Bilcze Złote

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bilcze Złote
Ilustracja
Pałac Sapiehow, ok. 1935 r.
Herb
Herb
Pa?stwo

  Ukraina

Obwod

  tarnopolski

Rejon

czortkowski

Powierzchnia

5,993 km²

Populacja  (2001)
? liczba ludno?ci
? g?sto??


2002
334,06 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3541

Kod pocztowy

48733

Poło?enie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Bilcze Złote”
Poło?enie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bilcze Złote”
Ziemia48°46′35″N   25°52′57″E / 48,776389   25,882500

Bilcze Złote [1] (ukr. Б?льче-Золоте ) ? wie? na Ukrainie , w obwodzie tarnopolskim , w rejonie czortkowskim [2] (do 2020 borszczowskim ), do 1945 w Polsce, w wojewodztwie tarnopolskim , w powiecie borszczowskim , siedziba gminy Bilcze Złote .

W 1822 w Bilczu Złotym odkryto dwa stanowiska archeologiczne zasiedlane przez ludno?? kultury trypolskiej z epoki miedzi .

Stanowiska archeologiczne [ edytuj | edytuj kod ]

Jedno z nich, nazywane Ogrodem, ulokowane w dolinie rzeki Seret , gł?boko rozcinaj?cej Wy?yn? Podolsk? , okazało si? typow? wsi? zamieszkiwan? w okresie od 4000 do 3500 lat p.n.e. Dominowały tam pi?trowe domy zbudowane z drewna i gliny. Ludno?? zajmowała si? upraw? roli, hodowl? bydła , owiec i ?wi? oraz rzemiosłem , w tym wyrobem narz?dzi z krzemienia , ko?ci i z miedzi . Charakterystycznym dziełem tych ludzi s? doskonałej jako?ci naczynia ceramiczne , malowane czarn?, czerwon? i biał? farb?. Oprocz najcz??ciej wyst?puj?cych ornamentow geometrycznych, spotykane te? s? malowane figury ludzi i zwierz?t oraz schematyczne przedstawienia ro?lin.

Drugi stanowisko archeologiczne zlokalizowane było w gipsowej jaskini Werteba , poło?onej na płaskiej wysoczy?nie lessowej , oddalonej o kilka kilometrow na wschod od Ogrodu.

  Osobny artykuł: Jaskinia Werteba .

Historia bada? [ edytuj | edytuj kod ]

Dwa wołki gliniane z Bilczy Złotych z kolekcji Muzeum Archeologicznego w Krakowie

Jaskini? odkryto przypadkowo w 1822 . Ziemie wokoł Bilcza Złotego i sama jaskinia nale?ały przez pewien czas do ksi?cia Adama Sapiehy , a po?niej do jego syna ? Leona . Pierwszym archeologiem, ktory z polecenia Komisji Archeologicznej Akademii Umiej?tno?ci przeprowadził w latach 1876 ? 1878 badania w jaskini był Adam Honory Kirkor . Natomiast pierwsze ?lady osady znajduj?cej si? na terenie parku dworskiego odkryto przypadkowo w 1884 . Pierwsze prace wykopaliskowe w tym miejscu, na pro?b? ksi?cia Leona Sapiehy, przeprowadził w 1889 kustosz Muzeum im. Lubomirskich we Lwowie , Pawłowicz. W listopadzie 1890 dalsze prace w tym miejscu podj?ł Gotfryd Ossowski , kustosz Muzeum Archeologicznego w Krakowie . Odkrył ponad dwadzie?cia, jak wowczas s?dził, grobow ciałopalnych . Ossowski zainteresował si? rownie? jaskini? Werteba i zlecił wykonanie dokładnego jej planu. Dalsze badania w jaskini w latach 1898 , 1904 i 1907 , a tak?e niewielkie prace w parku prowadził Włodzimierz Demetrykiewicz . Demetrykiewicz zapocz?tkował naukowe opracowanie zbiorow bilcza?skich. Na podstawie wynikow bada? sprostował on myln? hipotez? Ossowskiego uznaj?c znalezione w parku obiekty za ?lady konstrukcji mieszkalnych, nie za? za ciałopalne groby cegłowe jak s?dził jego poprzednik. Po roku 1907 nie prowadzono ju? wi?kszych prac w Bilczu Złotym.

Kolekcja zabytkow bilcza?skich w Krakowie [ edytuj | edytuj kod ]

W listopadzie 1904 ksi??na Teresa Sapieha , wdowa po ksi?ciu Leonie , podpisała z Akademi? Umiej?tno?ci w Krakowie umow?, na mocy ktorej Akademia zobowi?zała si? skatalogowa?, uporz?dkowa? i konserwowa? zabytki z Bilcza Złotego, pokaza? je na wystawie jako ?Zbior wykopalisk z Bilcza Złotego imienia Ksi???t Leona i Teresy Sapiehow”, a tak?e w ci?gu dwu lat po zło?eniu zbiorow w krakowskim Muzeum ogłosi? drukiem naukowe ich opracowanie. Nast?piło to jednak ju? po niewyja?nionej kradzie?y cz??? materiałow, ktora miała miejsce w Bilczu w tym samym roku. Niektore ze skradzionych zabytkow odnalazły si? po?niej i przechowywane były w zbiorach Muzeum Przyrodniczego im. Dzieduszyckich we Lwowie. Natomiast ?Zbior wykopalisk...” pozostaje do dzisiaj trzonem kolekcji Muzeum Archeologicznego w Krakowie .

Zabytki [ edytuj | edytuj kod ]

  • zamek ? wybudowany prawdopodobnie w XVI w. przez Jazłowieckich został zniszczony przez Tatarow w pierwszej połowie XVII w. Obecnie po zamku pozostały nieznaczne ?lady [3] .
  • pałac ? dzieje Bilczych Złotych s? stosunkowo mało znane. Wiadomo, ?e miejscowe dobra były własno?ci? rodziny Potockich. W 1854 roku wie? kupił Adam Sapieha , ktory wzniosł tam w 1866 roku obszerny pałac. Pałac został prawdopodobnie po drugiej wojnie ?wiatowej zburzony przez bolszewikow. W jego miejsce wybudowano dom kultury w stylu socrealistycznym.
  • park, w ktorym mie?ci si? rezydencja istniał ju? w XVIII w. Zajmuje on 11 ha i jest jednym z najcenniejszych w zachodniej cz??ci Ukrainy. Znale?? w nim mo?na imponuj?c? liczb? gatunkow drzew, m.in. tulipanowce , orzech grecki , sosn? krymsk? . Wiele drzew w parku ma olbrzymie wymiary, wyro?ni? si? olbrzymia korona lipy w centrum parku.
  • w parku znajduje si? neogotycka kaplica grobowa Sapiehow, zbudowana w 1839, przebudowana w 1898 r., obecnie pełni?ca funkcj? cerkwi greckokatolickiej [4] .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. Skorowidz miejscowo?ci Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wynikow Pierwszego Powszechnego Spisu Ludno?ci z dnia 30 wrze?nia 1921 r. i innych ?rodeł urz?dowych . T. 15: Wojewodztwo tarnopolskie. Warszawa: Głowny Urz?d Statystyczny, 1923, s. 1.
  2. Про утворення та л?кв?дац?ю район?в [online], Оф?ц?йний вебпортал парламенту Укра?ни [dost?p 2023-03-12] ( ukr. ) .
  3. Замок в селе Бильче-Золотое . zamki-kreposti.com.ua. [dost?p 2013-10-23].
  4. Ko?cioł-krypta Sapiehow portalu GloUA

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

  • Kadrow S., Trela E. Osady kultury trypolskiej w Bilczu Złotym , Komitet Bada? Naukowych; [1] .
  • "Skarbnica pami?tek" ? wywiad z dyrektorem Muzeum Archeologicznego w Krakowie, Sprawy Nauki, 2002/7; [2] .
  • Trela E. Zbior wykopalisk z Bilcza Złotego imienia Ksi???t Leona i Teresy Sapiehow , strona Muzeum Archeologicznego w Krakowie; [3] .
  • Grzegorz R?kowski : Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Cz. II : Podole. Pruszkow, 2006, s. 198?200. ISBN  83-89188-46-5 .

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]