Riddarroman eller riddardikting er ein type mellomalderdikting med riddarar som hovudpersonar. Den internasjonale nemninga romanse kjem fra fransk, ettersom sjangeren oppstod pa det gammalfranske spraket i Frankrike pa byrjinga av det andre tusenaret, og i byrjinga viste til litteratur skriven pa romanske sprak som stamma fra vulgærlatin . Litteratur pa oksitansk , mellomalderspansk og italiensk og normannarengelsk følgde før sjangeren blei teken opp i germanskpraklege omrade. Sjangeren har høviske motiv, vanlegvis med riddarar og damer, fabeldyr som drakar , og kan i tillegg til eit mal om a underhalda ogsa ha vore retta mot opplæring. ^[1]

Riddarromanar har det til felles at dei handlar om ein riddar (eller tilsvarande, om handlinga føregar tidlegare enn riddartida) som blir stilt ovanfor ei vanskeleg oppgave som han typisk vinn over og ved enden av soga framstar som ein helt .

Det finst tre hovudsjangrar innan riddarromanane, som har fatt franske nemningar:

• romans bretons (bretonsk roman), inspirert av keltiske soger (som Tristan og Isolde og kong Artur ). Blomstra seint pa 1000-talet og tidleg pa 1100-talet.
• romans antiques (fortidsromanen), skriven i mellomalderen men inspiret av og lante material fra fortida og antikken. ^[2] Denne sjangeren var inspirert av den klassiske epikken , som Iliaden og Odysseen .
• romans d’adventure (eventyrromanar), som utspelte seg i eksotiske miljø.

Ein framstaande forfattar av riddarromanar var hoffdiktaren Chrestien de Troyes , som mellom anna skreiv Parsifal . Tristan og Isolde er ein kjend roman breton , det same er Robin og Marion av Adam de la Halle . Dei fleste forfattarane av desse verka verker a ha vore hoffdiktarar.

Fleire riddarromanar blei omsett til nordiske sprak, som Eufemiavisene , som blei omsett til svensk pa 1300-talet. Dei nordiske riddarromanane skil seg fra dei kontinentale, mellom anna i korleis dei formidlar kjønnsroller.

Kjelder [ endre | endre wikiteksten ]