Po-2LNB w
Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie
? na takich maszynach latały załogi 588. Pułku
Nocne wied?my
(
niem.
Nachthexen
,
ros.
Ночные ведьмы
,
nocznyje wiedmy
) ? popularna nazwa
588 Pułku Nocnych Bombowcow
(w po?niejszym okresie 46 Tama?skiego Gwardyjskiego Pułku Nocnych Bombowcow), zło?onego z samych kobiet oddziału
Sił Powietrznych ZSRR
. Pułk działał w trakcie
II wojny ?wiatowej
. Został utworzony przez płk
Marin? Raskow?
, a dowodziła nim mjr
Jewdokija Bierszanska
.
Pułk wykonywał tzw. naloty n?kaj?ce i bombardowania precyzyjne wymierzone przeciw siłom niemieckim na froncie wschodnim od 1942 do ko?ca wojny. W szczytowym okresie w skład pułku wchodziło 40 dwuosobowych załog. Wykonały one ponad 23 tysi?ce misji, zrzucaj?c około trzech tysi?cy ton bomb. Był to najcz??ciej odznaczany oddział Sił Powietrznych ZSRR. Do ko?ca wojny ka?da z załog odbyła ponad tysi?c misji. Dwadzie?cia trzy członkinie pułku otrzymały tytuł Bohatera Zwi?zku Radzieckiego. ?ycie straciło trzydzie?ci członki? pułku.
Pułk latał na dwupłatowcach
Po-2
(do 1944 nazywane U-2), o konstrukcji drewniano-płociennej. Zaprojektowane w 1928, miały słu?y? jako samoloty treningowe i rolnicze. Jednak z powodu braku innych maszyn przesuni?to go do zada? rozpoznawczych, ł?cznikowych, sanitarnych, a nawet bombowych i szturmowych. Ka?dy samolot zabierał zaledwie 200 kilogramow bomb, wi?c nierzadko jedna załoga musiała odbywa? kilka lotow jednej nocy. Cho? samolot był przestarzały i powolny, to jego zdolno?ci manewrowe i wytrzymało?? konstrukcji niejednokrotnie ratowały jego pilotow z opresji. Pr?dko?? maksymalna samolotu była ni?sza ni?
pr?dko?? przeci?gni?cia
podstawowych my?liwcow Luftwaffe (
Messerschmitt Bf 109
i
Focke-Wulf Fw 190
), tak wi?c niemieccy piloci mieli trudno?ci z zaj?ciem dogodnej pozycji do strzału (z tyłu za ogonem samolotu). Był natomiast wra?liwy na ostrzał
artylerii przeciwlotniczej
, dlatego misji dziennych na nim praktycznie nie wykonywano.
Schemat ataku najcz??ciej przebiegał nast?puj?co: samoloty startowały z lotniska i nabrawszy nad nim wysoko?ci (w zale?no?ci od warunkow terenowych od kilkunastu do kilkudziesi?ciu metrow nad ziemi?), kierowały si? nad cel, aby podej?? do ataku z płytkiego lotu nurkowego lub kosz?cego. W pobli?u celu załogi zmniejszały moc silnika do minimum, podchodz?c do ataku w niemal absolutnej ciszy
[a]
. Jedyn? oznak? zagro?enia był ?wist wiatru w naci?gach i zastrzałach samolotow, a kolejn? ju? wybuchy bomb, zrzucanych przez Po-2. Po pozbyciu si? ładunku, samoloty zawracały do bazy.
Ze wzgl?du na bardzo mały ud?wig samolotu, celem bombardowa? nie były obiekty strategiczne (np. składy paliw, place postojowe, sztaby itp.), ale głownie te, ktore pozwalały przeci?tnemu ?ołnierzowi na w miar? normalne funkcjonowanie na froncie (a wi?c ła?nie, baraki, kuchnie polowe itp.). Miało to osłabia? morale Niemcow, ktorzy przezwali pilotki 588 Pułku ?nocnymi wied?mami”. Podobnie jak w przypadku innych pejoratywnych okre?le?, nazwa ta przyj?ła si? w?rod Rosjanek jako powod do dumy.
Pocz?wszy od czerwca 1942, 588 Pułk wchodził w skład
4 Armii Lotniczej
. W lutym 1943 przemianowano go na 46 Gwardyjski Pułk Nocnych Bombowcow, a w pa?dzierniku tego samego roku uhonorowano go nazw? wyro?niaj?c? 46 Tama?ski Gwardyjski Pułk Nocych Bombowcow. Nazwa ?Tama?ski” została wybrana ze wzgl?du na wkład oddziału w czasie walk o
Połwysep Tama?ski
w 1943.
Bohaterki Zwi?zku Radzieckiego
[
edytuj
|
edytuj kod
]
Szwedzki
zespoł power metalowy
Sabaton
nagrał na temat tego pułku utwor ?Night Witches”.
- ↑
Niektore ?rodła podaj?, ?e samoloty leciały z wył?czonymi silnikami. Jednak silnika
Szwecow M-11
nie mo?na ponownie uruchomi? w powietrzu, bez pomocy obsługi naziemnej.
- K. Janowicz:
Duchy Stalingradu
. Kagero, s. 25.
ISBN
214981
.