Fats Domino

Fra Wikipedia ? det frie oppslagsverket
Fats Domino

Fødd 26. februar 1928
Fødestad New Orleans
Død 25. oktober 2017 (89 ar)
Dødsstad Harvey (Louisiana)
Fødenamn Antoine Dominique Domino
Alias Fats
Opphav New Orleans i Louisiana i USA
Aktiv 1949-2017
Sjanger R&B
Rock and roll
Pianoblues
Boogie-woogie
Instrument Piano
Stemmetype baryton
Plateselskap Imperial , ABC , Mercury , Broadmoor , Reprise , Sonet , Warner Bros. Records , Toot Toot
Verka som Latskrivar , musikar
Prisar National Medal of Arts , Grammy Lifetime Achievement Award , stjerne pa Hollywood Walk of Fame , Rock and Roll Hall of Fame

Antoine Dominique ≪Fats≫ Domino ( 26. februar 1928 ? 25. oktober 2017 ) er ein klassisk R&B - og rock and roll -pianist, songar og latskrivar.

Biografi [ endre | endre wikiteksten ]

Domino vart først nasjonalt kjend i USA med ≪ The Fat Man ≫ i 1949 pa Imperial Records . Songen vert stundom rekna som ein av dei tidlegaste rock and roll-platene med rullande piano og eit markant etterslag . Singelen selde over ein million eksemplar og vert og rekna som den første rock and roll-plata som gjorde dette.

Ut pa 50-talet kryssa Domino ver i popsjangeren med ≪ Ain't That a Shame ≫ (1955), som nadde Topp 10, medan Pat Boone seinare tok songen heilt til topps pa singellista med ein mildare versjon. Domino gav ut heile 37 singlar som nadde Topp 40, som ≪Whole Lotta Loving≫ og ≪ Blue Monday ≫.

I 1956 gav han ut ein livleg versjon av ≪ Blueberry Hill ≫, opphavleg ein song av Bobby Cerdeira, Al Lewis og Larry Stock fra 1940. Songen nadde andreplass pa singellista i USA og lag pa 1. plass pa R&B-lista i 11 veker og var den største hitten hans. Singelen selde meir enn 5 millonar eksemplar i 1956 og 1957. Songen hadde tidlegare vorte spelt inn av mellom andre Gene Autry og Louis Armstrong .

Fats Domino medverka i to filmar i 1956, Shake, Rattle & Rock! og The Girl Can't Help It .

Fats Domino opptrer i 1977.
Fats Domino opptrer i 1992.

Domino heldt fram a gje ut hitsinglar for Imperial til tidleg 1962, som ≪Walkin' to New Orleans≫ (1960, nadde 6. plass), skriven i lag med Bobby Charles og ≪My Girl, Josephine≫ (nadde 14. plass) same aret. I 1963 forlet Domino Imperial Records da eigarane selde selskapet. I alt spelte Domino inn over 60 singlar for selskapet og 40 av dei gjekk inn pa Topp 10 pa R&B-lista, og 11 av dei pa Topp 10 pa poplista.

I 1963 skreiv han under for ABC-Paramount Records som ønskte han i Nashville der han fekk ny produsent og arrangør, som la pa korsang pa dei fleste innspelingane hans. Kanskje som følgje av den velkjende stilen hans vart endra pa, sa fall platesalet hans kraftig og av 11 singlar for selskapet fekk han berre ein Topp 40 hit med ≪Red Sails in the Sunset≫ (1963). Med den britiske invasjonen mot slutten av 1964 hadde musikksmaken til folk endra seg og Domino fekk ikkje fleire singlar inn pa listene. Han heldt derimot fram med a gje ut plater til om lag 1970.

I 1980-ara avgjorde Domino at han ikkje skulle forlate New Orleans igjen og mislikte turnelivet, visstnok fordi han ikkje likte maten nokon andre stader. Han spelte heller ikkje da han vart innlemma i Rock and Roll Hall of Fame eller da han vart invitert til Det kvite huset i Washington .

I 2004 plasserte Rolling Stone han pa 25. plass pa lista si over dei 100 største artistane gjennom tidene. [1]

Fats Domino valde a bli verande i heimen sin da orkanen Katrina raste over New Orleans i august 2005. Huset hans vart alvorleg raka av den store flaumen i etterkant av orkanen og ein trudde ein stund at han hadde omkomme, men han og kona vart redda 1. september.

Han har ogsa fatt ei stjerne pa Hollywood Walk of Fame .

Kjelder [ endre | endre wikiteksten ]

  1. ≪The Immortals: The First Fifty≫ . Rolling Stone Issue 946.  

Bakgrunnsstoff [ endre | endre wikiteksten ]