Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wilhelm Ritter von Leeb
(
Landsberg am Lech
,
5 september
1876
?
Fussen
,
29 april
1956
) was een
Duits
generaal-veldmaarschalk
tijdens de
Tweede Wereldoorlog
.
Tijdens de
Eerste Wereldoorlog
was Leeb
majoor
in het Duitse leger. Hij diende onder meer aan het
oostfront
en in de staf van
Rupprecht van Beieren
, de laatste kroonprins van
Beieren
. Voor deze militaire dienst werd hij tot ridder geslagen.
Na de Eerste Wereldoorlog bleef Leeb in het leger. In 1923 was hij betrokken bij het neerslaan van de
Bierkellerputsch
. Nadien klom hij op tot de rang van luitenant-generaal.
Hitler
stelde Leeb in 1938 kort op rust, na hem tot kolonel-generaal bevorderd te hebben. Hetzelfde jaar nog trok Hitler zijn pensioen tijdelijk in en gaf hij Leeb het bevel over het Twaalfde Leger dat onder meer deelnam aan de bezetting van
Sudetenland
in 1938. Hierna werd Leeb een tweede maal op rust gesteld.
In de zomer van 1939 werd zijn pensioen een tweede keer ingetrokken en kreeg Leeb het bevel over
Heeresgruppe C
. Tijdens de
Slag om Frankrijk
braken zijn troepen door de
Maginotlinie
. Voor zijn aandeel in deze overwinning werd hij in juli 1940 bevorderd tot generaal-veldmaarschalk. Vervolgens kreeg hij het bevel over
Heeresgruppe Nord
tijdens de
aanval op de Sovjet-Unie
. Leebs taak was het vernietigen van alle Sovjettroepen aan de
Oostzee
, de inname van alle marinebases aldaar en de inname van
Leningrad
tegen 21 juli 1941. Toen de invasie op 22 juni 1941 begon, stootte Leeb op weinig weerstand en kon hij snel negenhonderd kilometer oprukken. De inname van Leningrad mislukte echter, nadat Duitse troepen zware verliezen leden tijdens de slag bij
Tichvin
.
In januari 1942 bood Leeb Hitler zijn ontslag aan. De officiele versie luidde dat Leeb vrijwillig terugtrad om gezondheidsredenen. Na de oorlog werd Leeb berecht tijdens het militaire proces van Neurenberg en veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf. Hij werd echter onmiddellijk vrijgelaten omdat hij al langer dan drie jaar in voorarrest zat. Leeb stierf in
Fussen
in 1956.
Bronnen, noten en/of referenties
- (
en
)
Kursietis, Andris J.
(1999).
The Wehrmacht at War 1939-1945; The Units and Commanders of the Ground Forces during World War II
. Aspekt, 17,.
ISBN 90-75323-38-7
. Geraadpleegd op
15 september 2019
.
- (
de
)
Scherzer, Veit
(2005).
Die Ritterkreuztrager 1939-1945
. Scherzers Militaire-Verlag Ranis, Jena, pp. 472.
ISBN 3-938845-00-7
. Geraadpleegd op
7 februari 2021
.
|