Hazel Hotchkiss Wightman

Pa?stwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1886 Healdsburg
Data i miejsce ?mierci	5 grudnia 1974 Newton
Gra	prawor?czna
Gra pojedyncza
Wimbledon	3R (1924)
US Open	W (1909?1911, 1919)
Gra podwojna
Wimbledon	W (1924)
US Open	W (1909?1911, 1915, 1924, 1928)
Dorobek medalowy
Reprezentacja   Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie złoto Pary? 1924 Tenis ziemny (gra podwojna) złoto Pary? 1924 Tenis ziemny (gra mieszana)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Hazel Virginia Hotchkiss , zam??na Wightman (ur. 20 grudnia 1886 w Healdsburg , zm. 8 grudnia 1974 w Newton ) ? ameryka?ska tenisistka , szesnastokrotna zwyci??czyni mistrzostw USA w grze pojedynczej, podwojnej i mieszanej, deblowa mistrzyni Wimbledonu , mistrzyni olimpijska, inicjatorka Pucharu Wightman .

Hazel Hotchkiss Wightman jest uwa?ana za pierwsz? mistrzyni? woleja w kobiecym tenisie ^[1] . Prawor?czna zawodniczka była zdecydowan? zwolenniczk? gry ofensywnej i dominowała w rozgrywkach ameryka?skich na pocz?tku XX wieku. Umiej?tno?ci wolejowe pozwoliły jej na długie kontynuowanie kariery w deblu ? na ro?nych nawierzchniach i w ro?nych konkurencjach zdobyła 34 tytuły mistrzyni USA, ostatni w wieku 57 lat w mistrzostwach halowych (1943, z Pauline Betz ) ^[1] . Zasłu?ona tak?e jako trenerka i inicjatorka rozgrywek ameryka?sko-brytyjskich, otrzymała przydomek Lady Tennis .

Studiowała na Uniwersytecie Kalifornijskim , gr? wolejow? ?wicz?c z czterema bra?mi oraz na ?cianie domu. W 1909 debiutowała na mistrzostwach USA (obecne US Open ) i chocia? nie miała do?wiadczenia w grze na trawie, triumfowała nie tylko w grze pojedynczej, ale tak?e w deblu i mik?cie. W singlu jej najgro?niejsz? rywalk? okazała si? Louise Hammond w finale turnieju pretendentek ( All Comers ), ktora jako jedyna urwała jej seta (Hotchkiss wygrała 6:8, 6:1, 6:4). We wła?ciwym finale ( challenge round ) dominacja Hotchkiss nad broni?c? tytułu Maud Barger-Wallach nie podlegała dyskusji (6:0, 6:1). W dwoch kolejnych latach Hotchkiss z powodzeniem broniła wszystkich trzech tytułow. Nie stan?ła na starcie turnieju w 1912 po ?lubie z George Wightmanem z Bostonu , wkrotce urodziła dziecko. Do powrotu na korty zach?cił j? ojciec, ktory chciał j? widzie? jako pierwsz? zwyci??czyni? mistrzostw USA, kontynuuj?c? karier? po urodzeniu dziecka.

W 1915 Hazel Wightman odzyskała tytuły w deblu i mik?cie, ale w singlu w finale All Comers musiała uzna? wy?szo?? Molli Bjurstedt (po?niej po m??u Mallory). W edycji tej tytułu nie broniła Mary K. Browne , w zwi?zku z czym w wi?kszo?ci statystyk finał All Comers jest uwa?any za wła?ciwy finał. W kolejnych latach Molla Mallory pozostawała niepokonana w mistrzostwach USA, a pora?k? poniosła dopiero w 1919, kiedy zniesiono instytucj? challenge round , gwarantuj?c? zwyci?zcy udział w finale kolejnej edycji turnieju. Hazel Wightman wykorzystała pora?k? rywalki i w finale pokonała jej pogromczyni?, Marion Zinderstein , si?gaj?c po swoj czwarty singlowy tytuł. Sukces ten pozwolił Wightman zaj?? pozycj? liderki rankingu ameryka?skiego w 1919.

W kolejnych latach odnosiła sukcesy ju? tylko w grach podwojnych, po ostatni tytuł w mi?dzynarodowych mistrzostwach USA si?gaj?c w 1928. Partnerowała jej wowczas młodsza o prawie dwadzie?cia lat Helen Wills , z ktor? Wightman tworzyła szczegolnie dobr? par? ? nigdy nie przegrały meczu ^[1] , a w 1924 zdobyły mistrzostwo Wimbledonu (jedyny tytuł Hazel Wightman na londy?skich kortach) oraz złoty medal igrzysk olimpijskich w Pary?u . Na tej samej olimpiadzie Wightman si?gn?ła tak?e po złoto w mik?cie w parze z Richardem Williamsem . Ameryka?ska para zamykała list? mistrzow olimpijskich w tenisowej grze mieszanej przez 88 lat ? po paryskich igrzyskach tenis znikn?ł z rodziny sportow olimpijskich, a po powrocie na igrzyska w 1988 zrezygnowano z rozgrywania miksta. Gra mieszana powrociła do programu zawodow w 2012 roku, gdy zwyci??yła Białoruska para Wiktoryja Azaranka i Maks Mirny .

Szczegolne zasługi dla popularyzacji tenisa kobiecego Hazel Wightman poło?yła jako inicjatorka rozgrywek o Puchar, nazwany jej nazwiskiem. Amerykanka chciała nawi?za? w ten sposob do m?skiej rywalizacji o Puchar Davisa i podobnie jak w tamtych rozgrywkach pierwszy mecz stoczyły mi?dzy sob? reprezentacje USA i Wielkiej Brytanii w 1923 ^[1] . Nie doszło jednak do rozszerzenia rozgrywek na inne kraje i Puchar Wightman pozostał wewn?trzn? spraw? brytyjsko-ameryka?sk?, a inicjatywa Hazel Wightman znalazła realizacj? dopiero w Pucharze Federacji (od 1963). Hazel Wightman sama uczestniczyła w rozgrywkach, zdobywaj?c m.in. punkt deblowy (z Eleanor Goss ) w pierwszej edycji (przeciwko parze Phyliss Covell i Kitty McKane ). Wyst?powała w pucharze swojego imienia w 1923, 1924, 1927, 1929 i 1931, wył?cznie w deblu. Pełniła w tych latach funkcj? kapitana, a niegraj?cym kapitanem była w 1933, 1935 oraz w latach 1937?1948 (w czasie II wojny ?wiatowej nie rozgrywano Pucharu). Ze wszystkich wymienionych wy?ej edycji jedynie w 1924 Amerykanki nie zdobyły trofeum.

W 1957 Lady Tennis została wpisana do Mi?dzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy . Na jubileusz 50-lecia Pucharu Wightman w 1973 uhonorowano j? komandori? Orderu Imperium Brytyjskiego . Pozostawała wowczas ? w wieku 86 lat ? aktywn? trenerk? tenisa.

Osi?gni?cia w najwa?niejszych turniejach [ edytuj | edytuj kod ]

• Wimbledon
  • gra podwojna ? wygrana 1924 (z Helen Wills )
• mistrzostwa USA
  • gra pojedyncza ? wygrane 1909, 1910, 1911, 1919, finał All Comers 1915
  • gra podwojna ? wygrane 1909, 1910 (obie z Edith Rotch ), 1911, 1915 (obie z Eleonor? Sears ), 1924, 1928 (obie z Helen Wills), finały 1919 (z Eleonor? Sears), 1923 (z Eleanor Goss )
  • gra mieszana ? wygrane 1909 (z Wallace F. Johnsonem ), 1910 (z Josephem Carpenterem ), 1911 (z Wallace F. Johnsonem), 1915 (z Harry Johnsonem ), 1918 (z Irvingiem Wrightem ), 1920 (z Wallace F. Johnsonem), finały 1926, 1927 (oba z Rene Lacoste )
• igrzyska olimpijskie w Pary?u 1924
  • gra podwojna ? 1. miejsce (z Helen Wills)
  • gra mieszana ? 1. miejsce (z Richardem Williamsem )
• Puchar Wightman
  • wygrane 1923, 1927, 1929, 1931, jako niegraj?cy kapitan tak?e 1933, 1935, 1937, 1938, 1939, 1946, 1947, 1948

Wyst?py finałowe w mistrzostwach USA [ edytuj | edytuj kod ]

• 1909 ? 6:0, 6:1 z Maud Barger-Wallach
• 1910 ? 6:4, 6:2 z Louise Hammond
• 1911 ? 8:10, 6:1, 9:7 z Florence Sutton
• 1915 ? 6:4, 2:6, 0:6 z Moll? Bjurstedt (Mallory)
• 1919 ? 6:1, 6:2 z Marion Zinderstein

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dost?p 2018-09-24]   ( ang. ) .
• Bud Collins , Tennis Encyclopedia , Visible Ink Press, Detroit 1997
• Zbigniew Z.   Dutkowski   Zbigniew Z. , T ? jak tenis , Jan J.   Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza , 1979   .
• Martin Hedges , The Concise Dictionary of Tennis , Maylower Books Inc, Nowy Jork 1978

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

• sylwetka na stronie Mi?dzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy