Niet te verwarren met : Zink

Nederlands

Uitspraak

• Geluid :   zink      ( hulp , bestand )

Woordafbreking

• zink

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘chemisch element’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1736 ^[1]
• [A] In de Westerse Wereld wordt de ontdekking van zink veelal toegeschreven aan de Duitser Andreas Marggraf in het jaar 1746. Hij gaf het metaal de huidige naam 'zink'.
• [B] Van “ sinke ” (1351-1400)

Zelfstandig naamwoord

[A] zink o

1. ( scheikunde ) , ( element ) een scheikundig element met symbool Zn en atoomnummer 30. Het is een blauw/wit overgangsmetaal

Hyponiemen

• ruwzink

Afgeleide begrippen

Vertalingen

Zelfstandig naamwoord

[B] zink v / m

1. ( muziekinstrument ) een meestal krom uitgevoerd koperblaasinstrument met vingergaten zoals bij een blokfluit
2. ( muziekinstrument ) een orgelregister

Synoniemen

• cornetto

Hyperoniemen

• muziekinstrument , aerofoon , luchtklinker , koperblaasinstrument ,

Verwante begrippen

• blokfluit , kornet , kromhoorn , schalmei , trompet

Vertalingen

Werkwoord

zink

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van zinken
   

   • Ik zink .  

2. gebiedende wijs van zinken
   

   • Zink !  

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van zinken
   

   • Zink je?  

Gangbaarheid

• Het woord zink staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "zink" herkend door:

Meer informatie

• element zink op Wikipedia
• muziekinstrumentop zink Wikipedia

Verwijzingen

Limburgs

Uitspraak

• IPA : /?z?ŋk/ (Etsbergs)

Zelfstandig naamwoord

zink o

1. ( scheikunde ) , ( element ) zink .
2. atoomdeeltje van zink.

Verbuiging