한국   대만   중국   일본 
2 Dywizja Piechoty Legionow ? Wikipedia, wolna encyklopedia Przejd? do zawarto?ci

2 Dywizja Piechoty Legionow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2 Dywizja Piechoty Legionow
1 Dywizja Piechoty Legionow
Historia
Pa?stwo

  Polska

Sformowanie

21 lutego 1919 [1]

Rozformowanie

29 wrze?nia 1939

Nazwa wyro?niaj?ca

Legionow

Tradycje
Kontynuacja

2 Brygada Zmechanizowana

Dowodcy
Pierwszy

gen. ppor. Bolesław Roja

Ostatni

płk dypl. Antoni Staich

Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka
bitwa pod Mołodecznem (1?3 VII 1919)
bitwa pod Borysowem (VIII-X 1919)
bitwa pod Murow? (19 i 28 V 1920)
bitwa pod Mi?skiem (9-11 VII 1920)
bitwa nad Niemnem (20?26 IX 1920)
kampania wrze?niowa
Organizacja
Dyslokacja

Garnizon Kielce [2]

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległo??

Armia ?Łod?”
GO ?Piotrkow” (od 8 IX)

Skład

2 pułk piechoty
3 pułk piechoty
4 pułk piechoty
2 pułk artylerii lekkiej

2 Dywizja Piechoty Legionow (2 DP Leg.) ? wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP .

W okresie II RP dowodztwo 2 DP Leg. stacjonowała w Kielcach [3] . W jej skład w 1923 wchodziły: 2. , 3. i 4. pułki piechoty Legionow [4] .
W czasie kampanii wrze?niowej dywizja walczyła w składzie Armii ?Łod?” . Od 4 wrze?nia biła si? na głownej linii oporu pod Stro?skiem . Jej 2 pp Leg. bronił Borowej Gory . 13 wrze?nia dywizja przebijała si? pod O?arowem do Warszawy. Jej resztki dotarły do Modlina i broniły twierdzy a? do jej kapitulacji [5] .

Formowanie i walki o granice [ edytuj | edytuj kod ]

21 lutego 1919 roku w Jabłonnie-Zegrzu została sformowana 1 Dywizja Piechoty Legionow. Pocz?tkowo wyst?powała w składzie trzech pułkow. Po zmianie koncepcji organizacyjnej cało?ci piechoty Wojska Polskiego uzupełniono j? czwartym pułkiem [6] . 23 maja 1919 roku została przemianowana na 2 Dywizj? Piechoty Legionow. W skład dywizji wchodziła II Brygada Piechoty w składzie 2. i 3 pułki piechoty Legionow , oraz IV Brygada Piechoty z 4 pułkiem piechoty Legionow i 24 pułk piechoty [7] . Dodatkowo 21 lutego 1919 utworzono II Brygad? Artylerii Polowej przemianowan? wcze?niej z I Brygady Artylerii [8] . Od 14 czerwca 1919, dla unikni?cia pomyłek, przy okre?laniu 1 b?d? 2 Dywizji Piechoty Legionow obok nazwy dywizji nale?ało podawa?, w nawiasie, nazwisko dowodcy np. 1 Dywizja Piechoty Legionow (gen. ?migły) [9] .

Walki [ edytuj | edytuj kod ]

16 kwietnia 1919 dwa bataliony dywizji wzi?ły udział w zwyci?skich walkach o Lid?. Po jej zdobyciu ?ołnierze 2 DP walczyli o Wilno . W nocy z 19 na 20 kwietnia wzi?li udział w decyduj?cym szturmie na miasto. Potem bronili Wilna odpieraj?c kolejne uderzenia bolszewikow.
Dywizja w składzie Frontu Litewsko- Białoruskiego gen. Stanisława Szeptyckiego wzi?ła udział w walkach na kierunku połnocno-wschodnim. W okresie lata 1919 biła si? pod Rownem, Sarnami, Łuni?cem, Baranowiczami, Mi?skiem i Mołodecznem . W kierunku Mi?ska działała na głownym kierunku uderzenia. Nast?pnie w swoim pasie natarcia wyparła nieprzyjaciela za Berezyn? [10] .
Wiosn? 1920 wznowiono walki. 2 DP Leg. b?d?ca w składzie 4 Armii gen. Szeptyckiego broniła si? na szerokim odcinku frontu nad Berezyn? i Dnieprem, a nast?pnie prowadziła działania opo?ni?jace a? do rejonu Bugu i Narwi . W lipcu dywizja weszła w skład 1 Armii gen. Gustawa Zygadłowicza . 6 sierpnia wzi?ła udział w udanym natarciu i zdobyła Brok [10] . W Bitwie Warszawskiej dywizja udziału nie brała. W tym czasie obsadzała odcinek Wisły mi?dzy Kozienicami a D?blinem . 17 sierpnia skierowana została pod Hrubieszow . Tam, w nocy z 20 na 21 sierpnia, oddziały dywizji operuj?c w składzie grupy płk. Olszyny rozpocz?ły zwyci?skie natarcie na Hrubieszow. Po zaj?ciu miasta dywizja ?cigała przeciwnika a? do Mołodeczna . Tam zastał j? rozejm [11] .

Mapy walk pułku [ edytuj | edytuj kod ]

Dywizja w okresie pokoju [ edytuj | edytuj kod ]

2 DP Leg. w 1938
2 DP Leg. w 1938

Po zako?czeniu wojny jednostki 2 DP pełniły słu?b? graniczn? na Suwalszczy?nie . Po zako?czeniu słu?by na granicy, w połowie 1922 jednostki dywizji skierowane zostały do garnizonow pokojowych: 2 pułk piechoty do garnizonu Pi?czow i Staszow , 3 pułk piechoty do Jarosławia i Niska , a 4 pułk piechoty, 2 pułk artylerii polowej i dowodztwo dywizji do Kielc [a] . Wszystkie jednostki dywizji w latach 30. XX wieku posiadały status pułkow typu I. Jedn? z wa?niejszych inwestycji była budowa w 1923 Obozu ?wicze? ?Daleszyce”. Do wybuchu wojny odbywały si? tam letnie ?wiczenia poborowych. Odbywały si? tam te? ?wiczenia dywizyjne z udziałem jazdy i broni pancernej . Pod koniec marca 1939 dywizja wystawiła ponad 80-osobowy kontyngent ?ołnierzy do zmiany załogi Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte . Cało?ci? dowodził por. Leon Paj?k [13] .

Obsada personalna w marcu 1939 [ edytuj | edytuj kod ]

Ostatnia ?pokojowa” obsada personalna dowodztwa dywizji [14] [b] :

Stanowisko Stopie?, imi? i nazwisko
dowodca dywizji płk Jan Surowka
I dowodca piechoty dywizyjnej płk dypl. Stefan Paweł Rowecki
szef sztabu ppłk dypl. Mieczysław P?czkowski
I oficer sztabu kpt. dypl. Jozef Henryk Schirmer
II oficer sztabu kpt. Kazimierz Godzisław i
komendant rejonu PW konnego mjr kaw. Lucjan Antoni Szyma?ski
dowodca ł?czno?ci mjr ł?czn. Stefan Prokop
oficer taborowy rtm. adm. Jozef I Burzy?ski
oficer intendentury kpt. int. Witold Aleksander Broniewski

Dywizja w kampanii wrze?niowej [ edytuj | edytuj kod ]

Od 2 wrze?nia 1939 dywizja walczyła w składzie Armii ?Łod?”

Dywizja w odwodzie armii [ edytuj | edytuj kod ]

Wysuni?te nad granic? siły głowne Armii ?Łod?” nawi?zały 1 wrze?nia od 5.00 styczno?? bojow? z przewa?aj?cymi siłami nieprzyjaciela w całym pasie działania Armii. Walczono głownie na skrzydłach, lecz na całym froncie wyst?piło przeciw polskim oddziałom bardzo intensywnie niemieckie lotnictwo bombowe i nurkowe [16] . W pierwszych dniach wojny 2 Dywizja Piechoty Legionow pod dowodztwem płk. dypl. Jana Surowki znajdowała si? w odwodzie Armii ?Łod?” gen. Juliusza Rommla [17] .

Do 5 wrze?nia

1 wrze?nia wyładowała si? w rejonie Łaska i skoncentrowała oddziały pod Zelowem [18] . Wieczorem 2 wrze?nia odesłano do Bełchatowa do dyspozycji gen. Thomrnee 2 pułk piechoty Legionow z zadaniem zorganizowania obrony odcinka ?Gora Borowa” w przedłu?eniu pozycji 30 Dywizji Piechoty. Pułk otrzymał wzmocnienie w postaci 7 batalionu ckm [19] . Był on pierwsz? jednostk? dywizji, ktora weszła do walki. Pułk, razem z 7 batalionem ckm, batalionem marszowym 146 pp i oddziałem zwiadu z 2 DPLeg. uczestniczył w walkach pod Borow? Gor? z niemieck? 4 DPanc . Pozostała cz??? dywizji stała ci?gle w odwodzie.

3 wrze?nia w godzinach porannych skierowany został do dyspozycji dowodcy 10 Dywizji Piechoty 4 pułku piechoty Legionow wzmocniony dywizjonem artylerii lekkiej. Miał on stanowi? miejscowy odwod, albo te? obsadzi? odcinek 31 pułku piechoty [20] . W pas obrony 10 DP przybył około 22.00. Tu czekał go nowy rozkaz dowodcy Armii nakazuj?cy nakazuj?cy mu natychmiastowy odmarsz do Luciejewa do dyspozycji dowodcy 28 Dywizji Piechoty gen. Ankowicza [21] .
W tym czasie zgrupowanie 2 pp Leg z dywizjonem 2 pal, wzmocnione 7 batalionem ckm, ufortyfikowało odcinek ?Gora Borowa”. W jego przedłu?eniu zacz?ł improwizowa? obron? nad rzeczk? Prudk?, po jej uj?cie do rz. Luci??y, ppłk Pollak dwoma batalionami 146 pułku piechoty i oddziałami marszowymi [22] . Stacjonuj?ca nadal w odwodzie 2 DP (bez dwu pułkow i dwu dywizjonow artylerii lekkiej) otrzymała rozkaz przesuni?cia si? w nocy do rejonu Zelowa [22] . Zapowiedziane jako wzmocnienie zgrupowanie 4 ppleg przymaszerowało o godz. 22 do 10 DP, lecz zastało tam nowy rozkaz dowodcy Armii, nakazuj?cy mu natychmiastowy odmarsz do m. Luciejow do rozporz?dzenia dowodcy 28 DP gen. Bo?czy-Uzdowskiego [21] .

4 wrze?nia doszło do pierwszych walk na pozycji głownej. Najwi?kszy napor przeciwnika zaznaczył si? na obydwu skrzydłach Armii. Około 16.00 4 pp Leg. wszedł w ugrupowanie 28 DP jako jej odwod. Dywizjon artylerii wzmocnił artyleri? dywizyjn? 28 DP [23] . Zgrupowanie 2 pp Leg. ufortyfikowało si? na Gorze Borowej i miało styczno?? tylko z podjazdami pancernymi [23] . W tym dniu 2 DP (bez dwu pułkow i dwu dywizjonow lekkich) znajdowała si? w okolicach Zelewa w odległo?ci 30 km od 10 DP, 15 km od 28 DP [24] .

Od 4 wrze?nia 4 pp Leg. bronił głownej pozycji obronnej pod Stro?skiem nad Wart? i Zapolicami na skrzydle 10 DP , a 3 pp Leg. walczył pod lasem Murzynek i miejscowo?ci? Wygiełzow .

5 wrze?nia 4 pp wzi?ł udział w natarciu na Stro?sko i Zapolice, ale wobec braku wsparcia artylerii i spo?nionego wkroczenia na pole bitwy 3 pułku piechoty, ?czwartacy” ponie?li znaczne straty. W mi?dzyczasie trwały zaci?te walki 2 pułku piechoty płk. Czy?ewskiego o Borow? Gor? i Rozprz?. W nocy 5 wrze?nia oddziały dywizji dostały rozkaz wycofania na połnocny wschod [12] .

Działania opo?niaj?ce [ edytuj | edytuj kod ]

6 wrze?nia

Noc? z 5 na 6 wrze?nia dywizja rozpocz?ła przegrupowanie w kierunku na Łask. Sztaby 2 i 28 DP nie uzgodniły drog odwrotu swoich pododdziałow i w czasie marszu nast?piło przemieszanie si? kolumn. W godzinach popołudniowych 2 DP osi?gn?ła rejon lasow Wronowice oraz las płn. Kolumna i przyj?ła ugrupowanie obronne. Na prawym skrzydle bronił si? 3 pp z I/2 pal ugrupowuj?c si? na zachodnim skraju lasu Rembow ? Wola Stryjewska; na lewym skrzydle bronił si? 4 pp z II/2 pal zajmuj?c rejon zachodni skraju lasu Wronowice, szosa Łask ? Pabianice. Kawaleria dywizyjna ubezpieczała na zachod od Anielina; a 92 kompania czołgow rozpoznawczych i kompania kolarzy na zachod od Łaska. Stanowisko dowodzenia dywizji rozwini?to 10 km za broni?cymi si? pułkami w Pi?tkowisku. Dowodca dywizji nie miał kontaktu z oddziałami z GO gen. Dindorfa-Ankowicza i nie uzgodnił z nimi wspołdziałania [25] .
Około 16.00 pod Łask podeszły czołowe elementy rozpoznawcze niemieckiej 17 DP, ktore po godzinnej walce odrzuciły dywizyjne ubezpieczenia. Do wieczora siły głowne 17 DP nie podeszły przed przedni skraj obrony. w tych komfortowych warunkach płk Dojan-Surowka zdecydował przegrupowa? dywizj? noc? z 6 na 7 wrze?nia w rejon Konstantynow ? Srebrna, gdzie miała przej?? do obrony, z przednim skrajem na Nerze w pasie Mirosławice ? Lublinek. Po przyj?ciu ugrupowania marszowego oddziały rozpocz?ły przegrupowanie marszrutami: Poleszyn, Dobro?, Kudrowice, Konstantynow. Stanowisko dowodzenia 2 DP rozwin?ło si? w Radogoszczy w pasie działania GO gen. Dindorfa-Ankowicza, a pomimo to dowodcy nie uzgodnili wspołdziałania podległych oddziałow [26] .

7 wrze?nia

We wczesnych godzinach rannych 7 wrze?nia oddziały 2 DP (bez 2 pp) osi?gn?ły nakazany rejon Konstantynow ? Srebrna [27] . Dowodca dywizji zdecydował jednak nie rozwija? obronnie pułkow na rubie?y Neru, lecz maszerowa? dalej do rejonu Wola Cyrusowa ? Skoszewy. W tym czasie niemiecka 10 DP ruszyła z rejonu Szadka i była oddalona około 30 km od oddziałow polskich, a 17 DP maszeruj?c sprzed Łaska około 20 km od przedniego skraju obrony polskiej 28 DP. Uderzenie niemieckiego 13 KA mogło nast?pi? przypuszczalnie w południe, a na kierunku Konstantynowa ? nawet w godzinach popołudniowych [28] . Dywizja miała tak?e zabezpieczone skrzydła. Na prawo w kierunku Aleksandrow ? Zgierz działały wojska GO gen. Dindorfa-Ankowicza, a na lewo w rejonie od Pabianic i Gor Wolskich działała 28 Dywizja Piechoty. Wobec powy?szego decyzja do wydłu?enia przegrupowania nie miała taktycznego uzasadnienia, tym bardziej ?e oddziały dywizji potrzebowały odpoczynku, a marsz dzienny nara?ał je na uderzenia lotnicze [29] . Od 9.00 oddziały dywizji dywizja ruszyły do nowego rejonu bez ?adnego oddziaływania ze strony nieprzyjaciela. Około południa przechodziły przez Łod?, a ludno?? cywilna zaopatrywała ?ołnierzy w ?ywno?? [30] , ale nieuzasadniony po?piech uniemo?liwił dywizji uzupełnienie zapasow w łodzkich magazynach wojskowych. Na odcinku Nowosolna ? Skoszewy przegrupowuj?ce si? oddziały 2 DP spotkały si? z działalno?ci? dywersji niemieckiej. Po?n? noc? dywizja osi?gn?ła nakazany rejon. 3 pp ze?rodkował si? w lesie na połnoc od Woli Cyrusowej, a 4 pp w lesie na wschod od Skoczew, natomiast kawaleria dywizyjna miała prowadzi? rozpoznanie w kierunku na Strykow. Na rozwini?te w lesie na zachod od Kamienia stanowisko dowodzenia napadli je niemieccy dywersanci. Rozproszony został sztab 2 DP zebrał si? około połnocy w rejonie ze?rodkowania 3 pp, w gajowce na połnocnym skraju lasu, na zachod od Lubowidza [31] . W nocy na 8 wrze?nia płk Dojan-Surowka otrzymał rozkaz od dowodcy podgrupy taktycznej (2 i 28 DP [32] ), gen. Bo?czy-Uzdowskiego, do dalszego przegrupowania dywizji za Mrog?. Tam dywizja miała miała przej?? do obrony w pasie (wył.) Głowno, (wył.) Kamie?. Przej?cie 2 DP do obrony według otrzymanego zadania wymagało 10-kiłometrowego przegrupowania, co było trudne do zrealizowania ze wzgl?du na skrajne przem?czenie oddziałow [31] .

8 wrze?nia

8 wrze?nia dywizja walczyła na południe od Głowna na pozycji nad rzek? Mrog? , gdzie nast?piło ponowne poł?czenie dywizji z 2 pp Leg. Dywizja przyj?ła ugrupowanie jednorzutowe. Na prawym skrzydle zaj?ł obron? 3 pułk piechoty wspierany przez 2 dywizjon artylerii ci??kiej , na lewym 4 pułk piechoty z II/2 pal, w centrum bronił si? słaby batalion 146 pułku piechoty ppłk Topczewskiego. Kierunek na Głowno zabezpieczały pozabatalionowe pododdziały 146 pp. Stanowisko dowodzenia dywizji rozwin?ło si? w Zajrzewie . Kawaleria dywizyjna, kompania kolarzy i drugi rzut sztabu dywizji oderwały si? i wycofały w kierunku Warszawy.
Przed południem gen. Thommee omowił plan dalszego odwrotu z dowodc? piechoty dywizyjnej płk. dypl. Staichem [33] . W nocy z 8 na 9 wrze?nia po ataku dywersantow niemieckich na sztab dywizji, dowodca dywizji płk Surowka doznał załamania nerwowego i wraz z szefem sztabu dywizji ppłk dypl. Mieczysławem P?czkowskim i mjr. Prokopem wsiadł do samochodu i odjechał. 9 wrze?nia dowodztwo dywizji obj?ł płk dypl. Antoni Staich . Wycofuj?ca si? dywizja dostała rozkaz do obrony nad Rawk? [34] [35] .

W tym czasie niemiecka 10 Dywizja Piechoty nie utrzymywała ci?głej styczno?ci ogniowej z broni?c? si? na Mrodze polsk? 2 DP. 4 pułk piechoty otrzymywał rozbie?ne rozkazy do wycofania si? w kierunku Skierniewic lub pozostawania w na rubie?ach obronnych. Od broni?cych si? głownych sił dywizji odł?czyło si? dowodztwo 2 pułku artylerii lekkiej z I/2 pal. We wczesnych godzinach rannych dowodca 2 DP rozpocz?ł przegrupowanie swoich sił po jednej marszrucie na kierunku: Ku?my ? Bobrowa ? Chlebow ? Skierniewice. 5/2 pal nie otrzymała rozkazu do odmarszu i po odej?ciu własnej piechoty kontynuowała walk? [36] .
Zerwanie styczno?ci ogniowej z nieprzyjacielem i skryty manewr dywizji były zaskoczeniem dla Niemcow. Około 8.00 artyleria niemieckiej 10 DP wykonała ogniowe przygotowanie ataku na opuszczone pozycj? 4 pułku piechoty.
W lesie pod Bobrow? 2 DP zatrzymała si? na dłu?szy odpoczynek i porz?dkowała oddziały. Po wykonaniu 20-kilometrowego przemarszu z rejonu Grzmi?cej doł?czył do swojej macierzystej dywizji 2 pułk piechoty [37] .
W godzinach popołudniowych dywizja rozpocz?ła przegrupowanie na Makow. Jako ariergarda maszerował 3 pułk piechoty. Obsadzał on kolejno rubie?e: Trzcianka, Bobrowa, Chlebow i na wschod od Makowa. Przej?ciowym rejonem ze?rodkowania 2 DP był Makow. St?d około 18.00 dywizja ruszyła do dalszego nocnego marszu na Rawk? [38] .

Przebijanie si? w kierunku Warszawy [ edytuj | edytuj kod ]

Po 10 wrze?nia

10 wrze?nia na rozkaz nowego dowodcy Armii ?Łod?” , gen. Wiktora Thommee , 2 DPLeg. wraz z 28 DP i 30 DP miała przebija? si? w kierunku na Warszaw? [39] . Po pocz?tkowych sukcesach w ci??kich walkach o Brwinow , Mszczonow i Błonie , a nast?pnie Ołtarzew i O?arow , dywizje zostały powstrzymane przez siły niemieckich XI i XVI Korpusow Pancernych. Walki 2 DP Leg. pod Ołtarzewem?O?arowem, a szczegolnie 2 pp Leg., opo?nił przemarsz sił niemieckich, ktore zd??ały spod Warszawy w kierunku działa? nad Bzur? . Niemcy pozostawili pod Warszaw? tylko cz??? swoich sił, co zmniejszyło ich aktywno?? w obleganiu stolicy.

Obrona Modlina [ edytuj | edytuj kod ]

W rezultacie 13 wrze?nia zmieniono kierunek odwrotu na Modlin . Resztki dywizji jeszcze tego samego dnia w składzie zgrupowania gen. W. Thommee dotarły do Modlina, gdzie od 14 wrze?nia broniły twierdzy na odcinku obronnym wokoł Zakroczymia do jej kapitulacji 29 wrze?nia. Wielu ?ołnierzy dywizji zostało zamordowanych przez Niemcow ju? po ogłoszeniu rozejmu w dniu 28 wrze?nia.

Organizacja wojenna dywizji w 1939 [ edytuj | edytuj kod ]

  Osobny artykuł: Organizacja wojenna polskiej dywizji piechoty w 1939 roku .

Obsada personalna Kwatery Głownej w 1939 [ edytuj | edytuj kod ]

  • dowodca - płk dypl. Jan Surowka (do 8 IX 1939)
  • dowodca piechoty dywizyjnej ? płk dypl. Antoni Staich (od 8 IX 1939 dowodca dywizji)
  • dowodca artylerii dywizji ? płk dypl. Henryk Romiszowski
  • dowodca saperow ? mjr Franciszek Kostek
  • dowodca kawalerii dywizyjnej - mjr Stanisław Nakoniecznikoff-Klukowski
  • szef sztabu ? ppłk dypl. Mieczysław P?czkowski (do 8 IX 1939)
  • oficer operacyjny ? kpt. dypl. Zygmunt Szydłowski (od 8 IX 1939 szef sztabu dywizji), kpt. Stefan Franciszek Krasnod?bski (od 8 IX 1939)
  • dowodca ł?czno?ci ? mjr Stefan Prokop
  • kwatermistrz ? kpt. dypl. Jan Ferdynand Ender
  • szef słu?by zdrowia - mjr lek. Jozef Wiloch

Obsada personalna Dowodztwa 2 DP Leg. [ edytuj | edytuj kod ]

Dowodcy dywizji
Dowodcy piechoty dywizyjnej
  Osobny artykuł: Dowodca piechoty dywizyjnej .
Szefowie sztabu
  Osobny artykuł: Szef sztabu .
Kapelani

?ołnierze Dywizji (w tym OZ) ? ofiary zbrodni katy?skiej [ edytuj | edytuj kod ]

  Osobne artykuły: zamordowani w Katyniu , zamordowani w Charkowie , zamordowani w Kalininie , zamordowani z Ukrai?skiej Listy Katy?skiej (ULK) i  zamordowani z Białoruskiej Listy Katy?skiej (BLK) .

Biogramy zamordowanych znajduj? si? na stronie internetowej Muzeum Katy?skiego [54]

Nazwisko i imi? stopie? zawod miejsce pracy przed mobilizacj? zamordowany
Słupecki Bogusław [55] kapitan ?ołnierz zawodowy Charkow

Odtworzenie dywizji w ramach Armii Krajowej [ edytuj | edytuj kod ]

W wyniku akcji odtwarzania przedwojennych jednostek wojskowych powstała w 1944 2 Dywizja Piechoty Legionow AK ?Pogo?” pod dowodztwem ppłk. Antoniego ?ołkiewskiego ps. ?Lin” (Okr?g Radom - Kielce AK).

  Osobny artykuł: 2 Dywizja Piechoty Legionow Armii Krajowej .

Uwagi [ edytuj | edytuj kod ]

  1. ↑ Dowodztwo 2 DP stacjonowało w Kielcach, zajmuj?c parterowy budynek przy obecnej ul. Kapitulnej 2 i poło?on? tu? obok dwupi?trow? kamienic? przy ul. Kapitulnej 4 [12] .
  2. ↑ Wykaz zawiera obsad? jednostki według stanu bezpo?rednio przed rozpocz?ciem mobilizacji pierwszych oddziałow Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale ju? po przeprowadzeniu ostatnich awansow ogłoszonych z dat? 19 marca 1939 [15] .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. ↑ Ksi?ga chwały piechoty 1937 ↓ , s. 207.
  2. ↑ Jagiełło 2007 ↓ , s. 46.
  3. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓ , s. 531.
  4. ↑ Almanach oficerski 1923 ↓ , s. 40.
  5. ↑ Zawilski 2019 ↓ , s. 790.
  6. ↑ Rzadkowski 2016 ↓ , s. 5.
  7. ↑ Dziennik Rozkazow Wojskowych Nr 60 z 31 maja 1919 roku, poz. 1921.
  8. ↑ Rzadkowski 2016 ↓ , s. 5?6.
  9. ↑ Dziennik Rozkazow Wojskowych Nr 68 z 21 czerwca 1919 roku, poz. 2212.
  10. ↑ a b Rzadkowski 2016 ↓ , s. 6.
  11. ↑ Rzadkowski 2016 ↓ , s. 6?7.
  12. ↑ a b Rzadkowski 2016 ↓ , s. 8.
  13. ↑ Rzadkowski 2016 ↓ , s. 7.
  14. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓ , s. 530-531.
  15. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓ , s. VI.
  16. ↑ Porwit 1983 ↓ , s. I/234.
  17. ↑ Porwit 1983 ↓ , s. I/236 i 239.
  18. ↑ Jurga 1975 ↓ , s. 207.
  19. ↑ Porwit 1983 ↓ , s. I/239.
  20. ↑ Porwit 1983 ↓ , s. I/241.
  21. ↑ a b Porwit 1983 ↓ , s. I/245.
  22. ↑ a b Porwit 1983 ↓ , s. I/243.
  23. ↑ a b Porwit 1983 ↓ , s. I/247.
  24. ↑ Porwit 1983 ↓ , s. I/248.
  25. ↑ Wroblewski 1975 ↓ , s. 175?176.
  26. ↑ Wroblewski 1975 ↓ , s. 176.
  27. ↑ Jurga 2014 ↓ , s. 553.
  28. ↑ Wroblewski 1975 ↓ , s. 194.
  29. ↑ Wroblewski 1975 ↓ , s. 194?195.
  30. ↑ Jurga 2014 ↓ , s. 554.
  31. ↑ a b Wroblewski 1975 ↓ , s. 195.
  32. ↑ Jurga 2014 ↓ , s. 555.
  33. ↑ Wroblewski 1975 ↓ , s. 216.
  34. ↑ Wroblewski 1975 ↓ , s. 216?217.
  35. ↑ Jurga 1975 ↓ , s. 208.
  36. ↑ Wroblewski 1975 ↓ , s. 235.
  37. ↑ Wroblewski 1975 ↓ , s. 235―236.
  38. ↑ Wroblewski 1975 ↓ , s. 236.
  39. ↑ Jurga 1975 ↓ , s. 209.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 6.
  41. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 201.
  42. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 254.
  43. ↑ Depesza MSWojsk. do Dowodztwa 2 Armii . Instytut Jozefa Piłsudskiego w Ameryce . [dost?p 2019-08-16]. .
  44. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 107 z 10 pa?dziernika 1924 roku, s. 594.
  45. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 16 z 12 kwietnia 1926 roku, s. 112.
  46. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 25 z 31 pa?dziernika 1927 roku, s. 306.
  47. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 25 z 31 pa?dziernika 1927 roku, s. 300.
  48. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 298.
  49. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 7 z 23 pa?dziernika 1931 roku, s. 328.
  50. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 414.
  51. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
  52. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 11 z 28 wrze?nia 1933 roku, s. 195.
  53. ↑ Łuszczki W., Łuszczki A., Ksi?dz mjr Franciszek Łuszczki, proboszcz w Lubeni w latach 1932-1955, Z dziejow i wspomnie? mieszka?cow Lubeni, Wyd. II, Strzy?ow 2016.
  54. ↑ Ksi?gi Cmentarne ? biogramy oficerow .
  55. ↑ Ksi?gi Cmentarne ? wpis 7344 .

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

Piechota Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Dywizje piechoty
Rezerwowe
dywizje piechoty
Brygady piechoty
Pułki piechoty
Rezerwowe
i ochotnicze
pułki piechoty
1939
1920
Bataliony piechoty
O?rodki zapasowe
Wojsko Polskie II Rzeczypospolitej
Rodowod
Naczelne władze wojskowe
Rodzaje sił zbrojnych
Formacje
Bronie
Słu?by
WP w 1939
Inne

?rodło: ? https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=2_Dywizja_Piechoty_Legionow&oldid=73986816 ”