Imatge satellit del Pelopones amb las limitas dels set
nomes modernes
(en blanc).
Pelopones
(en
grec
ancian e moderne Πελοπ?ννησο?, ≪ l’illa de
Pelops
≫) es una
peninsula
grega, que s'espandis sus
21 379 km
2
per 3 milions d'abitants (
2000
). Donet son nom a la
periferia omonima
que s'espandis sus una partida importanta de la peninsula, amassant cinq de las set
nomos
(prefectura)
que la devesisson. Sol dos nomes (
Acaia
e
Elida
) situats al nord oest d'aquela son ligadas a la periferia de
Grecia Occidentala
.
Pelopones s'espandis sus una superficia de
21 549 km
2
e constituis la partida miegjornala de la Grecia continentala, qu'es separada pel
golf de Corint
al nord. De fach, es una peninsula sonque merce al fach que foguet ligat al continent per l'
istme de Corint
(pasmens tecnicament parlant, sia vegut una illa dempuei l'escavament del
canal de Corint
en
1893
).
Es ligat al continent pel
pont Rion Antirion
, acabat en
2004
.
La peninsula se caracteriza per un releu montanhos e de las costas forca descopadas. Son punt culminant es lo mont
Taiget
(
2 404 m
). En se mesme posseda quatre peninsulas orientadas cap al sud: d'oest cap a l'est, la
Massenia
, lo
Mani
amb lo
cap Matapan
, la peninsula d'
Epidaure Limira
amb lo
cap Maleu
e l'
Argolid
, al terme nord est.
A l'entorn de Pelopones i a dos grops d'illas: las
illas Saronicas
a l'Est e las
Illas Ionianas
que sieis d'entre elas son a l'Ouest; la setena,
Citaera
, es al sud, al larg de la peninsule d'Epidaure Limira.
- Son nom venguet enseguida ≪ Pelopones ≫, ≪ l’illa de
Pelops
≫), aquel darrier era lo
botelhier
de
Poseidon
, rei de
Lidia
e filh de la nifa
Diona
e de
Tantal
, lo primier filh de
Zeus
e de sa mieja sorra
Ploto
, la segonda filha de l'Oceanida
Etra
e del
Titan
Atlas
. Emigrant en Apia, Pelops ne venguent rei, e lo poble tornet nomenar son reialme amb lo seu nom.
Pelopones era nomenat tanben "Argos" (principala potencia de l'epoca) per
Omer
. Dins l'
antiquitat
classica, es divisat entre de ciutats que las principalas sont
Esparta
,
Argos
e
Corint
. Lo centre de la peninsula es constituit per l'
Arcadia
. Dins lo nord oest, lo sanctuari d'
Olimpia
es un dels mai importants de Grecia, e a l'est i a los sanctuaris d'
Epidaure
e de
Nemea
.
Pelopones ten una placa pro minora pendent lo periode roman, ont constituis la
provincia
d'
Acaia
. Corint, capitala de la provincia, es alara la vila mager de Grecia.
Amb l'aflaquiment de l'
Emperi roman d'Orient
dins los
Balcans
a la fin del segle VI, l'interior del Pelopones es occupat per de tribus
eslavas
qui se mesclan a la populacion grega e s'autogovernan en
Esclavinias
, alara que las costas e los punts forts coma Corint o
Nauplia
demoran dins las mans dels
Bizantins
. La peninsula torna pauc a pauc a l'autoritat bizantina a la mitat del segle VIII, amb ellenizacion e cristianizacion dels Eslaus, assimilats per la populacion grega autoctona, a que s'apondaon de refugiats grecs venguts d'autras regions alara perdudas per l'Emperi
[1]
.
A partir del segle XII, se nomena
Morea
(en grec Μωρ?α? o Μωρι??), mot d'etimologia incertana
[2]
,
[3]
. La Morea es conquerida apres la
Quatrena Crosada
pels Francs de
Guilhem de Champlitte
e de
Jaufre d'Acaia
, que fondet un principat en
1248
: lo
principat d'Acaia
o de Morea. A la mort de son filh, lo principat passa als Angevins de Napols (1278) puei alas Navarreses (1396), en luta contra los Bizantins
[4]
.
Lo sud est de la peninsula torna jol contrarotle bizantin en 1262 e forma la ≪ Morea bizantina ≫, alara que lo principat d'Acaia cobris lo nord e l'oest de la peninsula. A partir del segle, Bizanci dona una delegacion larga de poder als governaires grecs de Morea, portant lo titol de
despotas
, sovent membres de la dinastia reinanta. Lo
Despotat de Morea
fuguet alara tengut pels filh de l'emperaire
Joan VI Cantacuzen
que demorava a
Mistra
fins 1382. Lor accion fuguet eficaca, tornan far valor lo pais desertat al respecte de l'aport de la populacions albanesas e contunhar la reconquista contra los Francs. Tanben avian de rebutar las primieras atacas turcas. Lor accion las contunheron lo primier dels despotas
Paleolog
,
Teodor I
er
.
Los Grecs capiteron a tornar conquerir la partida mai granda de la peninsula al comencament del segle XV, mai l'arribada dels
Turcs
los obliguet a acceptar lor sobeiranetat. Las darrieras placas bizantinas e francas de Morea fogueron integradas a las possessions de
Venecia
dins la segonda mitat del segle XV.
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta.
Vostra ajuda
es benvenguda !
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta.
Vostra ajuda
es benvenguda !
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta.
Vostra ajuda
es benvenguda !
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta.
Vostra ajuda
es benvenguda !
Las principalas vilas modernas de Pelopones son (cens 2001):
Mapa del malhum autorotier e ferrat de Pelopones en 2007.
Doas autorotas de peatge, e doas vias aviadas passan per Pelopones. Permeton lo ligam amb Atenas passant lo
canal de Corint
a l'est per de ponts e lo nord de la Grecia pel
pont Rion Antirion
que passa lo
golf de Corint
.
Lo malhum ferrat de Pelopones gerit per l'
OSE
, la companhia nacionala dels camins de ferre grecs mai sovent de
via metrica
. Es long de
730 km
, un dels malhum metric mai long d'
Europa
. La linha principala mena cap a
Atenas
per
Corint
, puei se divisa en dos troces: lo long de la costa nord (
Linha del Pireu cap a Patras
) e lo long de la costa oest cap a
Kalamata
via
Tripol
(
Linha de Corint a Kalamata
). Las autres linhas segondaria son centradas a l'entorn de la vila de
Pirgos
dins l'oest de peninsula e ligan:
Patras
,
Katakolo
e
Olympia
.
En 2011, aquel malhum es gaireben tot entierement desafectat. Una linha de via normala foguet bastida entre lo novel
aeroport d'Atenas
e la Gara de Kiato, remplacant una pichona partida de l'ancian malhum.
La linha de
camin de ferre de cremalh
de
Diakofto cap a Kalavryta
es tanben un dels principals exemples del malhum ferrat de la peninsula.
De ligams maritims permeton jonher
Italia
dempuei lo port de Patras. D'autres ligams van de
Killini
per ligar las
illas Ionianas
(coma aquelas de
Zant
e de
Cefalonia
).
Los dos principals aeroports de Pelopones son a Patras (Aeroport d'Araxos de Kalamata).
- ↑
(en)
Fine, J.V.A. (1983)
The Early Medieval Balkans
, p.64 e 82
- ↑
(
fr
)
Introduction de la
Relation du voyage de la commission scientifique de Moree
en linha
- ↑
(
fr
)
Paparrigopoulos,
Le nom de la Moree
en linha
- ↑
(
fr
)
Rene Bouchet,
Chronique de Moree
, Belles Lettres (2005)
lire en ligne
- (
fr
)
Jean Longnon,
L'Empire latin de Constantinople et la principaute de Moree
, Payot, Paris, 1949.
- (
fr
)
Rene Bouchet,
Chronique de Moree
, Les Belles Lettres, Paris (2005)
ISBN 2-251-33946-9