Patrick O'Hearn
Patrick O'Hearn spelar i HBO-serien Treme i februar 2011
Fødd	6. september 1954 (69 ar)
Fødestad	Los Angeles
Fødenamn	Patrick O'Hearn
Opphav	USA
Aktiv	1969 til i dag
Sjanger	Instrumental , elektronisk , rock , jazz
Instrument	bass
Plateselskap	Columbia Records , Capitol Records , Private Music , BMG , Deep Cave, Patrick O'Hearn Music
Verka som	Musikar, komponist

Patrick O'Hearn (fødd 6. september 1954 ) er ein amerikansk multiinstrumentalist, latskrivar og plateartist. Det musikalske repertoaret hans dekkjer mange musikkstilar og han er mellom anna ein respektert new age -artist. Han har sa langt gjeve ut 13 soloalbum.

Biografi [ endre | endre wikiteksten ]

Tidlege ar [ endre | endre wikiteksten ]

O'Hearn var fødd i Los Angeles i California og voks opp i Pacific Northwest . Han byrja den profesjonelle musikkarrieren sin 15 ar gammal da han vart me i Musicians Union og byrja a spele pa nattklubbar i Portland . Da han var ferdig med Sunset High School i 1972, flytta han til Seattle i Washington. Der gjekk han pa Cornish College of the Arts og gjekk i lære hos bassisten Gary Peacock .

I 1973 flytta han til San Francisco og vart ein del av jazzmiljøet i Bay Area og spelte bass for artistar som Charles Lloyd , Joe Henderson , Dexter Gordon , Joe Pass , Woody Shaw , Eddie Henderson og Bobby Hutcherson , i tillegg til yngre musikarar som Terry Bozzio , Mark Isham og Peter Maunu.

Medan han var pa turne i Los Angeles i 1976 møtte O'Hearn musikaren Frank Zappa , som tilbauyd han jobben som bassist i bandet sitt - noko han gjorde dei to neste ara. I denne perioden skifta O’Hearn fra akustisk bass til elektrisk bassgitar (noko arrangementa til Zappa kravde) og han vart aukande interessert i elektronisk musikk. Zappa oppfordra O’Hearn til a utforske den store samlinga hans av synthesizerar, og introduserte han for dei tekniske sidene med intrikat fysisk lydbandredigering som ein produksjonsteknikk (før datamaskinar gjorde dette for ein), lydteknikk og heimestudioutstyr.

I 1979 slo O'Hearn seg saman med trompetisten Mark Isham og gitaristen Peter Maunu og danna Group 87, eit badn som var inspirert av dei tidlege innspelingane til Weather Report , Kraftwerk og minimalismen til Brian Eno . Sjølv om dei berre produserte to plater - Group 87 i 1980 og A Career in Dada Processing i 1984 ? var Group 87 med pa a styre den musikalske retninga solokarrieren til O'Hearn fekk. Bade Isham og Maunu vart viktige samarbeidspartnarar pa fleire av soloplatene til O'Hearn.

1980-ara og solokarriere [ endre | endre wikiteksten ]

I 1981 vart trommeslagaren og tidlegare Zappa-bandmedlem Terry Bozzio invitert av O’Hearn til a danna eit new wave-band, Missing Persons i lag med gitairtsen pa fleire Zappa-album, Warren Cuccurullo og Dale Bozzio , som hadde sunge pa fleire Zappa-produksjonar og nettopp gifta seg med Terry. O'Hearn skifta no fra elektrisk bass til synthesizerar. Missing Persons spelte inn tre album for Capitol Records: Spring Session M (1982), Rhyme & Reason (1984), and Color In Your Life (1986). Bandet vart oppløyst tidleg 1986 og O'Hearn og Terry Bozzio vart med den tidlegare Duran Duran -gitaristen Andy Taylor og den tidlegare Sex Pistols -gitaristen Steve Jones for albumet Thunder (1987), og ein kort turne. Sjølv om bade Terry Bozzio og Warren Cuccurullo seinare medverka til fleire av soloalbuma til O'Hearn, ønskte ikkje O'Hearn a delta i gjenforeininga av Missing Persons i 2001.

Solokarrieren til O'Hearn vart i stor grad driven fram av det tidlegare Tangerine Dream -medlemmet Peter Baumann , som hadde starta eit nytt plateselskap for progressiv instrumentalmusikk - ein nisje som Group 87 tidlegare hadde utforska. Baumann skipa Private Music seint i 1984, og signerte kontrakt med O'Hearn (med Mahavishnu Orchestra -fiolinisten Jerry Goodman, Roxy Music -klaverspelaren Eddie Jobson , og seinare Yanni og Suzanne Ciani ), og produserte debutplata til O'Hearn, Ancient Dreams (1985).

Signaturelement som dominerte Ancient Dreams var tilfeldige perkusjoninstrument, hypnotiske bassgitar-mønster, synthesizedpad og minimalistiske harmoniar. O'Hearn la ofte til jazzelement, særleg ved hjelp av bassgitar (ofte ein bandlaus bass ) som hovudstemme.

O'Hearn følgde opp Ancient Dreams med to album - Between Two Worlds (1987), som gav han sin første Grammy -nominasjon, og Rivers Gonna Rise (1988). Albuma vart gradvis lysare i tonen etter kvart som O'Hearn vart meir spelt pa jazz- og new age-radiostasjonar. O'Hearn produserte og musikk for gitaristen Colin Chin pa Intruding on a Silence , med Mark Isham pa trompet.

Det fjerde albumet, Eldorado (1989), gjekk inn i verdsmusikk-sjangeren - og blanda stilen til O'Hearn med rytmar og klangar fra Sør-Amerika og Midtausten.

Han skreiv og musikk for den niande og siste sesongen av fjernsynsserien Falcon Crest .

1990-ara [ endre | endre wikiteksten ]

Eit album av techo-miksar kalla Mix Up vart gjeven ut av Private Music i 1990, med bidrag fra populære musikkprodusentar, inkludert David Frank, Joe ≪The Butcher≫ Nicolo og Carmen Rizzo Jr. Mix Up fekk darleg kritikk og selde darleg, og var lenge ute av opplag. Albumet vart gjeven ut at O'Hearn kjende til det.

Eit stort vendepunkt i O'Hearn skjedde med utgjevinga av Indigo (1991). Det vart omtalt av selskapet som ≪In the tradition of Ancient Dreams ≫, O'Hearn nytta mindre synthesizer og fokuserte i staden pa a manipulere rom, akustikk og tekstur til a skape eit album med ein samanhengande tone.

I 1992 skreiv O'Hearn musikken for White Sands , ein politi-thriller med Willem Dafoe og Samuel L. Jackson . Seinare det aret skreiv han musikk for Silent Tongue , skriven og regissert av Sam Shepard med Alan Bates , Richard Harris , River Phoenix og Dermot Mulroney .

Etter fire ar utan soloalbum og hovudsakleg fokusert pa filmmusikk, gav O'Hearn Trust i 1995 pa det nydanna selskapet Deep Cave. Her hadde han med seg David Torn og tidlegare bandkollegaer Terry Bozzio og Warren Cuccurullo . O'Hearn vart nominert til Grammy-prisen for Trust . Kort tid etter gav han ut Metaphor (1996). I 1996 kom og musikken til filmen Crying Freeman ,

2000-ara [ endre | endre wikiteksten ]

Det neste soloprosjektet til O'Hearn, So Flows the Current (2001), var innspelt i løpet av tre ar, fra 1997 til 2000, med studiomusikarar og ikkje i sa stor grad elektronisk musikk.

Beautiful World kom ut i 2003 og vart kara til arets album av det nasjonale radioprogrammet Echoes . Dette vart følgd opp av Slow Time i 2005, der O'Hearn eksperimenterte med modernistisk musikk - inkludert referansar til Steve Roach og Pierre Boulez .

I 2007 gav O'Hearn ut plata Glaciation , inspirert av bilete fra polarstrøka. Sommare det aret spelte O'Hearn bass pa John Hiatt -albumet Same Old Man . Hiatt bad han sa med seg i bandet sitt og hans pelte pa den pafølgjande turneen til Hiatt og fram til 2010 og var med pa følgjande innspelingar: The Open Road - 2010, Dirty Jeans and Mudslide Hymns - 2011 og Mystic Pinball - 2012.

2010-ara [ endre | endre wikiteksten ]

Det 13. albumet til O'Hearn, Transitions , kom ut digitalt i 2011 og pa CD seinare pa aret.

Diskografi [ endre | endre wikiteksten ]

Soloalbum [ endre | endre wikiteksten ]

Filmmusikk [ endre | endre wikiteksten ]

Ikkje utgjeven filmmusikk [ endre | endre wikiteksten ]

Kjelder [ endre | endre wikiteksten ]

Bakgrunnsstoff [ endre | endre wikiteksten ]

• Offisiell nettstad
• Patrick O'Hearn pa Allmusic
• Patrick O'Hearn pa Internet Movie Database