Aleksandr Fiodorovitch Kerenski
, en
rus
: Александр Фёдорович Керенский; 22 d'abril de 1881 (
4 de mai
de
1881
dins lo
calendier gregorian
) ?
11 de junh
de
1970
es un
avocat
e ome politic
rus
, membre del Partit socialista revolucionaris. Apres la
revolucion de Febrier
, ocupet diferents postes ministerials dins los dos primiers governs del prince
Gueorgui Lvov
, puei el meteis al cap del Govern provisori, abans d'esser cacat del poder pels bolchevics pendent la
revolucion d'Octobre
.
Aleksandr Fiodorovitch Kerenski nasquet a Simbirsk (Olianovsk en
1924
), vila ont tanben nasquet
Lenin
detz ans abans el, primiera encontre indirecta amb lo futur dirigent bolchevic.
Falen d'un preste ortodoxe, Kerenski deu a son paire Feodor una educacion sonhada. Decidissent de trencar amb la tradicion familiala, dintra a l'universitat de Kazan, per venir institutor puei inspector e provisor de dos liceus ? drollas e drolles ? a Simbirsk. E mai, element qu'ajuda sa pujada sociala, Feodor (1845-1912) esposa Nadezhda Adler, la filha d'Alexander Adler, cap del burel topografic del districte militar de Kazan e de Nadezhda Adlerova (nascuda Kalmykova), filha d'un ancian serv que crompa sa libertat abans l'abolicion del servatge en 1861, que ne venguet un ric mercand moscovita. Lo paire d'Alksandr obten una novela promocion en 1890. Ven inspector dins une novela region conquerida per l'Emperi rus, lo Turkestan. Alara futur revolucionari passa mai granda partida de sa joventut a Tachkent.
En 1899, Kerenski dintra a l'universitat de Sant Petersborg per estudiar la filologia classica e l'istoria. Volgava far, benleu influenciat per sas raices familialas, una carriera academica, mas las condicions particularas del luoc, comma l'efervescencia revolucionaria creissenta de las universitats contra l'autocracia, ne decidisson autrament. Apres unas peripecias ligadas a son engatjament politic e sas criticas contra lo poder en placa, passant de l'istoria al drech, Kerenski acaba sos estudis juridics en 1904. Aquesta capitada li permet enseguida de s'inscriure a la magistratura de la capitala.
L'an seguent, los eveniments politics de l'emperi lo meton al primier reng de la resistencia legala al poder imperial. Avocat engatjat, ajuda forca militants victimas de la repression policiera, coma las victimas del ≪ Dimenge roge ≫, co que li val d'esser arrestat, puei exiliat a Tachkent en decembre de 1905 per possession de literatura illegala. Liberada en abril de 1906, los ans segents s'engatja encara mai dins la defensa dels prisoniers politics, e tanben de sos futurs adversaris de la fracion bolchevica del POSDR. Sos succes de pretori favorisan, en 1912, sa dintrada a la IVa Doma coma deputat, dins lo camp trabalhista. Amb aquesta posicion, ven encara mai sensible a la defensa dels drechs civics. Es tanben, a aquesta epoca, un dels dirigents
francmacons
lmai conegut de Sant Petersborg, avent estat iniciat dins la lotja
Pichona orsa
.
Orator de tria, se dich, Kerenski rejonh mai tard lo grop parlementari del Partit socialista revolucionari, considerant amb simpatia son estrategia d'ajuda a las populacions dels camps qu'es segon el mai respectuosa de la realitat sociala del pais, lo mond obrier essent encara, a l'epoca, sonqu'embrionaria dins l’emperi. Aquesta posicion minoritaria empacha pas Kerenski de portar totes sos esforces per radicalizar la cambra bassa, tot se preparant a son futur rotle revolucionari. Es tanben un militant confirmat, vertadier conspirator professional per que le repeartge dels espions, lo contornament de las filaturas, la mestresa de las correspondencias secretas, son venguts pauc a pauc una segonda natura.
Al comencament de la guerra, en 1914, Kerenski fa pauc parlar d'el a sen de la Doma. Coma forca omes politics russes, es pasmens convencut que lo conflicte va menar a l'aclapament del regim tsarista. Se bastis un perfil politic d'opausant absolut a l'autocracia tot en refusant los mots d'ordre marxistas.
Aleksandr Kerenski en 1917.
Quand espelis la
revolucion de Febrier
(dicha ≪ borgesa ≫ dins l'istoriografia sovietica) en febrier de 1917, Kerenski es un dels caps de l'oposicion. Aqueste estatut li val de pujar las escalons politics mentretant la radicalizacion de las forcas que se disputisson lo poder.
Lo 27 de febrier, amb la casuda de
Nicolau II
, se met en placa dins lo pais una dobla autoritat: lo comitat provisori de la Doma, format de deputats del centre de l'esquerra moderada d'un costat, lo soviet dels deputats obriers de
Petrograd
que rejonheran enseguida los delegats dels soldats. Installat al palais de Tauride, lo soviet es alara presidit pel menchevic Nicolas Tchkheidze, assistit per Kerenski, coma vicepresident.
Una setmana mai tard, un govern provisori succedis al comitat de la Doma. Kerenski, dins aqueste govern dirigit pel prince Georgy Lvov, accedis al poste de ministre de la justicia, per causa de sa coneissenca del drech ligada a son passat d’avocat. Lo poder novel proclama de reformas que fan dintrar la Russia dans la democracia moderna, per exemple amb la liberacion dels prisoniers politics, l’instauracion du sufragi universal e la suppression de la pena de mort.
Alara que lo movement bolchevic s'espandis amb lo retorn dels exiliats ? amb
Lenin
? un segond govern provisori es format al mes de mai, una autre cop jos la presidencia del prince Lvov. Aqueste cop, Kerenski s’impausa al vejaire de sos collegas prenent la responsabilitat de la guerra, poste dempuei ont prepara l’ofensiva Kerenski menada en Galicia en junh.
En julhet, la demission dels ministres cabdets (o KD) provoca una novela crisi ministeriala. Al meteis moment, a
Petrograd
, de manifestacions sostengudas pels Bolchevics son organizadas contra lo govern provisori. La repression menada per l'executiu obliga Lenin a se refugiar en
Finlandia
.
La demission del prince Lvov, sul pic, permet a Kerenski de dirigir un cabinet de transicion. A la fin del mes de julhet, amb l'acordi del soviet, forma un govern novel de majoritat socialista. Kerenski, pel primier cop mestre del pais, va demorar al cap de la Russia pendent pres de 100 jorns. A 35 ans, es sus totes los fronts, totes los emponts, menant al meteis temps l'eliminacion dels membres de l'ancian regim coma lor defensa alara que la gentalha menaca lor vida. Al moment, la popularitat del cap del govern es extrema.
La conferencia d’Estat consultativa (pres de 2500 participants designats dins totes las categorias de la populacion) sorgis alara la personalitat autoritaria del general Kornilov. Una setmana mai tard, jol pretexte de prevenir una eventuala sosmauta bolchevica, aqueste envia de tropas dins la capitala tot demandant la retirada dels ministres ≪ incapables ≫. Apres de moments de flotament, Kerenski destituis Kornilov tot s'apiejant suls soviets per blocar l'avancada de sos partisans a Petrograd. A aqyeste moment, Kerenski prend d'esperel le comandament de l'armada e instaura una Republica russa lo 14 de setembre de 1917.
A la fin del mes de setembre, forma un tresen govern de coalicion. Son problema mager demora la gestion de la guerra. La Russia es agotada per tres ans de conflicte alara que la populacion vol la patz. Kerenski e los autres responsables politics se senton al contrari obligats de respectar lors engatjaments al vejaire de la Tripla Ententa, es a dire de contjunhar la guerra fins a una victoria encara mai ipotetica. Crenhon mai que l'
Alemanha
exigisca de concessions territorialas importantas en cambi d'un armistici.
Aqyeste refus de desengatjament, amb un cert nombre d'errors tacticas, son la causa mager de sa casuda. La propaganda dels partits d'esquerra, al primier reng lo partit
bolchevic
, promes al poble ≪ de pan, la patz e de terras ≫. Los soldats del front, forca receptius a aqueste discors, desertan en massa per rejonher lors vilatges en amplificant la desintegracion de l'armada.
La fin del govern provisori (setembre-octobre)
[
modificar
|
Modificar lo codi
]
Fin d'octobre, alara que los bolchevics s'organisan per la presa del poder, la trencadra entre lo soviet, dominat per aquestes, amb lo govern e la Doma es consomida. Lenin es determinat a capvirar lo govern de Kerenski abans que venga legitimat per las eleccions previstas de l'Assemblada constituenta.
Lo cop d'Estat del 25 d'octobre de 1917 (
7 de novembre
de
1917
dins lo
calendier gregorian
) capita sens granda dificultat. Petrograd es dins las mans dels soviets infiltrats pels Bolchevics. La ≪ Granda Revolucion socialista d'Octobre ≫ liquida atal lo poder borges en unas oras. Kerenski escapa a sos adversaris. Se refugia a Pskov, ont ensag d'amassar de tropas leialas per poder reconquerir la capitala. Son armada pren Tsarskoie Selo, mas es batuda l'endeman a Polkovo.
Apres la desfacha de son armada e la reddition dels Cosacs e del general Krasnov a Gatchina, aqueste li demanda de se n'anar jos bona escorta al Comitat militar revolucionari per parlementar. Mas Kerenski fugis, deguisat en marin.
Viu las setmanas seguentas dins la clandestinitat a co d'amics abans de poder quitar lo pais per la
Franca
a la prima de 1918, passant per Mormansk, amb l'ajuda dels Britanics. Just abans sa partanca, Kerenski avia envisatjat de se presentar per surpresa a l'assemblada constituenta, segur que son eloquencia auria podut capvirar l'opinion. Los sieus capitan a lo dissuadir.
Alara, Kerenski que viu a
Paris
fins a
1940
, foguet al centre de las divisions e bregas entre los exiliats russes a l'estrangier que forca d'eles, coma los monarquistas, veson en el, benleu amb rason, l'enterraire del tsarisme. Tota sa vida, a partir d'alara, sera una justificacion de contunh de son passatge al cap del govern provisori.
Installat a Paris, pendent la
guerra civila russa
, sosten pas cap faccion e s'opausa al regim bolchevic coma a las armada blancas que los caps tentent alara, amb l’ajuda dels Alliats, de capvirar lo bolchevisme e, per unes, de restaurar la monarquia. Escrivan prolific, subretot sul periode revolucionari, publicant per exemple
La Catastrofa
(1927),
La Revolucion russa - 1917
(1928),
La Crucifixion de la libertat
(1934).
Quand los Alemands envasisson la Franca en 1940, Kerenski deu encara fugir. Se'n va als
Estats Units d'America
. Pendent l'ofensiva alemanda contra l'
Union sovietica
en junh de 1941, dona son sosten a
Stalin
mas aquesta initiativa recep pas responsa. Pendent lo conflicte, prend la paraula dins d'emissions radiofonicas per encoratjar l'esforc de guerra dels Alliats. La patz tornada, organiza un grop nomenat ≪ Union per la liberacion de la Russia ≫, sens grand resultat. Son discors pesa pauc facia als succes d'una URSS victoriosa qu'espandiguet son influencia sus tota l'Europa orientala. Apres una corta demoranca en
Australia
amb son esposa, Kerenski torna a Paris en 1949 abans de partir definitivament pels EUA.
Installat a
Nova York
, passa la majora partida de son temps a l'Institut Hoover, ont contribuis a recaptar l'enorme fons d'archius tengut per aqueste centre de recerca. En 1955, sempre en quista de documentadion sus la Russia, Kerenski va Stanford, universitat on dirigis pendent mai de detz ans un seminari. Utiliza diferents documents que compila, traduch, nota e publica, de materials de sas memorias presentats als EUA a la fin de 1965
Russia and History's Turning Point
.
Kerenski, un dels darriers actors dels eveniments de 1917, moris a Nova York en 1970 avent cregut fins a la fin que la "libertat tornara naisser dins sa patria" e pauc apres un ensag fracassat ? en 1968 ? de visitar l'URSS. La Gleisa ortodoxa russa li refusa l'enterrament crestien, lo considerant coma un dels responsable mager de la presa del poder pels comunistas. Apres los obsequis, sa familha organiza son inumacion a Londres, al cimetieri de Putney Vale.
Kerenski sde maridet dos cops. Sa primiera esposa, Olga Baranovski (1886-1975), filha d'un general e falena d'un universitari professor de matematicas a la facultat d'
Helsinki
, divorciara sonqu'en 1939 apres mai de vint ans de separacion. Pres de tres ans apres la revolucion d'Octobre, Olga capita dins de condicions dificilas a fugir la Russia amb sos dos filhs per se refugiar en Granda Bretanha. Era d'ascendencia de mai d'un scientifics e tecnicians, co qu'explica benleu la destinada de sos enfants que, ambedos, coma Oleg (1905-1984), son venguts d'engenhaires britannics celebres.
Son segon mariadatge se faguet en agost de 1939 amb Lydia Tritton (1899-1946), jornalista d'origina australiana encontrada a Paris a la fin dels ans 1930. Demorant en Franca, lp parelh deu fugir l'avancada alemanda passant la frontiera espanhola eur embarcar sus una nau anglesa a
Sent Joan de Lus
. Establir als EUA, s'installant a
Nova York
puei dins lo
Connecticut
. Acabada la guerra, son esposa volgava tornar en Australia, Alexandre s'establis a
Brisbane
ont aquesta, pauc apres lor installacion, moris en abril de 1946.
- (en)
Abraham Richard,
Alexandre Kerensky, the First Love of the Revolution
, Columbia University Press, New York, 1987.