Antoni Franciszek Farnese
(wł.
Antonio Francesco Farnese
; ur.
29 listopada
1679
roku w
Parmie
, zm.
20 stycznia
1731
roku tam?e) ? osmy i ostatni
ksi??? Parmy
w latach 1727-1731. Wielki Mistrz
?wi?tego Konstanty?skiego Orderu Wojskowego ?wi?tego Jerzego
.
Urodził si? jako dziewi?te i ostatnie dziecko (jedno z czworga, ktore prze?yło dzieci?stwo)
Ranuccia II Farnese
, ksi?cia parme?skiego w latach 1646-1694, oraz
Marii d'Este
, corka ksi?cia Reggio i Modeny
Franciszka I d'Este
oraz
Marii Katarzyny Farnese
. W wieku 18 lat wyruszył na podro? po Europie w celu szukania sojusznikow, jednak?e przepu?cił 1 580 000 lirow parme?skich na gale i zabawy. W 1694 roku zmarł jego ojciec, a tron obj?ł starszy o rok brat Antonia,
Franciszek
, poniewa? najstarszy z synow Ranuccia
Odoardo
zmarł rok wcze?niej.
Dopoki nie został ksi?ciem, wi?kszo?? czasu sp?dzał na dworze swego kuzyna,
dziedzicznego ksi?cia Modeny
Franciszka III d'Este
. Działo si? tak dlatego, ?e jego bratowa
Dorota Zofia
nie lubiła zabaw i balow tak, jak on. W zwi?zku z tym Antoni zamieszkiwał w zamku Sala, gdzie mogł urz?dza? wystawne przyj?cia dla siebie i swoich kochanek.
Do czasu wst?pienia na tron otyły i rozpustny Antoni nie miał ch?ci obejmowa? władzy. 26 lutego 1727 roku, gdy obejmował panowanie po zmarłym bezdzietnie bracie, bawił jeszcze na karnawale w
Reggio
. Tym samym stał si? dziedzicem i ostatnim m?skim przedstawicielem swej dynastii. Nie porzucił mimo wszystko hulaszczego trybu ?ycia i zabaw do rana. Został zmuszony przez dwor do po?lubienia
Enrichetty d'Este
(1702-1777), siostry jego przyjaciela Franciszka III i zarazem swojej kuzynki (z tego powodu musiał uzyska? papiesk? dyspens?). Nowa ksi??na została ciepło przyj?ta przez lud i była dobrze traktowana przez m??a. Mimo stara? mał?onkow blisko 50-letni Antoni nie mogł spłodzi? potomka.
Hiszpania, Francja i Wielka Brytania w traktacie londy?skim z
1718
zgodziły si?, ?e po wyga?ni?ciu m?skiej linii Farnese władz? przejmie najstarszy syn bratanicy Antonia,
El?biety Farnese
. Była ona ?on? krola Hiszpanii
Filipa V
, a ich najstarszym synem był
Karol Burbon
(1716-1788). Ju? w 1729 roku niepewna stało?ci traktatu El?bieta sprowadziła 6 tys. ludzi z Hiszpanii do Parmy. Roszcz?cy sobie prawa do ksi?stwa
Karol VI Habsburg
wystawił w pobliskim
Ksi?stwie Mediolanu
siły licz?ce 40 tys. ?ołnierzy. W trakcie trwania tych działa? 20 stycznia 1731 zmarł Antoni.
Ju? sze?? dni po jego ?mierci Austriacy wkroczyli do Parmy, chc?c tym zmusi? Hiszpanow do rezygnacji z postanowie? traktatu. Okazało si?, ?e Antoni na ło?u ?mierci uczynił dziedzicem swe maj?ce si? narodzi? dziecko ("brzuch mojej ?ony"). Wyznaczył nast?puj?c? rad? regencyjn?: wdowa, biskup Camillo Marazzani, hrabia Odoardo Anviti (pierwszy sekretarz stanu, Federico dal Verme (zarz?dca pałacu) oraz dwoch hrabiow: Jacopo Antonio Sanvitale i Artaserse Baiardi. Jednak papie?
Klemens XIII
, El?bieta oraz krol
Ludwik XV
kwestionowali jednak ci??? wdowy. W ko?cu okazało si?, ?e była ona pozorowana po to, by trzyma? Hiszpanow z dala od Parmy. Ostatecznie obie strony zgodziły si?, ?e dziedzicem zostanie Karol Burbon jako wasal cesarza. Ten stan trwał do 1735 roku, gdy Karol otrzymał
Krolestwo Obojga Sycylii
. Przenosz?c si? do nowej siedziby, przyszły hiszpa?ski krol zabrał cz??? bogatej kolekcji dzieł sztuki i literatury do Neapolu.