Slaget ved Gross-Jagersdorf

Slaget ved Gross-Jagersdorf
	Del av sjuarskrigen
	;
Dato	30. august 1757
Stad	Gross-Jagersdorf i Aust-Preussen
Resultat	Russisk siger
Partar
Preussen	Russland
Kommandantar
Feltmarskalk Hans von Lehwaldt	Feltmarskalk Stepan Fedorovitsj Apraksin
Styrkar
25 000 mann	70 000 mann
Tap
5000 mann	5400 mann

Slaget ved Gross-Jagersdorf (30. august 1757 ) vart ein siger for den russiske styrken under feltmarskalk Stepan Fedorovitsj Apraksin over ein mindre prøyssisk styrke kommandert av feltmarskalk Hans von Lehwaldt , under sjuarskrigen .

Bakgrunn [ endre | endre wikiteksten ]

Den russiske armeen pa 70 000-75 000 mann under feltmarskalk Apraksin tok Memel etter fem dagar med bombardement og nytta festninga her som place d'armes da han invaderte Aust-Preussen . Apraksin, som var forsiktig og mangla krigserfaring, var motvillig til a sende troppane sine ut pa slagmarka. I staden for marsjerte han til Wehlau , som venta, og gav ordre om a krysse elva Pregel nær landsbyen Gross-Jagersdorf. Russarane sette dei omliggande landsbyane i brann for a skjule kva dei dreiv pa med.

Slaget [ endre | endre wikiteksten ]

Ein prøyssisk arme pa 25 500 mann, leia av feltmarskalk Hans von Lehwaldt , valde overraskande nok for den større fiendtlege armeen a ga til atak pa eit korps leia av general Vasilij Lopukhin, medan dei kryssa Pregel. Generalen vart stukken av ein bajonett av prøyssarane og døydde. Da general Pjotr Rumjantsev høyrde dette, tok han korpset sitt, pløgde gjennom eit kratt og gjekk til atak pa høgreflanken til det prøyssiske infanteriet. Ein annan del av armeen gjekk til atak pa bakenden av armeen til Lehwaldt.

Prøyssarane trekte seg noko tilbake og dei sentrale delane av den russiske armeen kom seg fra sjokket etter det første ataket og gjekk til motatak. Kalmyk - kavaleriet og don-kosakkane pa den prøyssiske venstresida let som om dei gjorde retrett for a fange prøyssarane som følgde etter under kraftig artillerield.

Etterverknad [ endre | endre wikiteksten ]

Mot slutten av dagen vart det klart at russarane hadde vunne slaget og prøyssarane matte forlate slagmarka. Austerrikarane som var til stades i den russiske armeen rapporterte til bake til Wien om at det var ≪det blodigaste slaget pa 1700-talet≫. Prøyssarane tapte 5000 mann og russarane 5400 mann.

Sjølv om Fredrik II av Preussen gav røyken fra dei brennande landsbyane, som gjorde det vanskeleg a skilje ven fra fiende, skulda for tapet til armeen, synte slaget at prøyssarane ikkje var god nok i lange bajonettkampar. Dette merka russarane seg og og tok stor nytte av dette i dei komande slaga. Etter sigeren vart det forventa fra dei fleste hald at Apraksin skulle køyre over heile Aust-Preussen, men den forsiktige generalen stoppa framrykkinga ved Konigsberg og trekte seg sa tilbake til Russland, visstnok for a støtte Peter III som arving til trona. Ei anna forklaring pa retretten hans var ein kopparepidemi som raka den russiske armeen, sørleg kalmykane . Langt fleire av soldatane døydde av epidemien enn i sjølve slaget.

I 240-arsfeiringa til minne om den russiske sigeren, vart eit panoramamaleri av slaget sett op pved Friedlandporten i Kaliningrad . Slaget vert og minna pa den transnistriske rubelen .