturalne ^[4] .

Zarezerwowane kody [ edytuj | edytuj kod ]

ISO 639-2, poza kodami j?zykowymi, zawiera te? kody zarezerwowane oraz specjalnego u?ytku. Zostały one bezpo?rednio przeniesione do trzeciej cz??ci standardu ^[6] .

• Przestrze? prywatna
  • qaa ? zarezerwowane dla lokalnego u?ytku , np. prywatne j?zyki
  • qtz ? jw.
• Kody specjalne
  • mis ? u?ywany dla j?zykow niezawartych w standardzie
  • mul ? materiał wieloj?zyczny, ktoremu mo?e by? przypisany tylko jeden kod
  • und ? dla materiałow o niezidentyfikowanym j?zyku
  • zxx ? materiał bez lingwistycznej zawarto?ci

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]