Ford Cortina ? samochod osobowy klasy ?redniej produkowany pod ameryka?sk? mark? Ford w latach 1962 ? 1983.

Pierwsza generacja [ edytuj | edytuj kod ]

Ford Consul Cortina
Ford Cortina I

Ford Cortina I
Inne nazwy	Hyundai-Ford Cortina
Producent	Ford
Zaprezentowany	Wrzesie? 1962
Okres produkcji	1962 ? 1966
Miejsce produkcji	Dagenham Amsterdam Melbourne Wellington Ulsan Taoyuan Singapur
Poprzednik	Ford Consul Classic
Nast?pca	Ford Cortina II
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegow	4-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna
Nap?d	tylny
Długo??	4274-4280 mm
Szeroko??	1588 mm
Wysoko??	1435-1467 mm
Rozstaw osi	2489 mm
Masa własna	787-940 kg
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Pokrewne	Lotus Cortina
Konkurencja	Vauxhall Victor
Multimedia w Wikimedia Commons

Ford Cortina I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1962 roku.

Pierwsza generacja samochodu została zaprojektowana przez Roya Browna w ramach brytyjskiego oddziału Forda jako nast?pca modelu Consul Classic ^[1] . Prezentacja pojazdu nast?piła we wrze?niu 1962 roku jako Ford Consul Cortina . Do stycznia 1963 roku wszystkie samochody były wyposa?ane w silnik 1,2 z Forda Anglii , po czym za dodatkow? opłat? mo?na było naby? jednostk? 1,5 litra. Samochod był dost?pny z nadwoziem dwu- lub czterodrzwiowym. Jednocze?nie w 1963 roku rozpocz?to produkcj? bli?niaczego Lotusa Cortiny , b?d?cego sportow? odmian?. W 1964 roku zmieniono nazw? podstawowego modelu na po prostu Ford Cortina ^[2] .

Sport [ edytuj | edytuj kod ]

Pocz?tkowo Ford Cortina był wystawiany w rajdach samochodowych, a po?niej rownie? w wy?cigach samochodow turystycznych. W 1963 roku Jack Sears w Fordzie Cortina GT zdobył mistrzostwo BSCC . Rok po?niej to samo osi?gni?cie zdobył w barwach Team Lotus Lotusem Cortin? Jim Clark . Rownie? w 1964 roku Peter Hughes w Fordzie Cortinie GT wygrał Rajd Safari . Zwykle w zawodach sportowych stosowano mocny i lekki silnik 1,6 litra ^[3] .

Silniki [ edytuj | edytuj kod ]

• L4 1.2l Kent
• L4 1.5l Kent
• L4 1.6l Twin-Cam

Druga generacja [ edytuj | edytuj kod ]

Ford Cortina II

Ford Cortina II
Inne nazwy	Hyundai-Ford Cortina
Producent	Ford
Zaprezentowany	Pa?dziernik 1966
Okres produkcji	1966 ? 1970
Miejsce produkcji	Dagenham Amsterdam Melbourne Wellington Ulsan Taoyuan
Poprzednik	Ford Cortina I
Nast?pca	Ford Cortina III
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegow	4-biegowa manualna
Nap?d	tylny
Długo??	4267 mm
Szeroko??	1648 mm
Wysoko??	1415 mm
Rozstaw osi	2489 mm
Masa własna	857-922 kg
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Pokrewne	Ford Capri Lotus Cortina
Konkurencja	Vauxhall Victor
Multimedia w Wikimedia Commons

Ford Cortina II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1966 roku.

Druga generacja samochodu, zaprojektowana przez Roya Haynesa, powstała na zmodernizowanej platformie poprzednika ^[4] . Zmieniono wygl?d nadwozia, ktore przybrało agresywniejszy charakter. Zyskało one bardziej kanciaste i zwarte proporcje, z wyra?niej zaznaczonymi błotnikami, ni?ej osadzonymi reflektorami oraz kanciastymi tylnymi lampami. Zaokr?glone i wielokształtne przetłoczenia zast?piono prostszymi liniami. Przod zdominowała du?a, prostok?tna atrapa chłodnicy obejmuj?ca reflektory i zdobiona chromem.

W gamie pojawił si? nowy silnik o pojemno?ci 1,6 litra ^[5] . W Południowej Afryce samochod był ponadto sprzedawany z trzylitrowym silnikiem V6 , rozwijanym przez Basil Green Motors ^[6] .

Podobnie jak w przypadku poprzednika, na bazie Forda Cortiny drugiej generacji został zbudowany sportowy wariant Lotus Cortina opracowany z brytyjsk? mark? samochodow sportowych Lotus ^[7] .

Silniki [ edytuj | edytuj kod ]

• L4 1.2l Kent
• L4 1.3l Kent
• L4 1.3l Crossflow
• L4 1.5l Kent
• L4 1.6l Crossflow
• L4 1.6l Twin-Cam
• V6 3.0l Essex

Trzecia generacja [ edytuj | edytuj kod ]

Ford Cortina III

Ford Cortina III przed liftingiem
Inne nazwy	Ford Taunus Hyundai-Ford Cortina
Producent	Ford
Zaprezentowany	Stycze? 1970
Okres produkcji	1970 ? 1976
Miejsce produkcji	Dagenham Amsterdam Melbourne Wellington Ulsan Taoyuan
Poprzednik	Ford Cortina II Ford Corsair
Nast?pca	Ford Cortina IV
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegow	4-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna
Nap?d	tylny
Długo??	4361-4356 mm
Szeroko??	1702 mm
Wysoko??	1321 mm
Rozstaw osi	2565 mm
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Pokrewne	Ford P100
Konkurencja	Vauxhall Victor
Multimedia w Wikimedia Commons

Ford Cortina III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1970 roku.

Trzecia generacja Forda Cortiny przeszła obszern? metamorfoz?. Po raz pierwszy w historii, pojazd był wynikiem wspołpracy konstruktorow brytyjskiego oraz niemieckiego oddziału marki Ford . W ten sposob, konstrukcja w Wielkiej Brytanii i Irlandii stała si? kontynuacj? linii modelowej Cortina, z kolei w Niemczech i wielu o?ciennych krajach Europy Zachodniej pojazd stał si? szost? generacj? modelu Taunus ^[8] .

Kształt nadwozia był inspirowany butelk? Coca-Coli, charakteryzuj?c si? obłymi tylnymi błotnikami, a tak?e wyra?nie zaznaczonymi przednimi nadkolami. Pas przedni zdobiła du?a, chromowana atrapa chłodnicy obejmuj?ca okr?głe reflektory. W podstawowej ofercie znajdowały si? jednostki 1,3, 1,6 i 2,0, jednak?e w Południowej Afryce sprzedawano pojazdy z silnikami 2,5 i 3,0, a w Australii oferowano modele z pochodz?cymi z Forda Falcona silnikami 3,3 i 4,1 ^[5] .

Lifting [ edytuj | edytuj kod ]

We wrze?niu 1972 roku Cortina trzeciej generacji przeszła obszern? modernizacj?. Z przodu pojawił si? nowy wzor atrapy chłodnicy, a tak?e du?e prostok?tne reflektory, ktore zast?piły dotychczasowe, okr?głe ^[9] .

Silniki [ edytuj | edytuj kod ]

• L4 1.3l Crossflow
• L4 1.6l Crossflow
• L4 1.6l Pinto
• L4 2.0l Pinto
• L6 3.3l Falcon
• L6 4.1l Falcon
• V4 2.0l Essex
• V6 2.5l Essex
• V6 3.0l Essex

Czwarta generacja [ edytuj | edytuj kod ]

Ford Cortina IV

Ford Cortina IV
Inne nazwy	Ford Taunus Hyundai-Ford Cortina
Producent	Ford
Zaprezentowany	Wrzesie? 1976
Okres produkcji	1976 ? 1979
Miejsce produkcji	Dagenham Melbourne Wellington Ulsan Taoyuan
Poprzednik	Ford Cortina III
Nast?pca	Ford Cortina IV
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegow	4-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna
Nap?d	tylny
Długo??	4341-4440 mm
Szeroko??	1699 mm
Wysoko??	1367 mm
Rozstaw osi	2576 mm
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Pokrewne	Ford P100
Konkurencja	Vauxhall Cavalier
Multimedia w Wikimedia Commons

Ford Cortina IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1976 roku.

Czwarta generacja Cortiny została gruntownie zmodernizowana, powstaj?c od podstaw jako nowy model. Podobnie jak poprzednik, pojazd powstał w ramach wspołpracy brytyjskiego i niemieckiego oddziału Forda , dzi?ki ktorej pojawiła si? te? kolejna, siodma generacja modelu Taunus ^[10] .

Pas przedni wyro?niał si? du?ymi, kanciastymi reflektorami, a tak?e czarn?, znajduj?c? si? mi?dzy nimi atrap? chłodnicy w prostok?tnym kształcie. Z tyłu z kolei znalazły si? wielokształtne, znajduj?ce si? na naro?nikach błotnikow lampy, a nadwozie zyskało łagodniejsze przetłoczenia ^[11] .

Silniki [ edytuj | edytuj kod ]

• L4 1.3l Crossflow
• L4 1.6l Crossflow
• L4 1.6l Pinto
• L4 2.0l Pinto
• L6 3.3l Falcon
• L6 4.1l Falcon
• V6 2.0l Essex
• V6 2.3l Essex
• V6 3.0l Essex

Pi?ta generacja [ edytuj | edytuj kod ]

Ford Cortina V

Ford Cortina V
Inne nazwy	Ford Taunus Hyundai-Ford Cortina
Producent	Ford
Zaprezentowany	Sierpie? 1979
Okres produkcji	1979 ? 1983
Miejsce produkcji	Dagenham Melbourne Wellington Port Elizabeth Ulsan Taoyuan
Poprzednik	Ford Cortina IV
Nast?pca	Ford Sierra (Europa) Ford Telstar (Australia)
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegow	4-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna
Nap?d	tylny
Długo??	4341-4440 mm
Szeroko??	1707-1712 mm
Wysoko??	1321 mm
Rozstaw osi	2578 mm
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Pokrewne	Ford P100
Konkurencja	Vauxhall Cavalier
Multimedia w Wikimedia Commons

Ford Cortina V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1979 roku.

Pi?ta i ostatnia generacja Forda Cortiny była de facto gł?boko zmodernizowanym poprzednikiem, zyskuj?c nowocze?niejsze rozwi?zania techniczne, a tak?e obszernie zmodernizowane nadwozie ^[12] . Z przodu pojawiły si? dwucz??ciowe, dwubarwne reflektory obejmuj?ce tym razem tak?e kraw?dzie przednich błotnikow, z kolei z tyłu zamontowano znacznie wi?ksze, prostok?tne lampy. Poza tym, kształt drzwi czy przetłoczenia na błotnikach pozostały bez zmian ^[13] .

Restylizacja, firmowana jako nowa generacja, nie dotyczyła bli?niaczego Forda Taunusa ? ten był produkowany w tej samej formie od 1976 roku.

Koniec produkcji i nast?pca [ edytuj | edytuj kod ]

W 1983 roku Ford zako?czył produkcj? Cortiny, zast?puj?c j? na rynku europejskim zupełnie nowym modelem Sierra . Na rynku australijskim i nowozelandzkim nast?pc? został z kolei inny model ? Telstar .

Ł?cznie sprzedano 4,3 miliona egzemplarzy Cortiny wszystkich generacji, w wi?kszo?ci w Wielkiej Brytanii . Był to najlepiej sprzedaj?cy si? samochod w Wielkiej Brytanii przez wiele lat, głownie w latach 70. XX wieku ^[3] .

Silniki [ edytuj | edytuj kod ]

• L4 1.3l Crossflow
• L4 1.6l Crossflow
• L4 1.6l Pinto
• L4 2.0l Pinto
• L6 3.3l Falcon
• L6 4.1l Falcon
• V4 2.0l Essex
• V6 2.3l Cologne
• V6 3.0l Essex

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]