Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Granatnik przeciwpancerny
(dawniej: pancerzownica
[1]
) ? rodzaj
granatnika
przeznaczonego do niszczenia
wozow bojowych
i umocnie? polowych.
Granatnik przeciwpancerny mo?e by? broni?
indywidualn?
lub
zespołow?
. Jego
kaliber
zwykle nie przekracza 115 mm. Mo?e by? broni? jednorazowego lub wielokrotnego u?ytku. Strzela
pociskami kumulacyjnymi
, kalibrowymi (o ?rednicy rownej kalibrowi granatnika) lub nadkalibrowymi (o ?rednicy wi?kszej ni? kaliber broni).
W zale?no?ci od rodzaju nap?du
pocisku
:
- granatniki bezodrzutowe ? pocisk jest nap?dzany energi? gazow, powstałych podczas wybuchu ładunku miotaj?cego w cz??ciowo otwartej od strony wlotu lufie (zob.
bro? bezodrzutowa
)
- granatniki rakietowe (odrzutowe) ? pocisk jest nap?dzany silnikiem rakietowym na paliwo stałe (zob.
pocisk rakietowy
)
- kombinowane ? pocisk otrzymuje wst?pny nap?d w lufie przy pomocy ładunku miotaj?cego, a nast?pnie, na torze lotu, w bezpiecznej dla strzelca odległo?ci uruchamia si? silnik rakietowy
- Andrzej
A.
Ciepli?ski
Andrzej
A.
,
Ryszard
R.
Wo?niak
Ryszard
R.
,
Encyklopedia wspołczesnej broni palnej
, Warszawa: WIS, 1994,
ISBN
83-86028-01-7
,
OCLC
169820275
.
brak strony (ksi??ka)