|
Ten artykuł nale?y dopracowa?
:
Brakuje w tek?cie odniesie? do stron w pozycjach ksi??kowych, wskazanych jako przypisy, lub do innych ?rodeł.
Dokładniejsze informacje o tym, co nale?y poprawi?, by? mo?e znajduj? si? w
dyskusji tego artykułu
.
Po wyeliminowaniu niedoskonało?ci nale?y usun?? szablon
{{Dopracowa?}}
z tego artykułu.
|
Rozmowa z dr Robertem Mysłajkiem. Podkast z serii Nauka XXI wieku
Drapie?nictwo
? bywa definiowane jako sposob
od?ywiania si?
organizmow
, polegaj?cy na wykorzystaniu jako pokarm ciała innego zwierz?cia i w odro?nieniu od
paso?ytnictwa
prowadz?cy do ?mierci ofiary. W
ekologii
jest traktowane jako jedna z form
antagonistycznych
zale?no?ci mi?dzygatunkowych
(
drapie?nik
?
ofiara
) lub wewn?trzgatunkowych (np.
kanibalizm
), ktore wykształciły si? w toku
koewolucji
(
adaptacja
)
[1]
.
Układy drapie?nik?ofiara i układy powi?zane innymi interakcjami mi?dzygatunkowymi, decyduj? o rozmieszczeniu,
zrownowa?eniu
i
strukturach ekosystemow
[2]
[3]
[4]
[5]
.
Istniej? ro?ne sposoby polowania,
stadne
i w pojedynk?. Niektore drapie?niki łapi? ofiar? po po?cigu. Po?cig mo?e by? szybki i krotkotrwały ? je?li ofiary nie uda si? do?cign??, drapie?nik z niej rezygnuje (
gepard
) ? lub dłu?szy, d???cy do zm?czenia ofiary (
wilk szary
). W skrajnych wypadkach po?cig mo?e trwa? wiele godzin lub nawet kilka dni, gdy drapie?ca nie mo?e osi?gn?? du?ej pr?dko?ci, ale jest bardziej wytrzymały ni? ofiara (
likaon pstry
). Po?cig mo?e te? by? stosunkowo krotki, po podej?ciu ofiary (
lew afryka?ski
). W skrajnych przypadkach oznacza to polowanie z zasadzki, np. zeskok z gał?zi (
jaguar ameryka?ski
) lub wyskok spo?rod ro?linno?ci (
szczupak
). Zwierz?ta poluj?ce stadnie mog? stosowa? podział rol.
Po?cig to nie jest jedyny sposob pozyskania ofiary. Niektore drapie?niki buduj? ro?nego rodzaju pułapki ? sieci (wiele
paj?kow
), pułapki ziemne (larwy
mrowkolwowatych
). Inne obezwładniaj? ofiar? uderzeniem j?zyka (
?aby
,
kameleony
) lub
parzydełek
(
parzydełkowce
). Niektore przywabiaj? ofiary wabikiem, udaj?cym potencjaln? ofiar?, lub ?wiec?cym wyrostkiem (
?abnica
). Drapie?ca obezwładnia ofiar? sił?, gryz?c j? (powoduj?c wykrwawienie) lub dusz?c, albo przy u?yciu
jadu
.
Drapie?nictwem jest te? zgryzanie ciał zwierz?t osiadłych, np.
g?bek
, mimo ?e technicznie jest identyczne z
ro?lino?erno?ci?
.
Istniej? zwierz?ta, ktore odfiltrowuj? pokarm z
zawiesiny
wodnej
(
fiszbinowce
) lub
mułu
(
rureczniki
). Ich pokarmem staj? si? wtedy zarowno organizmy zwierz?ce, jak i ro?linne,
bakterie
oraz
detrytus
. Takiego od?ywiania formalnie nie zalicza si? do drapie?nictwa.
Mechanizmy obronne u ofiar
[
edytuj
|
edytuj kod
]
Ofiary potrafi? broni? si? przed atakiem drapie?nikow m.in. ucieczk? (
mysz
,
zaj?c
,
antylopa
) w momencie ataku lub unikaniem miejsca i czasu, w ktorych drapie?niki s? najbardziej aktywne (
migracje dobowe
organizmow
zooplanktonowych
). Inne staj? si? niedost?pne dla drapie?nika, wytwarzaj?c ro?nego rodzaju
pancerze
(
mał?e
,
?limaki
,
skorupiaki
,
?ołwie
,
chru?ciki
domkowe) lub chowaj?c si? w kryjowki, b?d? wytwarzaj?c wyrostki (
rogi
,
poro?e
,
kolce
itp.), utrudniaj?ce manipulacj? lub połkni?cie przez drapie?nika (
je?
,
rozwielitka
). Niektore organizmy wytwarzaj? takie zabezpieczenia tylko w okresie zwi?kszonej presji drapie?nikow, co jest nazywane
cyklomorfoz?
. Ukrywanie si? jest ułatwiane przez ro?ne strategie
kamufla?u
, w tym
mimetyzm
, polegaj?cy na upodabnianiu si? do elementow otoczenia, np. przez przybieranie
ubarwienia ochronnego
. Jeszcze inne staraj? si? odstraszy? wroga substancjami chemicznymi (
tchorz
,
skunks
),
??dłem
(
błonkowki
) lub sam? informacj? (tak?e informacj? fałszyw?) o zawieraniu
toksycznej
substancji, zawart? w krzykliwej barwie ciała (
salamandra plamista
). W zale?no?ci od szczegolnych uwarunkowa? strategi? obronn? mo?e by? ?ycie w rozproszeniu lub tworzenie stad.
Wybor ofiar przez drapie?niki
[
edytuj
|
edytuj kod
]
Drapie?cy mog? polowa? na ro?ne ofiary (
polifagia
) lub tylko na jeden ich gatunek (
monofagia
). Polifagi cz?sto wykazuj?
oportunizm
, tzn. poluj? na ten gatunek potencjalnych ofiar, ktory jest w danym momencie najłatwiejszy do zdobycia (najpospolitszy i najsłabszy). U typowych drapie?nikow, takich jak np. lew, udane jest tylko jedno na 5-10 polowa?. Dzieje si? tak, gdy? ich ofiar? z reguły padaj? osobniki młode, młode niedo?wiadczonych matek, osobniki stare, chore (np.
zapaso?ycone
, z kolcem w nodze itp).
Wpływ drapie?nikow na liczebno?? populacji ofiar
[
edytuj
|
edytuj kod
]
Najsilniejsza zale?no?? mi?dzy liczebno?ci?
populacji
ofiar a liczebno?ci? populacji drapie?nikow wyst?puje w przypadku drapie?nikow monofagicznych bytuj?cych w zubo?onych gatunkowo ?rodowiskach, takich jak
kr?g polarny
lub
pustynia
. Drapie?nik wyst?puj?cy w nadmiarze (w stosunku do pojemno?ci
ekosystemu
) silnie przetrzebia populacj? ofiar, w efekcie ich liczba silnie spada. Nie mog?c znale?? pokarmu, drapie?niki zdychaj? z głodu i po pewnym czasie ich liczba rownie? spada. To z kolei pozwala si? odbudowa?, zwykle te? bardziej płodnej, populacji ofiar. Charakterystyczne jest, ?e szczyt liczebno?ci drapie?nika wyst?puje nieco po?niej ni? szczyt liczebno?ci ofiary. Dzieje si? tak, gdy? dopiero dojrzałe dzieci drapie?nika b?d? mogły skonsumowa? ?nadmiar” swoich ofiar. Przykładem powy?szych zale?no?ci mog? by? stosunki pomi?dzy
lisem polarnym
a
zaj?cem polarnym
. W
Polsce
podobne korelacje wyst?puj? pomi?dzy liczebno?ci?
sow
a liczebno?ci? myszy i
nornic
. Powy?sz? zale?no?? przedstawiono na wykresie obok. W uj?ciu matematycznym zale?no?ci te ujmuje
rownanie Lotki-Volterry
.
W ?rodowiskach bardziej zro?nicowanych gatunkowo ? gdzie wyst?puje dobrze rozbudowana sie?
ła?cuchow pokarmowych
? nie ma takich gwałtownych waha? liczebno?ci (najwy?ej miejscowo). Drapie?nik zaprzestaje polowa? na osobniki przerzedzonej populacji. Nie robi tego ?wiadomie, po prostu cz??ciej w jego zasi?gu
wzroku
(
w?chu
) pojawiaj? si? osobniki innego gatunku. Ich dost?pno?? reguluje przypadek, a ten zale?y od liczebno?ci populacji potencjalnych ofiar.