Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klasyczny granat obronny, radziecki
F-1
Granat obronny
?
odłamkowy
granat r?czny
przeznaczony do zwalczania nacieraj?cej piechoty przeciwnika. Zbudowany jest z grubo?ciennej skorupy wypełnionej
materiałem wybuchowym
i
zapalnika
(najcz??ciej pirotechnicznego zapalnika czasowego). Granat obronny razi głownie
odłamkami
pochodz?cymi ze skorupy. Jego
skuteczny zasi?g
mo?e si?ga? 200 m, co przekracza mo?liwy zasi?g rzutu i stwarza zagro?enie dla rzucaj?cego, dlatego rzuca si? je wył?cznie z ukrycia
[1]
.
W starszych typach granatow obronnych (tzw.
bomba Millsa
) skorupa była odlewem z naci?ciami maj?cymi zapewnia? kontrolowan? fragmentacj?. Poniewa? ten sposob kontrolowania fragmentacji okazał si? mało skuteczny, skonstruowano granaty obronne ze skorup? ze stopow lekkich (po?niej tworzyw sztucznych). Wewn?trz skorupy zatopione były prefabrykowane odłamki uwalniane w momencie wybuchu. W przypadku granatow obronnych nowej generacji (z odłamkami prefabrykowanymi) zasi?g odłamkow jest mniejszy od zasi?gu rzutu. Granaty obronne ze skorup? zawieraj?c? prefabrykowane odłamki s? zaliczane do
granatow uniwersalnych
.
Innym typem granatow uniwersalnych s?
granaty zaczepne
, ktore mo?na przekształci? w obronne przez nało?enie na nie odłamkowej koszulki.
- ↑
Mała Encyklopedia Wojskowa
. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowe, 1971, s. 467-468.