Reformasjonen i England var ei rekkje hendingar i England pa 1500-talet som enda med at den engelske kyrkja blei riven laus fra den katolske kyrkja og pavestyret og i staden blei ei reformert anglikansk kyrkje .

Den engelske revolusjonen var ei religiøs omvelting som kom samstundes med reformasjonen i andre delar av Europa, men var likevel svært forskjellig i karakter og opphav.

Han var først og fremst ei politisk og mindre ei teologisk omvelting. Reformasjonen hadde bakgrunn i kong Henrik VIII sitt sterke ønskje om a fa paven til a erklæra ekteskapet hans med Katarina av Aragon som ugyldig. Den politiske usemja mellom England og Vatikanet let teologiske skilnader veksa. ^[1] Fram til brotet med Roma rada paven og dei katolske kyrkjerada over doktrine og kanonisk rett . Kyrkjeskatten blei betalt til Roma, og paven hadde siste ordet nar det gjaldt utnemning av biskopar .

Ei rad lover vedtekne i parlamentet mellom 1532 og 1534 braut banda til Roma. ≪Act of Supremacy≫ fra 1534 erklærte kong Henrik som ≪overhovudet pa jorda for den engelske kyrkja. ^[2] Autoriteten til a ta avgjerder knytt til doktrine, kyrkjerett og utnemning av biskopar lag no hja monarken, og pavestaten blei frateken kyrkjelege eigedommar og inntekter. Fra 1536 oppløyste kongen alle kloster i landet og tok over eigedommane deira.

Da den unge sonen til Henrik, Edvard VI , kom pa trona blei bade teologien og liturgien i den engelske kyrkja markant meir protestantisk . Erkebiskop Thomas Cranmer la i stor grad føringa for desse endringane.

Den katolske halvsystera hans, dronning Maria I , tok opp att banda med Roma og gav avkall pa tittelen som overhovud. Da halvsystera hennar att, Elisabet I , kom pa trona gjeninnførte ho protestantismen pa meir moderat vis.

Reformasjonen var til tider særs valdeleg og brutal. Motsetningane i det britiske samfunnet førte til Den engelske borgarkrigen i 1642, men ogsa Tudor-erobringa av Irland og Jakobittopprøra i Skottland. Den valdelege konflikten enda med ≪ Den ærerike revolusjonen ≫ i 1688 da den siste katolske monarken av England, Jakob II , blei avsett og Maria II og Vilhelm III blei innsette som sam-monarkar. Den engelske kyrkja blei ei stabil statskyrkje med fleire andre protestantiske ≪ nonkonformistar ≫ og katolikkar i ei veikare stilling. Katolisismen blei først tolerert i England att pa 1800-talet, men ein katolikk kan framleis ikkje vera engelsk monark.

Kjelder [ endre | endre wikiteksten ]

Bakgrunnsstoff [ endre | endre wikiteksten ]

Commons har multimedium som gjeld: Reformasjonen i England