Albert Hofmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Albert Hofmann
Ilustracja
Albert Hofmann w 1993
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1906
Baden

Data i miejsce ?mierci

29 kwietnia 2008
Burg im Leimental

Narodowo??

szwajcarska

Albert Hofmann (ur. 11 stycznia 1906 w Baden , zm. 29 kwietnia 2008 w Burg im Leimental ) ? szwajcarski chemik, ktory jako pierwszy zsyntetyzował dietyloamidu kwasu lizergowego (LSD) i badał na sobie jego działanie psychodeliczne . Hofmann jest autorem ponad stu publikacji naukowych, a tak?e wielu ksi??ek, m.in. LSD: Moje trudne dziecko [1] . 11 stycznia 2006, kiedy Hofmann uko?czył 100 lat, zorganizowano mi?dzynarodowe sympozjum na temat LSD [2] .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Urodzony w Baden w Szwajcarii , Hofmann był pierwszym z czworga dzieci Adolfa Hofmanna i jego ?ony El?biety. Z powodu niskich dochodow rodzicow, za edukacj? Hofmanna płacił jego ojciec chrzestny. Kiedy ojciec Hofmanna zacz?ł chorowa?, Albert uczył si? i pracował jednocze?nie. W wieku 20 lat rozpocz?ł studia chemiczne na Uniwersytecie w Zurychu , ktore uko?czył trzy lata po?niej, w roku 1929. Interesował si? głownie budow? chemiczn? ro?lin i zwierz?t, przeprowadzaj?c przełomowe badania nad cz?sto wyst?puj?cym zwi?zkiem organicznym, chityn? , z czego w roku 1930 otrzymał doktorat z wyro?nieniem.

Odkrycie LSD [ edytuj | edytuj kod ]

Hofmann rozpocz?ł prac? w dziale farmaceutyczno-chemicznym koncernu Sandoz Laboratories (obecnie Novartis ) w Bazylei jako wspołpracownik profesora Artura Stolla  (inne j?zyki) , zało?yciela i dyrektora działu farmaceutycznego [3] . Jego badania nad u?ywan? w medycynie cebulic? ( cebul? morsk? ) i buławink? czerwon? miały na celu oczyszczenie i syntez? substancji aktywnych tych?e ro?lin do u?ytku farmaceutycznego. Hofmann odkrył struktur? chemiczn? glikozydu cebulicy (głowny zwi?zek aktywny cebuli morskiej) [3] . Badaj?c pochodne kwasu lizerginowego Hofmann w roku 1938 po raz pierwszy zsyntetyzował LSD-25 . Głownym celem syntezy było otrzymanie stymulatora oddechowo-kr??eniowego ( analeptyku  (inne j?zyki) ). Naukowiec zawiesił badania i postanowił zaj?? si? nimi ponownie dopiero pi?? lat po?niej, dokładnie 16 kwietnia 1943 r. Podczas resyntezy LSD wchłon?ł prawdopodobnie niewielk? ilo?? substancji i zanim opu?cił laboratorium, poczuł, ?e wszystko wkoło faluje [2] . Trzy dni po zdarzeniu, Hofmann ?wiadomie przyj?ł 250 μg LSD, do?wiadczaj?c nast?pnie jego silnego działania psychodelicznego. Do domu wrocił na rowerze, a w rocznic? tego wydarzenia entuzja?ci substancji psychodelicznych ?wi?tuj? tzw. Bicycle Day  (inne j?zyki) [4] [5] . Naukowiec przeprowadził nast?pnie seri? eksperymentow na sobie i swoich kolegach. W opisie owych eksperymentow Hofmann twierdził, i? do?wiadczył: ?znacznego zm?czenia poł?czonego z lekkimi zawrotami głowy”, a jego ?wyobra?nia była niesamowicie pobudzona” [3] .

Dalsze badania [ edytuj | edytuj kod ]

Hofmann został dyrektorem departamentu produktow naturalnych koncernu Sandoz i kontynuował badania nad substancjami halucynogennymi grzybow meksyka?skich oraz ro?lin u?ywanych przez plemiona aboryge?skie. Skutkiem bada? była synteza psylocybiny , substancji aktywnej wielu grzybow psylocybinowych [6] . Hofmann zainteresował si? rownie? nasionami meksyka?skiej odmiany powojow Rivea corymbosa, nazywanych przez tubylcow Ololiuhqui . Naukowca zdziwiło, i? zawarty w ro?linie zwi?zek aktywny ergina ( amid kwasu lizerginowego ) ma bardzo zbli?one działanie do LSD . W roku 1962 Hofmann wraz ze swoj? ?on? Anit? wybrał si? do Meksyku w poszukiwaniu ro?liny Ska Maria Pastora (boskiej szałwii), po?niej znanej pod nazw? Salvia Divinorum . Wprawdzie zdobył probki ro?liny, ale nigdy nie udało mu si? wyizolowa? jej głownego składnika aktywnego ? salwinoryny A .

?My?l?, i? nigdy wcze?niej w ludzkiej ewolucji LSD nie było a? tak potrzebne. Substancja ta jest narz?dziem, ktore umo?liwi nam rozwin?? si? w to, czym mamy by?, ulepszy?.” [7]

Albert Hofmann
Albert Hofmann w 2006

Hofmann nazwał LSD ?lekiem dla duszy”, dlatego bardzo dotkn?ł go mi?dzynarodowy zakaz stosowania tego ?rodka, w konsekwencji ktorego badania naukowca zostały zepchni?te do podziemia. Hofmann argumentował, i? LSD ?stosowano w psychoanalizie z powodzeniem przez 10 lat”, dodaj?c, ?e w latach sze??dziesi?tych lek został przechwycony przez ruch hippisowski , a nast?pnie niesprawiedliwie os?dzony przez establishment  (inne j?zyki) , ktoremu hippisi si? sprzeciwiali. Jednak?e przyznał, ?e w niepowołanych r?kach LSD mo?e by? niebezpieczne [8] .

W grudniu 2007 roku przedstawiciele szwajcarskiej słu?by zdrowia zezwolili na przeprowadzenie psychoterapeutycznych do?wiadcze? na pacjentach nieuleczalnie chorych na raka oraz cierpi?cych na inne ?miertelne choroby. Były to pierwsze badania nad leczniczym wpływem LSD na ludzi, gdy? wcze?niejsze do?wiadczenia skupiały si? na oddziaływaniu tej substancji na stany ?wiadomo?ci i organizmu. Hofmann udzielił poparcia tej inicjatywie, nadal wierz?c w terapeutyczne wła?ciwo?ci LSD [9] .

Hofmann miał przemowi? na trwaj?cym od 21 do 24 marca 2008 roku ?wiatowym Sympozjum Psychodelicznym, jednak ze wzgl?du na zły stan zdrowia nie mogł tego uczyni?. Miesi?c po?niej (29 kwietnia 2008 roku), maj?c przeszło 102 lata, zmarł z powodu ataku serca w domu poło?onym nieopodal Bazylei w Szwajcarii [10] .

Publikacje [ edytuj | edytuj kod ]

W ksi??ce LSD: Moje trudne dziecko (wydanie polskie 2016, ISBN  978-83-60685-26-6 ) Hofmann opisuje osobiste do?wiadczenia z halucynogenem [1] . Razem z R. Gordonem Wassonem  (inne j?zyki) oraz Carlem Ruckiem i Blaise Staplesem napisał The Road to Eleusis: Unveiling the Secret of the Mysteries (Hermes Press, 1998, North Atlantic Books, 2008), ktora odkrywa sekrety tajemniczego eliksiru, stanowi?cego głown? cz??? misteriow eleuzyjskich , przez co jest wa?nym czynnikiem w rozwoju cywilizacji Zachodu. Znaczenie misteriow eleuzyjskich w dzisiejszym ?wiecie oraz zastosowanie do?wiadcze? psychodelicznych w metafizyce Hofmann opisuje bardziej wnikliwie w esejach opublikowanych w Entheogens and the Future of Religion (Council on Spiritual Practices, San Francisco, 1999), a w Outside Looking In (Park Street Press, Rochester, VT, 1999) pisze o swoich relacjach z apologet? LSD Timothym Learym .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. a b Albert   Hofmann , LSD, my problem child , New York: McGraw-Hill, 1980, ISBN  0-07-029325-2 , OCLC   6251390 [zarchiwizowane z adresu 2010-10-17] ( ang. ) .
  2. a b Obituary: Albert Hofmann, LSD inventor , ? The Telegraph ”, 29 kwietnia 2008 [dost?p 2018-02-14] ( ang. ) .
  3. a b c How LSD Originated , [w:] Albert   Hofmann , LSD, my problem child , New York: McGraw-Hill, 1980, ISBN  0-07-029325-2 , OCLC   6251390 [zarchiwizowane z adresu 2010-10-17] .
  4. John   Horgan , Tripping in LSD's Birthplace: A Story for "Bicycle Day" [online], Scientific American , 19 kwietnia 2014 [dost?p 2023-11-16] ( ang. ) .
  5. Mary Jane   Gibson , This Bicycle Day, Celebrate Albert Hofmann's Psychedelic Discovery [online], 19 kwietnia 2020 [dost?p 2023-11-16] ( ang. ) .
  6. Barry   Bleidt , Michael   Montagne (red.), Clinical research in pharmaceutical development , New York: Marcel Dekker, 1996, ISBN  0-8247-9745-0 , OCLC   34926882 ( ang. ) .
  7. LSD: The Geek's Wonder Drug? [online], Wired.com, 16 stycznia 2006 [dost?p 2022-07-18] ( ang. ) .
  8. Craig S.   Smith , Nearly 100, LSD's Father Ponders His 'Problem Child' , ? The New York Times ”, 7 stycznia 2006 [dost?p 2022-07-18] ( ang. ) .
  9. Gaby   Ochsenbein , Isobel   Leybold-Johnson , Das Comeback von LSD [online], Swissinfo.ch, 21 marca 2008 [dost?p 2022-07-18] ( niem. ) .
  10. Craig S.   Smith , Albert Hofmann, the Father of LSD, Dies at 102 , ? The New York Times ”, 30 kwietnia 2008 [dost?p 2022-07-18] ( ang. ) .

Pozycje biograficzne [ edytuj | edytuj kod ]

  • Nathaniel S.   Finney , Jay S.   Siegel , In Memoriam: Albert Hofmann (1906?2008) , ?Chimia”, 62 (5), 2008 , s. 444, DOI 10.2533/chimia.2008.444 [dost?p 2022-07-18] ( ang. ) .
  • Andy   Roberts , Albion dreaming. A popular history of LSD in Britain , London: Marshall Cavendish, 2008, ISBN  978-1-905736-27-0 , OCLC   237891370 .

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]