Antoni Onufry Ok?cki
herbu
Radwan
(ur.
13 czerwca
1729
w
Ok?ciu
, zm.
15 czerwca
1793
w
Warszawie
) ?
duchowny
rzymskokatolicki
,
biskup diecezjalny chełmski
w latach 1771?1780,
biskup diecezjalny pozna?ski
w latach 1780?1793,
kanclerz wielki koronny
, konsyliarz
Rady Nieustaj?cej
w 1775
[2]
, prepozyt
krakowskiej kapituły katedralnej
w latach
1767
-
1771
[3]
.
Jego rodzicami byli Jakub Ok?cki i Katarzyna z Grzybowskich, wywodz?cy si? z Ok?cia. W 1747 wst?pił do seminarium duchownego w Warszawie prowadzonego przez ksi??y misjonarzy.
?wi?cenia kapła?skie
otrzymał 19 maja 1755. Nast?pnie został sekretarzem owczesnego biskupa pozna?skiego
Teodora Czartoryskiego
, dzi?ki ktoremu otrzymał wiele
prebend
.
W 1767 uko?czył nauk? na
Akademii Krakowskiej
, broni?c doktoraty z obojga praw. Jeszcze w tym samym roku bp Czartoryski mianował go na stanowisko
prowincjała
warszawskiego. Pełni?c t? funkcj?, Ok?cki zbli?ył si? do dworu
Stanisława Augusta Poniatowskiego
, dzi?ki ktorego osobistemu wsparciu otrzymał 14 kwietnia 1771
sakr?
i obj?ł urz?d
biskupa chełmskiego
[4]
. Członek konfederacji
1773
roku
[5]
. W czasie trwania
Sejmu Rozbiorowego w latach 1773?1775
jako członek
Senatu
opowiadał si? za utrzymaniem integralno?ci terytorialnej Rzeczypospolitej, a tak?e przywilejow kleru i wyznania katolickiego, wszedł w skład
delegacji
wyłonionej pod naciskiem dyplomatow trzech pa?stw rozbiorczych, maj?cej przeprowadzi?
rozbior
[6]
. Jednocze?nie Sejm mianował go przewodnicz?cym komisji s?downiczej dla dobr po skasowanym
zakonie jezuickim
. 18 wrze?nia 1773 podpisał traktaty
cesji
przez
Rzeczpospolit? Obojga Narodow
ziem zagarni?tych przez Rosj?, Prusy i Austri? w
I rozbiorze Polski
[7]
. W 1773 został kawalerem
Orderu ?wi?tego Stanisława
[8]
. W 1775 był te? na krotko członkiem Rady Nieustaj?cej, a w tym samym roku biskup pozna?ski
Andrzej Stanisław Młodziejowski
mianował go swoim
koadiutorem
, jednocze?nie kontynuował karier? polityczn?.
Członek konfederacji
Andrzeja Mokronowskiego
w 1776
[9]
. W 1776 został przewodnicz?cym deputacji do zbadania działa? Komisji Wojskowej Koronnej, a w 1778 ponownie wszedł w skład Rady Nieustaj?cej, gdzie kierował Departamentem Interesow Cudzoziemskich. Członek
Departamentu Skarbowego Rady Nieustaj?cej
w 1779
[10]
. W 1780, po ?mierci bp. Młodziejewskiego został biskupem pozna?skim oraz podkanclerzym, a nast?pnie kanclerzem wielkim koronnym.
W nowej diecezji powołał, w miejsce
Akademii Lubra?skiego
poł?czonej przez
KEN
z
Kolegium Jezuickim
,
seminarium duchowne
, ktoremu w 1784 nadał statut, wysokie dochody oraz utworzył w nim nieistniej?ce dotychczas studium teologiczne. Ponadto do jego zasług na tym urz?dzie nale?y doda? odbudow?
katedry pozna?skiej
po po?arze z 1772 oraz reform? organizacyjn? administracji diecezjalnej.
Zaanga?owanie biskupa w sprawy diecezji sprawiło, ?e zacz?ł on zaniedbywa? urz?dy ?wieckie. Nakładaj?cy si? na to konflikt z posłem rosyjskim sprawił, ?e w 1786 zło?ył urz?d kanclerski, jednak jako biskup pozna?ski nadal uczestniczył w ?yciu politycznym kraju. Był członkiem konfederacji
Sejmu Czteroletniego
[11]
. Podczas Sejmu Czteroletniego zaliczano go do zwolennikow reform. Był wowczas przewodnicz?cym deputacji maj?cej rozpatrzy? ??dania mieszczan. Jednocze?nie wi?kszo?? reform podatkowych dyskutowanych podczas obrad było jego autorstwa. Figurował na li?cie posłow i senatorow
posła rosyjskiego
Jakowa Bułhakowa
w 1792, b?d?cym zestawieniem osob, na ktore Rosjanie mogli liczy? przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja
[12]
. W ko?cowym okresie sejmu poparł jednak
konfederacj? targowick?
, był konsyliarzem jej konfederacji generalnej koronnej
[13]
i został z jej ramienia cenzorem nowo wydawanych ksi??ek. Po zaj?ciu Warszawy przez wojska rosyjskie w ko?ciołach odczytywany był jego list wzywaj?cy Polakow do posłusze?stwa. Ko?czył si? on wezwaniem, by Bog pomagał w pracach konfederacji targowickiej "dla dobra Ojczyzny"
[14]
.
Zmarł w Warszawie, gdzie został pochowany w
kolegiacie ?w. Jana
(dzisiejsza katedra).
- ↑
Krzysztof R. Prokop, Wiadomo?ci do biografii biskupow oraz opatow i ksie? z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodow z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Ko?cielne, t. 86, 2006, s. 312.
- ↑
Volumina Legum
, t. VIII, Petersburg 1860, s. 86.
- ↑
Jan Szczepaniak, Spis prałatow i kanonikow kapituły katedralnej oraz kapituł kolegiackich diecezji krakowskiej (XVIII wiek), Krakow 2008, s. 14.
- ↑
Antoni Onufry Ok?cki
. catholic-hierarchy.org. [dost?p 2012-01-28].
- ↑
Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w:
Kwartalnik Historyczny
, LXXIX, nr 3, 1972, s. 559.
- ↑
Ryszard Chojecki,
Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r
., [w:] ?
Kwartalnik Historyczny
”, LXXIX, nr 3, 1972, s. 545?562.
- ↑
Volumina Legum
, t. VIII, Petersburg 1860, s. 20?48.
- ↑
a
b
Zbigniew Dunin-Wilczy?ski,
Order ?wi?tego Stanisława
, Warszawa 2006, s. 181.
- ↑
Volumina Legum
, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.
- ↑
KALENDARZ polityczny dla Krolestwa Polskiego y Wielkiego Xi?stwa Litewskiego na rok pa?ski 1779. w Warszawie
, Nakładem y drukiem Michała Groella Ksi?garza Nadwornego J.K.Mci., [b.n.s]
- ↑
Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ...
, Warszawa 1791, s. 307.
- ↑
Łukasz K?dziela,
Mi?dzy zdrad? a słu?b? Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszy?ski w latach 1792-1793
, Warszawa 1993, s. 46,
Сборник Русского исторического общества
, t. 47, Petersburg 1885, s. 272.
- ↑
Dariusz Rolnik,
Szlachta koronna wobec konfederacji targowickiej (maj 1792?stycze? 1793)
, Katowice 2000, s. 162.
- ↑
Paweł
P.
Wro?ski
Paweł
P.
,
Co miał na my?li arcybiskup Michalik
[online], wyborcza.pl
[dost?p 2016-03-30]
.
- ↑
Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705?2008
, 2008, s. 218.
Biskupi diecezjalni
|
|
---|
Biskupi pomocniczy
|
|
---|
Biskupi misyjni
|
|
---|
Biskupi diecezjalni
|
|
---|
Biskupi pomocniczy
|
|
---|