Adam Mniszek

?Bu?enin”

pułkownik dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1889 Bu?enin
Data i miejsce ?mierci	16 listopada 1957 Londyn
Przebieg słu?by
Lata słu?by	1914?1947
Siły zbrojne	Armia Austro-W?gier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Wy?sza Szkoła Wojenna Kwatera Głowna Naczelnego Wodza Sztab Naczelnego Wodza
Stanowiska	pomocnik komendanta komendant kwatery głownej szef wydziału
Głowne wojny i bitwy	I wojna ?wiatowa wojna polsko-bolszewicka II wojna ?wiatowa kampania wrze?niowa
Odznaczenia

Adam Mniszek herbu Poraj ^[1] , ps. Bu?enin (ur. 15 stycznia 1889 w Bu?eninie k. Sambora , zm. 16 listopada 1957 w Londynie ) ? pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Adam z Bu?enina Mniszek, urodził si? 15 stycznia 1889, w rodzinie Mieczysława (ur. 16 maja 1844 w Przemy?lu, zm. 29 kwietnia 1923 w Krakowie), wojskowego, ziemianina i posła do austriackiej Rady Pa?stwa VII kadencji (18 pa?dziernika 1887 ? 20 grudnia 1888) wybranego w kurii I ? wi?kszej własno?ci ziemskiej, w okr?gu wyborczym nr 11 (?ołkiew-Rawa-Sokal) i Marii z Antoniewiczow ^[2] . Z pierwszego mał?e?stwa ojca, Adam miał brata przyrodniego Zygmunta Artura (ur. 1874), za? z mał?e?stwa swoich rodzicow miał jedn? siostr? ^[2] .

Był jednym z zało?ycieli i członkiem rzeczywistym Towarzystwa Akademickiego Polskiego Jagiellonia.

W czasie I wojny ?wiatowej walczył w Legionach Polskich . Był oficerem 2 pułku ułanow . 30 kwietnia 1915 awansował na chor??ego , a 1 listopada 1916 na podporucznika ^[3] .

W latach 1919?1920, w czasie wojny z bolszewikami , został przydzielony do Naczelnego Dowodztwa Wojska Polskiego . Pełnił w nim obowi?zki szefa Sekcji 12 Personalnej Oddziału IV - Głownego Kwatermistrzostwa (od sierpnia 1919) i szefa Sekcji ?E” Oddziału V (od 1 stycznia 1920). 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, ?w kawalerii, w grupie byłych Legionow Polskich” ^[4] .

14 lutego 1920 po?lubił Iren? Pomorsk?, ur. 27 czerwca 1898, cork? Jozefa i Ireny Koryckiej w Poznaniu , w ko?ciele ?w. Marcina ^[5] .

1 czerwca 1921 pełnił słu?b? w Biurze ?cisłej Rady Wojennej , pozostaj?c na ewidencji 2 pułku Szwole?erow Rokitnia?skich ^[6] . 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starsze?stwem z dniem 1 czerwca 1919 i 69. lokat? w korpusie oficerow jazdy. W 1923 pełnił słu?b? w Oddziale IV Sztabu Generalnego w Warszawie na stanowisku kierownika referatu, pozostaj?c na ewidencji 2 pułku Szwole?erow Rokitnia?skich w Bielsku ^[7] . 31 pa?dziernika 1923 roku został przydzielony do Rezerwy Oficerow Sztabowych DOK I ^[8] . Z dniem 1 lutego 1924 został przeniesiony w stan nieczynny na okres sze?ciu miesi?cy. Mieszkał wowczas w Warszawie przy ulicy Kapucy?skiej 5 m. 1 ^[9] . 1 sierpnia powrocił ze stanu nieczynnego do słu?by czynnej z rownoczesnym odkomenderowaniem do Oddziału I Sztabu Generalnego do dnia 1 listopada ^[10] . Od 3 listopada 1924 do 15 pa?dziernika 1925 był słuchaczem IV Kursu Doszkolenia Wy?szej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po uko?czeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został ponownie przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego. W 1924 powrocił do macierzystego pułku ^[11] . W marcu 1926 był wojskowym komisarzem drogowym w Oddziale IV SG. W 1928 ponownie w 2 pułku Szwole?erow Rokitnia?skich na stanowisku dowodcy szwadronu ^[12] . 23 stycznia 1929 awansował na podpułkownika ze starsze?stwem z dniem 1 stycznia 1929 i 1. lokat? w korpusie oficerow kawalerii, a w lipcu tego roku został wyznaczony na stanowisko zast?pcy dowodcy 4 pułku strzelcow konnych w Płocku ^{[13] [14]} . W czerwcu 1930 został przeniesiony na stanowisko oficera sztabowego do zlece? szefa Sztabu Głownego, gen. dyw. Tadeusza Piskora ^{[15] [16]} i kierownika Referatu Personalnego Oficerow Dyplomowanych. W styczniu 1932, po obj?ciu stanowiska szefa Sztabu Głownego przez gen. bryg. Janusza G?siorowskiego , został przeniesiony na stanowisko delegata Sztabu Głownego przy Dyrekcji Okr?gowej Kolei Pa?stwowych w Warszawie ^{[17] [18]} . Od 1 wrze?nia 1932 do 1 wrze?nia 1939 był pomocnikiem gen. dyw. Tadeusza Kutrzeby , komendanta Wy?szej Szkoły Wojennej w Warszawie ^{[19] [20]} .

Jesieni? 1937 szef Sztabu Głownego, gen. bryg. Wacław Stachiewicz zlecił mu przygotowanie mobilizacji Kwatery Głownej Naczelnego Wodza. W marcu 1939 gen. Stachiewicz wyznaczył go na stanowisko komendanta Kwatery Głownej Naczelnego Wodza. W czasie kampanii wrze?niowej (1?18 wrze?nia 1939) był komendantem Kwatery Głownej Naczelnego Wodza w Warszawie, w Brze?ciu (od 6 wrze?nia), Włodzimierzu Woły?skim (od 11 wrze?nia), Młynowie (14 wrze?nia) i Kołomyi . 18 wrze?nia 1939 w Kutach przekroczył granic? z Rumuni? , a nast?pnie przeszedł do Storo?y?ca i Watry Dornej . 24 wrze?nia 1939 z polecenia gen. bryg. Tadeusza Malinowskiego rozpocz?ł przegrupowanie KG NW do rejonu Tulczy i Babadag . 25 wrze?nia 1939 w Ploeszti zadanie likwidacji Kwatery Głownej Naczelnego Wodza przekazał swojemu zast?pcy majorowi Zygmuntowi Cierpickiemu, a sam udał si? do Bukaresztu , dok?d przybył nast?pnego dnia. Od 28 wrze?nia do 23 grudnia 1939 w Ambasadzie RP w Bukareszcie, z polecenia attache wojskowego , ppłk. dypl. Tadeusza Zakrzewskiego, zajmował si? sprawami ewakuacji do Francji polskich lekarzy medycyny i weterynarii, aptekarzy, siostr PCK , oficerow audytorow , oficerow geografow, juzistek oraz in?ynierow, technikow i rzemie?lnikow.

W maju 1940 Naczelny Wodz i Minister Spraw Wojskowych, gen. dyw. Władysław Sikorski wyznaczył go na stanowisko kierownika Referatu Wy?szych Dowodztw i Oficerow Dyplomowanych w Sztabie Naczelnego Wodza, lecz obowi?zkow na tym stanowisku nie obj?ł, gdy? został odwołany i na powrot przeniesiony do Stacji Zbornej Oficerow w obozie Carpiagne (franc. Camp de Carpiagne ). Odwołanie ze stanowiska pozostawało w bezpo?rednim zwi?zku z zarzutami, jakie zostały wysuni?te przeciwko niemu przez Biuro Rejestracyjne Ministerstwa Spraw Wojskowych, na czele ktorego stał kawalerzysta, płk dypl. Fryderyk Mally . W ocenie zainteresowanego, sformułowane przeciwko niemu zarzuty dotyczyły ?prze?ladowania i sekowania oficerow dyplomowanych” oraz działalno?ci na stanowisku komendanta Kwatery Głownej Naczelnego Wodza w czasie kampanii wrze?niowej.

W sierpniu 1945 roku, w stopniu pułkownika, wykonywał obowi?zki w Szefostwie Słu?by Opieki nad ?ołnierzem Sztabu Naczelnego Wodza na stanowisku szefa Wydziału Dobrobytu ?ołnierza. Zmarł 16 listopada 1957 w Londynie ^[21]   .

Ordery i odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

• Krzy? Niepodległo?ci (6 czerwca 1931) ^[22]
• Krzy? Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938) ^[23]
• Krzy? Walecznych (trzykrotnie)
• Złoty Krzy? Zasługi (19 marca 1931) ^[24]
• Srebrny Krzy? Zasługi (2 marca 1925) ^[25]
• Krzy? Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia, 1933) ^[26]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Lista starsze?stwa oficerow Legionow Polskich w dniu oddania Legionow Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917) . Komenda Legionow Polskich, 1917.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych . [dost?p 2018-03-22].
• Spis oficerow słu??cych czynnie w dniu 1.6.1921 r . Ministerstwo Spraw Wojskowych , 1921.
• Rocznik Oficerski 1923 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Rocznik oficerow kawalerii . Warszawa: Przegl?d Kawaleryjski, 1930.
• Lista oficerow dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku) . Warszawa: Sztab Głowny, 1931.
• Adam Mniszek, Meldunek do II Wiceministra Spraw Wojskowych sporz?dzony 4 stycznia 1940 r. w Pary?u , Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.4b.
• Adam Mniszek, Meldunek do Naczelnego Wodza i Ministra Spraw Wojskowych sporz?dzony 27 maja 1940 r. w Pary?u , Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.4b.
• Adam Mniszek . Muzeum Jozefa Piłsudskiego w Sulejowku . [dost?p 2019-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-02)].
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzie? 23 marca 1939 . Krakow: Fundacja CDCN, 2006. ISBN  978-83-7188-899-1 .

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

• K! Jagiellonia , Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich