Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dom w
Londynie
, w ktorym mieszkał w latach młodo?ci podczas studiow w pobliskim
Royal College of Music
The Scallop
? rze?ba autorstwa
Maggi Hambling
, po?wi?cona Benjaminowi Brittenowi na pla?y w
Aldeburghu
. Na kraw?dzi muszli widniej? słowa z opery
Peter Grimes
: ?I hear those voices that will not be drowned”.
Ro?a 'Benjamin Britten', odmiana wyhodowana przez
Davida C.H. Austina
, nazwana na cze?? kompozytora
Sir
Edward Benjamin Britten
(ur.
22 listopada
1913
w
Lowestoft
, zm.
4 grudnia
1976
w
Aldeburghu
) ?
angielski
kompozytor
,
dyrygent
i pianista, uchodz?cy za najwybitniejszego kompozytora brytyjskiego
XX wieku
[1]
.
Urodził si? na wschodzie Anglii w Lowestoft w hrabstwie
Suffolk
jako najmłodsze dziecko w rodzinie dentysty
[1]
[2]
. Pierwsze lekcje gry na fortepianie i zapisu nutowego prowadziła matka, sp?dzal te? weekendy z
Frankiem Bridgem
, kompozytorem i pedagogiem
[2]
. Po?niej grywał rownie? na
altowce
. Wykształcenie odebrał w
Gresham’s School
w
Holt
. Studiował w
Royal College of Music
w
Londynie
? był jednak rozgoryczony latami tam sp?dzonymi ? mimo i? umiał ju? ?prawie wszystko”, czuł si? ograniczony przez klasyczn? metod? edukacji swojego profesora
Johna Irelanda
, ktory chciał zapozna? go z
kontrapunktem
i
fug?
[2]
. Podczas studiow zapoznał si? z muzyk?
Igora Strawi?skiego
,
Gustava Mahlera
i
Dmitrija Szostakowicza
. Po uko?czeniu studiow wrocił do rodzinnej miejscowo?ci na dwa lata, po?niej zarabiał opracowuj?c muzyk? filmow?. Był wtedy ju? znanym pianist? i akompaniatorem
[2]
. Cho? pierwsza kompozycja (
Our Hunting Fathers)
wywołała zdziwienie i poruszenie, kompozytor dopiero w 1945 zyskał mi?dzynarodow? sław? oper?
Peter Grimes
.
W latach 1939-1942 przebywał i komponował w
Stanach Zjednoczonych
.
W 1968 został laureatem presti?owej du?skiej
Nagrody Fundacji Muzycznej Leonie Sonning
.
Niedługo przed ?mierci?, bo 2 lipca 1976, otrzymał tytuł szlachecki ?
barona
Aldeburgha”. Zmarł z powodu niewydolno?ci serca. Pochowany został przy ko?ciele ?wi?tych Piotra i Pawła w Aldeburghu. W 1978 odsłoni?to jego tablic? pami?tkow? w
opactwie westminsterskim
w Londynie.
Był
osob? homoseksualn?
[3]
i pacyfist?, a tak?e indywidualist? i samotnikiem
[2]
. Przez całe dorosłe ?ycie pozostawał w zwi?zku z poznanym w roku 1937 tenorem
Peterem Pearsem
, ktory był pierwszym wykonawc? głownych rol we wszystkich jego najwa?niejszych dziełach operowych; dla niego powstała te? wi?kszo?? jego innych utworow wokalnych.
(na podstawie materiałow ?rodłowych
[2]
[1]
)
- Paul Bunyan
, 1941
- Peter Grimes
, 1945
- Gwałt na Lukrecji (The Rape of Lucretia
), 1946
- Albert Herring
, 1947
- Pobawimy si? w oper?
(
Mały kominiarczyk
) (
Let's Make an Opera
(
The Little Sweep
)), 1948
- Billy Budd
, 1951
- Gloriana
, 1953
- Dokr?canie ?ruby
(
The Turn of the Screw
), 1954
- Noe i potop
(
Noye's Fludde
), 1958
- Sen nocy letniej
(
A Midsummer Night's Dream
), 1960
- Kulikowa rzeka
(
Curlew River
), 1964
- Piec ognisty
(
The Burning Fiery Furnace
), 1966
- Syn marnotrawny
(
The Prodigal Son
), 1968
- Owen Wingrave
, 1973
- ?mier? w Wenecji
(
Death in Venice
), 1973
(na podstawie materiałow ?rodłowych
[1]
- Wariacje na temat
Franka Bridge’a
, Op. 10 (1937) na orkiestr? smyczkow?
- The Young Person's Guide to the Orchestra
(
Wariacje i fuga na temat
Purcella
), Op. 34 (1946)
- Requiem wojenne
(
War Requiem
, 1961)
- Koncert fortepianowy, op.13 (1938), cz??ci: 1. Toccata, 2. Waltz, 3. Impromptu, 4. March
- Koncert skrzypcowy, op.15 (1939), cz??ci: 1. Moderato con moto, 2. Vivace, 3. Passacaglia: Andante lento
| 1950.
|
|
|---|
| 1960.
|
|
|---|
| 1970.
|
|
|---|
| 1980.
|
|
|---|
| 1990.
|
|
|---|
| 2000.
|
|
|---|
| 2010.
|
|
|---|
| 2020.
|
|
|---|
