Ugrupowanie składa si? z muzułma?skich opozycjonistow, sprzeciwiaj?cych si? rz?dom Ugandy pod wodz?
Yoweriego Museveniego
. Sojusz Sił Demokratycznych wspierany jest przez Sudan z
Umarem al-Baszirem
na czele. Pierwszy atak w Ugandzie autorstwa ADF, miał miejsce w 1996. Akcje podejmowane przez organizacj? były bardzo nieregularne i rzadkie. Mimo tego Sojusz Sił Demokratycznych był finansowany przez Sudan, gdy? Uganda wspierała południowosuda?sk?
Ludow? Armi? Wyzwolenia Sudanu
(SPLA), ktora walczyła w
II wojnie domowej w Sudanie
. Bojowki ADF w du?ym stopniu zostały rozbrojone pod koniec 1998.
Było to drugie ugrupowanie po
Armii Bo?ego Oporu
prowadz?ce rebeli? na terenie Ugandy, jednak na znacznie mniejsz? skal?. Sojusz Sił Demokratycznych nie stanowił zagro?enia dla stabilno?ci rz?du, jednak dopuszczał si? atakow na siły rz?dowe, porywał i niejednokrotnie zabijał cywilow. Swoj? siedzib? miał w
masywie gorskim Ruwenzori
, gdzie oprocz fundamentalistycznych muzułmanow ?ci?gali byli bojowkarze
Interahamwe
, ktore w 1994 dokonały
ludobojstwa w Rwandzie
, a tak?e zbrodniarze z czasow
II wojny domowej w Kongu
.
W 2002 rz?d ugandyjski ogłosił, i? ADF ma powi?zania z
Al-Ka’id?
, ktora szkoliła bojownikow. W grudniu 2005 siły Demokratycznej Republiki Konga i ONZ (
MONUC
) przeprowadziły operacj? "North Night Final", ktora rozbiła wi?kszo?? struktur ugrupowania. Udział w operacji wzi?ło 3,5 tys. ?ołnierzy Kongijskich i 600 bł?kitnych hełmow.
Swoje ataki ADF wznowiło w marcu 2007. W bitwie z 27 marca 2007 siły ugandyjskie zabiły 34 rebeliantow ADF. W kwietniu 2007 dochodziło do walk na terenie Parku Narodowego Semuliki
[1]
. W dniach 5-6 maja 2008 w kenijskim
Nairobi
odbyły si? negocjacje pokojowe mi?dzy rz?dem ugandyjskim a rebeliantami ADF. Zako?czyły si? one zamro?eniem walk na terenie Ugandy
[2]
.
Jednak w dalszym ci?gu ugrupowanie posiadało bazy w Demokratycznej Republice Konga. W zwi?zku z tym kongijska armia podj?ła 22 lipca 2010 na terytorium Beni w prowincji Kiwu Połnocne ofensyw?, ktora po o?miu dniach przyniosła 65 tys. uchod?cow.
W kwietniu 2013 reporterzy "Allafrica" stwierdzili, i? ADF podj?ła akcj? rekrutacyjn? na terenie Ugandy
[3]
. Z kolei w lipcu 2013 ADF sprzymierzone z inn? organizacj? ? Narodow? Armi? na Rzecz Wyzwolenia Ugandy (ADF-NALU), wznowiła walki w Beni. Stoczono wowczas potyczki z armi? kongijsk? pod miejscowo?ciami Mamundioma i Totolito
[4]
. Z kolei 11 lipca 2013, ADF zaatakowało miasto Kamango, powoduj?c ucieczk? ponad 60 tys. uchod?cow przez granic? do Ugandy
[5]
. 23 wrze?nia 2013 w ataku w Połnocy Kiwu w Watalinga zgin?ły trzy osoby, a 30 zostało rannych. W zwi?zku uaktywnieniem si? ADF-NALU, i rozbiciem przez
Brygady Interwencyjne ONZ
kongijskich rebeliantow
Ruchu 23 Marca
, pojawiły si? pomysły, aby wysła? siły ONZ do ujarzmienia ugandyjskich rebeliantow na terenie Demokratycznej Republiki Konga
[6]
.
Kolejny atak w wykonaniu ADF-NALU miał miejsce o ?wicie 25 grudnia 2013, kiedy to muzułma?scy rebelianci zaj?li miasto Kamango. W walkach zgin?ło 40 osob. W miejsce ataku na pomoc armii Demokratycznej Republiki Konga w odbiciu miasta, wysłano helikoptery Brygady Interwencyjnej ONZ
[7]
. 2 stycznia 2014 w zasadzce rebeliantow z ugrupowania ADF-NALU zgin?ł pułkownik Mamadu Ndala dowodz?cy operacjami wojskowymi we wschodniej cz??ci kraju
[8]
. W połowie stycznia 2014 siły zbrojne Demokratycznej Republiki Konga, wspierane przez brygad? Interwencyjn? ONZ, podj?ły ofensyw? przeciwko rebeliantom, atakuj?c ich bazy
[9]
.