Fra Wikipedia ? det frie oppslagsverket
Kart over Melvilleøya
Melvilleøya
er ei av
Elisabetøyane
i det nordlege
Canada
. Ho har ei flatevidd pa 42 149 km2, og er delt mellom
Nordvestterritoriet
(i vest) og
Nunavut
-territoriet (i aust). Fjella pa Melvilleøya er av dei høgste i det vestlege, arktiske Canada. Det høgste er 776 m. Øya er folketom.
Melvilleøya har lite eller ingen vegetasjon. Pa stader med samanhengande plantevekst er det vanlegvis tuer av mosar,
lav
, grasartar og
starr
. Den einaste tresorten,
dvergpiletreet
, veks som ei samanfletta matte krypande langs bakken.
Faunaen
bestar av fremst
moskusokse
,
karibu
,
lemen
og
røyskatt
.
Isbjørn
,
ulv
,
polarrev
og
polarhare
er meir sjeldne. Observasjonar i 2003 av ein
grizzlybjørn
og spor av grizzlybjørn rapportert av ein ekspedisjon fra
University of Alberta
, er det nordlegaste funn av grizzlybjørn som nokon gong er registrert.
Melvilleøya er ein av to støre yngleplassar for ei lita gas, arktisk
ringgas
(
Grey-bellied Brent Goose
).
DNA
-analysar og feltobservasjonar tyder pa at desse fuglane er ein særskilt art av ringgas. I eit tal pa berre 4000-8000 fuglar, kan det vere ei av de sjeldnaste gasestammane i heile verda.
Melvilleøya vart vitja første gong av den britiske oppdagaren
William Parry
i
1819
. Ekspedisjonen han leia vart tvinga, da skipa fraus inne, til a overvintre pa det som no vert kalla Winter Harbour fram til 1. august 1820. Øya er oppkalla etter ein adelsmann som pa den tid (1820) var sjef for den britiske marinen.
Øya er i søkelyset for det som kan vere reservoar av naturgass. Den første kjelda som vart undersøkt pa dei arktiske øyane i Canada ligg i Winter Harbour. I 1961 vart det bora ned til lag fra yngre
paleozoikum
(3283 m). Pa 1970-talet vart det pavist eit større gassfelt nord pa øya. Feltet ligg pa austsida av Sabinehalvøya og er kjent som Drake Point.
