Aleksander Adam Michaux

Imi? i nazwisko	Aleksander Michaux
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1839 Warszawa
Data i miejsce ?mierci	22 kwietnia 1895 Warszawa
Narodowo??	polska
Dziedzina sztuki	poezja
Epoka	parnasizm dekadentyzm neoromantyzm
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wiki?rodłach
Cytaty w Wikicytatach

Aleksander Adam Michaux ^[1] , ps. Miron (ur. 28 listopada 1839 w Warszawie , zm. 22 kwietnia 1895 tam?e) ? polski poeta pochodzenia belgijskiego , przedstawiciel parnasizmu .

?ycie [ edytuj | edytuj kod ]

W latach 1868-1874 wspołtworzył i wspołredagował ? Kurier Warszawski ”. Tłumaczył m.in. wiersze Byrona , Heinego i Musseta .

Miron zadebiutował w 1861, publikuj?c swoje wiersze w Pszczole . W ci?gu swojego krotkiego ?ycia ogłosił drukiem tylko jeden tom Poezyj (1884). Był rownie? autorem słow do Dziewcz?cia i ptaka Moniuszki . W latach 1866-1867 pisywał felietony pt. Listy z ulicy X . Jako poeta zamilkł pod koniec lat 70. XIX wieku.

Wspołpracował z rozmaitymi pismami, m.in. ?Przegl?dem Tygodniowym”. W latach 1867-1874 był wspołwła?cicielem i wspołredaktorem ?Kuriera Warszawskiego”.

Michaux uznawany jest za jedn? z najtragiczniejszych postaci polskiej literatury. Zamo?ny, ciesz?cy si? powodzeniem u kobiet m??czyzna szybko popadł w alkoholizm, stracił maj?tek, co doprowadziło go do choroby psychicznej. Jan Tomkowski pisze w swoim eseju: Wiktor Gomulicki , niestrudzony obro?ca ?wykl?tych”, przekazał potomnym słynn? relacj? ze swojego ostatniego spotkania z Mironem. Doszło do niego w Warszawie, na Placu Bankowym. Poeta ? daleki ju? wowczas od stanu rownowagi psychicznej ? wlokł za sob? pot??n? gał?? wierzby, ktor? brał za cyprys. By? mo?e w marzeniach znajdował si? wtedy zupełnie gdzie indziej ? na przykład w krainie bardziej ?yczliwej zabł?kanym poetom ^[2] .

Jego ?on? była Julia Hohr (wdowa, z domu Karczewska), z ktor? miał syna Juliana (1867-1925), szermierza i olimpijczyka.

Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Pow?zkowskim w Warszawie (kwatera 5, rz?d 6, miejsce 3) ^[3] .

Tworczo?? [ edytuj | edytuj kod ]

W swojej tworczo?ci czerpał z mitologii greckiej i Biblii , ktor? cz?sto ł?czył z atrybutami wspołczesno?ci, np. z kolej? ?elazn?. Pewien znawca podsumował tworczo?? Mirona słowami: piewca brudnych szyldow, latarni ?jak pijaka ?renice”, upiornych szynkow, typow spod ciemnej gwiazdy, wszechobecnej brzydoty ^[2] . Stałym motywem tej poezji jest gorzki krytycyzm, zw?tpienie w sens ?ycia, trwało?? sztuki i w przyszłe losy człowieka. Mirona zalicza si? dzi?ki temu do grona prekursorow Młodej Polski . W swoich literackich przekonaniach znacznie odbiegał od ?wiatopogl?du pozytywistow , tote? jego osi?gni?cia nie spotkały si? z zainteresowaniem wspołczesnych mu czytelnikow, rychło popadaj?c w zapomnienie. Dopiero po?niejsza krytyka literacka (m.in. Aleksander Bruckner czy Piotr Chmielowski ) zwrociła uwag? na jego talent i znaczenie dla literatury okresu schyłku pozytywizmu ; nie pomogło to jednak w zdobyciu dla Mirona nale?nego miejsca w ?wiadomo?ci czytelniczej potomnych.

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Aleksander Adam Michaux . Sejm Wielki. [dost?p 2015-06-21].
• Aleksander Michaux . Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dost?p 2015-06-21].
• Aleksander Michaux ? zbior wybranych prac poety

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

• Utwory Aleksandra Michaux w bibliotece Polona