Anatolij Kos-Anatolski

Анато?л?й Йосипович Кос-Анатольський

Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1909 Kołomyja
Pochodzenie	ukrai?skie
Data i miejsce ?mierci	30 listopada 1983 Lwow
Zawod	kompozytor
Aktywno??	koncertmistrz Teatru Dramatycznego, profesor Konserwatorium we Lwowie
Odznaczenia

Anatolij Josypowycz Kos-Anatolski ( ukr.   Анато?л?й Йосипович Кос-Анатольський , ur. 1 grudnia 1909 w Kołomyi , zm. 30 listopada 1983 we Lwowie ) ? ukrai?ski kompozytor, Ludowy Artysta Ukrai?skiej SRR (1969)

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Był synem lekarza. Podczas nauki w gimnazjum w Stanisławowie zało?ył chor i napisał swoje pierwsze pie?ni. W 1931 uko?czył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza , a w 1934 - Konserwatorium lwowskie. W latach 1934-1937 był wykładowc? oddziału Wy?szego Instytutu Muzycznego im. Mykoły Łysenki w Stryju ^[1] . Od 1938 do 1939 pracował jako adwokat w Zało?cach . W latach trzydziestych XX wieku był członkiem popularnego lwowskiego zespołu jazzowego Leonida Jabło?skiego. Od 1939 był koncertmistrzem lwowskiego Domu Pionierow, od 1941 tworzył opraw? muzyczn? spektakli w Lwowskiem Teatrze Dramatyczno-Muzycznym. Po II wojnie ?wiatowej został koncertmistrzem Lwowskiego Teatru Dramatycznego. W 1951 stan?ł na czele lwowskiego oddziału Zwi?zku Radzieckich Kompozytorow Ukrainy i opublikował w Kijowie prac? muzykologiczn? o Stanisławie Ludkewyczu . Od 1952 wykładał w Konserwatorium Lwowskim im. Łysenki , w 1973 otrzymał tytuł profesora ^[2] . Sprawował mandat deputowanego do Rady Najwy?szej ZSRR VIII i IX kadencji. Jest pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie .

Tworczo?? [ edytuj | edytuj kod ]

Był autorem m.in. opery Nazustricz sołnciu (Na spotkanie Sło?ca) z 1957, ktorej nowa wersja z 1959 nosiła tytuł Zahrawa (Blask), baletow Chustka Dowbusza z 1950, Sojczyne kryło z 1956 i Orysia z 1967, operetki Wesniani hrozy (Wiosenne burze) z 1960, kantat Dawno te minuło z 1961 i Bezsmertnyj zapowit (Nie?miertelny testament) z 1963, oratorium Wid Niahary do Dnipra z 1969, poematu Lwiw?ka lehenda z 1961, dwoch koncertow na fortepian z 1955 i 1962, koncertu na harf? z 1954, rapsodii Na werchowyni (Na szczycie) z 1982, Zakarpackiej rapsodii na skrzypce z 1952, pie?ni m.in. do słow Łesi Ukrainki i Mykoły Ustyjanowycza . W tworczo?ci wykorzystywał elementy kultury łemkowskiej i huculskiej ^[3] .

Nagrody [ edytuj | edytuj kod ]

Był laureatem Nagrody Stalinowskiej w 1951 i Nagrody Pa?stwowej USRR im. Tarasa Szewczenki (1980) za zbior utworow wokalnych ^[4] oraz kawalerem Orderu Lenina , Czerwonego Sztandaru Pracy i Przyja?ni Narodow .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]