Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Yves Duteil
(
Neuilly-sur-Seine
,
24 juli
1949
) is een Frans acteur,
componist en zanger
. Hij was tevens burgemeester van
Precy-sur-Marne
in het departement
Seine-et-Marne
van 1989 tot 2014 en zet zich in voor het behoud van de Franse taal, kinderrechten, vrede en het milieu.
Al tijdens zijn kindertijd toonde Duteil interesse voor muziek: hij ging naar school aan het lycee Balzac waar hij orgel speelde in het schoolorkest. In 1967 haalden zijn ouders hem van school om hem privelessen te geven.
In 1968 begon Duteil aan zijn hogere studies economische wetenschappen. Hij kwam niet verder dan het eerste jaar, ging vervolgens maar aan de slag als G.O. (gentil organisateur) bij
Club Med
en begon te studeren aan het
Petit Conservatoire de Mireille
waar ook
Francoise Hardy
en
Michel Delpech
werden ontdekt.
In 1972 nam hij zijn eerste single op.
Virages
werd meteen een succes en andere singles volgen snel. In 1974 kwam
L’ecritoire
uit, het eerste album van Duteil. De verkoop was miniem, maar voor
Quand on est triste
kreeg de zanger wel de publieksprijs en de prijs voor het beste lied op het
festival van Spa
. Zijn tweede album
J'attends
deed het aanzienlijk beter en in 1976 speelde hij voor het eerst in de legendarische concertzaal
l’Olympia
.
Van het album
Tarentelle
uit 1977 gingen 1,2 miljoen exemplaren de deur uit, goed voor een diamanten plaat. Duteil had intussen een flinke reputatie uitgebouwd als live artiest en in 1978 kon hij uitpakken met
Yves Duteil en public
, zijn eerste livealbum.
In 1979 verscheen zijn vierde album
J’ai la guitare qui me demange
. De SACEM (
Societe des Auteurs, Compositeurs et Editeurs de Musique
) riep hem uit tot best verkochte artiest van de periode 1970?1979. De single
Prendre un enfant
werd door de luisteraars van
RTL
uitgeroepen tot een van de tien mooiste liedjes van het decennium.
- 1974
:
L'ecritoire
- 1976
:
J'attends
- 1977
:
Tarentelle
- 1978
:
En public au
theatre des Champs-Elysees
- 1979
:
Melancolie
(ook bekend als
J'ai la guitare qui me demange
)
- 1980
:
Yves Duteil chante pour les enfants
(compilatie)
- 1981
:
Ca n'est pas ce qu'on fait qui compte
- 1982
:
L'Olympia
- 1982
:
Les saisons Grand-Pere
- 1983
:
La statue d'ivoire
- 1985
:
La langue de chez nous
- 1985
:
L'univers musical d'Yves Duteil par Jean Musy
- 1987
:
Ton absence
- 1988
:
Cote scene - Olympia
- 1990
:
Blessures d'enfance
- 1991
:
Au Zenith
- 1992
:
Vos preferences
(compilatie)
- 1993
:
Ligne de vie
- 1994
:
Entre elles et moi
(compilatie)
- 1996
:
Pour les enfants
(compilatie)
- 1997
:
Touche
- 1997
:
Correspondances
(compilatiekoffer 4 cd's)
- 2001
:
Tournee acoustique
- 2001
:
Sans attendre
- 2002
:
Yves Duteil chante les enfants
(compilatie)
- 2003
:
Yves Duteil chante pour elle
(compilatie)
- 2003
:
Yves Duteil par cœur
(compilatie)
- 2004
:
Yves Duteil chante l'air des mots
(compilatie)
- 2008
:
(fr)agiles
- 2012
:
Flagrant Delice
