Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een
toverspreuk
of
incantatie
is een zin (spreuk) waarmee, als deze wordt uitgesproken, men op
bovennatuurlijke
wijze iets kan bewerkstelligen. Een toverspreuk is een vorm van
magie
.
In de
Indiculus superstitionum et paganiarum
uit de
achtste eeuw
werden toverspreuken afgekeurd.
In middeleeuwse
grimoires
,
toverboeken
, werden vele toverspreuken gepubliceerd.
Hoewel de meeste mensen in de rationalistische westerse wereld tegenwoordig van mening zijn dat
toverkracht
en toverspreuken niet kunnen werken (en dus niet bestaan), was men daar in het verleden niet zo zeker van. Dat ze niet altijd deden wat ze zouden moeten doen, zou daaraan liggen dat de omstandigheden niet juist waren. Door
rituelen
waren deze omstandigheden wel te maken, bijvoorbeeld door eerst een
toverdrank
te brouwen (zoals door de
heksen
in
Macbeth
wordt gedaan).
Een
toverstaf
kan gebruikt worden om de energie van de toverspreuk om te zetten naar de echte wereld. Ook magische gebaren en gereedschappen (zoals kaarsen, vuur,
altaren
, kruiden of bellen) kunnen gebruikt worden voor een toverspreuk.
Volgens vele verhalen zijn er verschillende soorten spreuken.
- Evocatiespreuk; liefdesspreuken, het stoppen van de tijd, iemand
vervloeken
, bescherming
- Invocatiespreuk; het oproepen van wezens uit een andere dimensie (zie ook
necromantie
), jezelf in
illusie
hullen
- Manipulatiespreuk; het
manipuleren
van fysieke eigenschappen zoals snelheid, plaats, gewicht, uiterlijk, leeftijd
- Profetieen; spreuken die antwoord moeten brengen (voorspellingen of voorgeschiedenis)
- Transformatiespreuk; het veranderen van lood in goud of de vijand in een pad veranderen (zie ook
metamorfose
)
De veel gebezigde spreuken (door
goochelaars
of in
sprookjes
) zijn:
Bronnen, noten en/of referenties
- Tovenaars, een magische geschiedenis
, Tim Dedopulos
- Ton den Boon
, Stijlfiguren, Sdu, 2001, blz. 97
|