3 Dywizja Pancerna SS ?Totenkopf”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
3 Dywizja Pancerna SS ?Totenkopf”
3. SS-Panzerdivision "Totenkopf"
Ilustracja
Historia
Pa?stwo

  III Rzesza

Sformowanie

16 pa?dziernika 1939 [1]

Rozformowanie

9 maja 1945

Dowodcy
Pierwszy

Gruppenfuhrer Theodor Eicke

Ostatni

Brigadefuhrer Hellmuth Becker

Działania zbrojne
Bitwa pod Arras
Bitwa pod Diemia?skiem
Bitwa na łuku kurskim
Bitwa pod Warszaw?
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska l?dowe

Rodzaj wojsk

pancerna

Podległo??

Waffen-SS

?ołnierze Dywizji ?Totenkopf“ w czasie agresji na ZSRR. Okolice Demja?ska, 23 wrze?nia 1941 roku
?ołnierze Dywizji SS-Totenkopf w czasie agresji na ZSRR
Czołg ?redni Panzerkampfwagen V z Dywizji ?Totenkopf“. Siedlce , 25-29 lipca 1944 roku

3 Dywizja Pancerna SS ?Totenkopf” ? niemiecka dywizja pancerna uznawana za najbardziej fanatyczn? spo?rod dywizji Waffen-SS , uczestniczyła w agresji na Francj? i ataku na Zwi?zek Radziecki.

Historia [ edytuj | edytuj kod ]

Dywizja została sformowana po kampanii wrze?niowej w pa?dzierniku 1939 roku. Jej ?ołnierze oraz dowodca Theodor Eicke w wi?kszo?ci wywodzili si? z jednostek wartowniczych z obozow koncentracyjnych : Buchenwald , Dachau , Mauthausen i Sachsenchausen [1] [2] . W 1942 roku nazwano j? ? Dywizj? Totenkopf ” czyli Dywizj? Trupiej Głowki [1] .

Indoktrynacja rekrutow wcielanych do dywizji, prowadzona była mi?dzy innymi przez Theodora Eicke (dowodc? dywizji) i polegała na wpajaniu ?ołnierzom nienawi?ci do Ko?cioła katolickiego (wielu zerwało z religi? i porzuciło chrze?cija?stwo) oraz Rosjan. Podczas indoktrynacji starano si? pozbawi? ich cech ludzkich, wmawiaj?c im ?e Rosjanie i inne narody słowia?skie to podludzie - dla ktorych nie ma miejsca w ?wiecie tworzonym przez III Rzesz? [3] . Pierwszy raz wkroczyła do boju 16 maja 1940 roku podczas agresji na Francj? . Walczyła dobrze ale podczas brytyjskiego kontrataku pod Arras w?rod ?ołnierzy pojawiły si? objawy paniki [1] . Wielu w panice uciekło z pola bitwy [4] . W rejonie Cambray dywizja wzi?ła do niewoli ok. 16 000 francuskich ?ołnierzy.

Po walkach we Flandrii ?ołnierze dywizji Totenkopf wymordowali cz??? wzi?tych do niewoli je?cow. Mordow dopu?cili si? na pojmanych ?ołnierzach maroka?skich z francuskich oddziałow kolonialnych [4] . Dokonali te? co najmniej jednej zbrodni na Brytyjczykach [1] . W Le Paradis 27 maja 1940 roku przy u?yciu broni maszynowej i bagnetow zamordowali 97 je?cow brytyjskich. Zbrodni? prze?yło zaledwie dwoch je?cow [5] .

W zwi?zku z planowan? agresj? III Rzeszy na ZSRR dywizja został przerzucona na okupowane ziemie polskie [1] . W walkach na froncie wschodnim ?ołnierze dywizji odnie?li wiele militarnych sukcesow ale te? dopu?cili si? licznych okrucie?stw. W rejonie D?winy i D?wi?ska atakowała 21 Korpus Pancerny Armii Czerwonej , zadaj?c mu znaczne straty [6] . Prowadziła szczegolnie ci??kie i zawzi?te boje w tzw. kotle demia?skim , gdzie lutym 1942 roku zostało okr??onych ok. 90 tys. ?ołnierzy niemieckich. W kwietniu 1942 dywizja zdołała wyrwa? si? z okr??enia i dotrze? do obszarow kontrolowanych przez armie niemieckie. Poniosła jednak tak du?e straty, ?e 2 pułk piechoty zmotoryzowanej SS (tak? wowczas nosił nazw?) musiał zosta? rozwi?zany [1] . Do wrze?nia 1942 roku wchodz?ce w skład dywizji pułki piechoty i artylerii, oraz bataliony (in?ynieryjny, przeciwpancerny i rozpoznawczy) doznały strat rz?du 80 procent. W pa?dzierniku dywizja została wysłana do Francji w celu uzupełnie? i przekształcenia w dywizj? pancern? SS. Reorganizacj? zako?czono 9 listopada, do dywizji udało si? wcieli? 5000 rekrutow w miejsce 7000 ?ołnierzy zabitych i rannych na froncie wschodnim [7] .

W lutym 1943 roku dywizja ponownie została skierowana na front wschodni [8] . W przededniu bitwy pod Kurskiem dywizja liczyła 139 czołgow, a wi?c znacznie wi?cej od analogicznych formacji pancernych Wehrmachtu (np. 3 Dywizja Pancerna posiadała wtedy 90 czołgow, a 9 Dywizja Pancerna 83 czołgi). We wspomnianej bitwie straciła około 50 procent posiadanych czołgow i innych pojazdow [8] . Na przełomie lipca i sierpnia 1943 wzi?ła udział w ci??kich walkach nad Miusem . Nast?pnie uczestniczyła w walkach o Krzywy Rog i Czerkasy. Po kl?skach 4 i 9 Armii , została wł?czona do Grupy Armii ?rodek . W wyniku ataku oddziałow Armii Czerwonej przeprowadzonego 17 marca 1944 na Bałt? dywizja Totenkopf utraciła ponad 60 pojazdow pancernych i około 1000 pojazdow kołowych [9] . Pod koniec lipca 1944 brała udział w bitwie o Siedlce oraz w walkach w rejonie Modlina i Warszawy [8] .

W sierpniu 1944 roku w wielkiej bitwie pancernej w rejonie Wołomina dywizja ?Totenkopf” walcz?c razem z Dywizj? Pancern? Hermann Goring i 5 Dywizj? Pancern? SS ?Wiking” praktycznie unicestwiła 3 Korpus Pancerny Armii Czerwonej, jednak sama rownie? poniosła znaczne straty [8] .

W grudniu 1944 roku została przerzucona na W?gry, gdzie uczestniczyła w nieudanym kontrataku koło Budapesztu. Działania bojowe zako?czyła w Austrii [8] . Do niewoli oddała si? armii ameryka?skiej 8 maja 1945 roku w okolicach Linzu . Po tygodniu Amerykanie przekazali je?cow Armii Czerwonej. Niewol? rosyjsk? prze?yło niewielu [8] .

Dowodcy dywizji [ edytuj | edytuj kod ]

Struktura organizacyjna [ edytuj | edytuj kod ]

Skład w 1943 roku:

  • 5 pułk grenadierow pancernych SS Totenkopf [a] (I batalion , II batalion i III batalion)
  • 6 pułk grenadierow pancernych SS Theodor Eicke [b] [10] (I batalion, II batalion i III batalion)
  • 3 pułk pancerny SS (I batalion i II batalion)
  • 3 pułk artylerii pancernej SS (I dywizjon, II dywizjon i III dywizjon) oraz 3 dywizjon przeciwpancerny SS, 3 dywizjon dział szturmowych SS, 3 dywizjon przeciwlotniczy SS, 3 pancerny batalion ł?czno?ci SS, 3 pancerny dywizjon rozpoznawczy SS, 3 pancerny batalion saperow SS, 3 batalion zaopatrzeniowy SS, 3 szpital polowy SS, 3 pluton korespondentow wojennych SS, 3 pluton ?andarmerii SS i 3 batalion zapasowy SS.

Uwagi [ edytuj | edytuj kod ]

  1. cz?sto niepoprawnie nazywany ?Thule”.
  2. formalnie 3 pułk Theodor Eicke .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. a b c d e f g Mitcham 2010 ↓ , s. 131.
  2. a b c d e f Bishop 2015 ↓ , s. 44.
  3. Ailsby 2001 ↓ , s. 17,23.
  4. a b Bishop 2015 ↓ , s. 46.
  5. McNab 2011 ↓ , s. 73.
  6. Leluszenko 1983 ↓ , s. 30.
  7. Ailsby 2001 ↓ , s. 57.
  8. a b c d e f Mitcham 2010 ↓ , s. 132.
  9. Forczyk 2020 ↓ , s. 407.
  10. Like a Cliff in the Ocean, 2002, Karl Ullrich, page 231, J.J. Fedorowicz Publishing, Winnepeg, Manitoba, Canada

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]