Antoni Chmurski

Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1877 Krakow
Data i miejsce ?mierci	17 lutego 1963 Jozefow
Miejsce spoczynku	Cmentarz Pow?zkowski w Warszawie
Zawod, zaj?cie	prawnik
Alma Mater	Uniwersytet Jagiello?ski
Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni Chmurski (ur. 30 grudnia 1877 w Krakowie , zm. 17 lutego 1963 w Jozefowie koło Warszawy ^[1] ) ? polski doktor prawa, konstytucjonalista, patriota i działacz niepodległo?ciowy , wydawca w Wiedniu jedynej wtedy, polskoj?zycznej gazety codziennej Wiede?ski Kuryer Polski .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Urodził si? w Krakowie w mieszcza?skiej rodzinie. Jego rodzicami byli Roman Chmurski i Anna z Morawieckich. Dziadek Antoniego, rownie? Antoni Chmurski był radc? Krakowa i wła?cicielem renomowanej wytworni mebli. Dziadek ze strony matki, Wojciech Morawiecki, wła?ciciel maj?tku szlacheckiego Kunice brał udział w Powstaniu Listopadowym 1830 roku. Antoni Chmurski od lat dzieci?cych wzrastał w atmosferze przepojonej patriotyzmem. Rodzice jego prowadzili otwarty dom w, ktorym kwitło ?ycie kulturalno-towarzyskie. Cz?stymi go??mi domu byli mi?dzy innymi Jan Matejko i Stanisław Wyspia?ski . Corka Wyspia?skiego ? Helena została ?on? brata Antoniego ? Adama Chmurskiego. Pasj? do nauk prawniczych zaszczepił Antoniemu Chmurskiemu jego wuj, dr Serafin Chmurski, ostatni, prywatny wła?ciciel Zamku Pieskowa Skała .

W 1895 zdał z odznaczeniem egzamin dojrzało?ci w C. K. II Gimnazjum ?w. Jacka w Krakowie ^[2] . Nast?pnie odbył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiello?skiego , uzyskuj?c stopie? doktora praw. Nast?pnie na Uniwersytecie Wiede?skim studiował ekonomi? polityczn? jednocze?nie czerpi?c w Wiedniu praktyki s?dowe i adwokackie. Zło?ył w Wiedniu egzamin adwokacki i otworzył kancelari?, ktor? prowadził a? do wybuchu I wojny ?wiatowej prowadz?c sprawy Polakow z Galicji oraz Polakow zamieszkałych w Wiedniu.

16 sierpnia 1914 roku został utworzony Wiede?ski Komisariat Naczelnego Komitetu Narodowego (N.K.N) w, ktorym najpierw został członkiem Rady Komisariatu, a nast?pnie sekretarzem prezydium, ktore stało si? wła?ciwym kierownictwem. We wrze?niu 1914 roku wst?pił jako ochotnik do Legionow Polskich . Decyzj? Tymczasowej Rady Stanu Krolestwa Polskiego został powołany z Legionow do słu?by w Departamencie Sprawiedliwo?ci Sekcji Ustawodawczej. Rownocze?nie silnie działał na rzecz konsolidacji polskich ?rodowisk emigracyjnych . Zało?ył w Wiedniu wydawnictwo krzewi?ce patriotyzm i ducha niepodległo?ci. Był wła?cicielem ?Wiede?skiego Kuryera Polskiego” ? jedynej, codziennej gazety w j?zyku polskim oraz tygodnika ?Biblioteczka Polska” ? z poezj? patriotyczn? ( Dziady , Gra?yna Mickiewicza , Warszawianka Wyspia?skiego , Pie?? Nowych Legionow etc.). 19 stycznia 1915 roku na łamach ?Wiede?skiego Kuryera Polskiego” rzucił hasło ? ?Policzmy si? i ł?czmy si?!”. Wynikiem tej akcji było wydanie unikatowej pozycji ? Ksi?gi pami?tkowej i adresowej wygna?cow wojennych z Galicyi i Bukowiny 1914 ? 1915. Dzieło to, wydane jako trzy ksi?gi, zawierało spis nazwisk i adresow wygna?cow z okolic Bukowiny, Lwowa i Krakowa. Inn? pozycj? był ?Kalendarz Legionow Polskich na Rok Pa?ski 1915”- kompendium informacji o Legionach. ?rodki uzyskiwane z wydawnictwa przeznaczał na wspieranie finansowe Legionow Polski.

Na pocz?tku 1915 oddelegowany do utworzonej w Warszawie Delegatury Adwokatury wraz z s?dzi? Pohoreckim i adwokatami Ancem, Ponikowskim i Carem opracował dekret o Palestrze Pa?stwa Polskiego , dekret o Rejestrze Handlowym (cz??ciowa reforma prawa handlowego), dekret o społkach z ograniczon? odpowiedzialno?ci?. Był pracownikiem Komisji Organizacji Adwokatury Tymczasowej Rady Stanu ^[3] .

18 listopada 1918 roku, tydzie? po odrodzeniu pa?stwa Polskiego został powołany przez Naczelnika Pa?stwa , Jozefa Piłsudskiego na stanowisko zast?pcy Szefa Kancelarii Cywilnej Naczelnika Pa?stwa. Jako specjalista rozpocz?ł prace nad projektami konstytucji czego efektem w 1920 roku było wydanie drukiem przez Kancelari? Naczelnika Pa?stwa dwoch pozycji jego autorstwa ? ?Projektow Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ” oraz opracowania ?Społki z ograniczon? odpowiedzialno?ci?”.

15 stycznia 1921 roku został na własn? pro?b? zwolniony przez Marszałka Piłsudskiego do Komisariatu Plebiscytowego na Gornym ?l?sku, gdzie stał si? członkiem Polskiego Komisariatu Plebiscytowego i opracował ?Ksi?g? Nadu?y? Plebiscytowych Niemieckich” przedstawion? Radzie Ambasadorow . Nast?pnie wzi?ł udział w III powstaniu ?l?skim , w ktorym dostał si? do niewoli Heimattereuerow. Po wyj?ciu na wolno?? wyjechał do Warszawy i 20 wrze?nia 1921 roku przeszedł do adwokatury po?wi?caj?c si? pracy naukowej i obronie przed Najwy?szym Trybunałem Administracyjnym i S?dem Najwy?szym.

W czasie okupacji niemieckiej wykonywał adwokatur? w Warszawie. Po powstaniu wysiedlony z rodzin? z Warszawy przebywał w Zakopanem, gdzie do 31 sierpnia 1945 roku był zaanga?owany przez Miejsk? Rad? Narodow? jako radca prawny. Po powrocie do Warszawy brał udział w odradzaniu zr?bow adwokatury. W dniach 17 grudnia 1946 do 24 lutego 1947 wyst?pował jako obro?ca z urz?du hitlerowskiego zbrodniarza, Gubernatora Dystryktu Warszawskiego Ludwiga Fischera , przed Najwy?szym Trybunałem Narodowym. W wyniku sfałszowanych przez komunistow 19 stycznia 1947 wyborow do Sejmu Ustawodawczego i obj?ciu 5 lutego 1947 roku władzy prezydenckiej przez Bolesława Bieruta , Antoni Chmurski stał si? podobnie jak inni, działacze przedwojennej Polski wrogiem klasowym. Dekretem Bieruta odebrano mu jego mieszkanie w Alei Szucha . Zamieszkał wraz z ?on? Stefani? z Tarnowiczow i synem Witoldem w jednej ze swoich posiadło?ci w Jozefowie koło Otwocka, gdzie sp?dził reszt? ?ycia, po?wi?caj?c si? pracy naukowej.

Pochowany na cmentarzu Pow?zkowskim (kwatera 295-6-28/29) ^[4] .

Prace naukowe [ edytuj | edytuj kod ]

• Projekt Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ? Wydawnictwo Kancelarii Cywilnej Naczelnika Pa?stwa 1920 r.
• Społki z ograniczon? odpowiedzialno?ci? ? Warszawa 1920 r.
• Reforma Administracji ? Warszawa 1926 r.
• Reforma Najwy?szego Trybunału Administracyjnego 1934 r.
• Nowa Konstytucja ? Warszawa 1935 r. Studium krytyczne o Konstytucji styczniowej

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]