Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hokkien
(
chi?.
福建話
,
pinyin
: fujianhua,
POJ
: Hok-kian-o?), nazywany rownie? dialektem
quanzhou-zhangzhou
? odmiana
j?zyka minna?skiego
, u?ywana w południowej cz??ci prowincji
Fujian
, na
Tajwanie
, oraz przez wielu
Chi?czykow
w krajach
Azji Południowo-Wschodniej
. Blisko spokrewniony z dialektem
teochew
, jednak wzajemne zrozumienie jest utrudnione.
Odmiana hokkien posiada dwa presti?owe standardy, jeden z nich to dialekt miasta
Xiamen
(Amoy), drugi to odmiana u?ywana na Tajwanie, gdzie bywa nazywana
j?zykiem tajwa?skim
. Obie wersje s? wzajemnie zrozumiałe
[1]
. Oba warianty s? zrozumiałe rownie? dla osob posługuj?cych si? innymi dialektami j?zyka minna?skiego.
Istniej? dyskusje dotycz?ce statusu hokkien ? wielu naukowcow uwa?a, ?e jest to oddzielny j?zyk, nie za? dialekt
j?zyka chi?skiego
. Istniej? rownie? kontrowersje dotycz?ce hokkien w
Azji Południowo-Wschodniej
, głownie w
Malezji
i
Singapurze
, poniewa? w dialekcie widocznych jest wiele naleciało?ci z j?zykow regionu. Niektorzy uwa?aj?, ?e hokkien malezyjski powinno si? wyodr?bni? jako oddzielny dialekt.
W hokkien u?ywa si? o?miu tonow, ktore pojawiaj? si? ju? w
j?zyku ?redniochi?skim
. S? to:
1. 陰平 im-piaⁿ
2. 陰上 im-siong
3. 陰去 im-khi
4. 陰入 im-ji?p
5. 陽平 iong-piaⁿ
6. 陽上 iong-siong
7. 陽去 iong-khi
8. 陽入 iong-ji?p