Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Three colloquies for horn and orchestra
is een
compositie
van
William Schuman
.
Hij schreef het werk op verzoek van het
New York Philharmonic
, dat al meerdere werken bij Schuman had besteld en betrokken was bij meerdere premieres van Schumans werk. Schuman zag een mogelijkheid zijn kennis van de
hoorn
uit te breiden in vervolg op een hoornsolo in zijn werk
Young dead soldiers
. Hij wilde als uitgangspunt geen hoornconcert schrijven; hij wilde hiermee voorkomen dat het een werk vol virtuositeit zou worden. De werktitel
French horn fantasy
sneuvelde ook al omdat de componist inzag dat het ook geen
fantasie
werd. Hij eindigde met de titel
Three colloquies
, colloquies staande voor samenspraak, gesprek.
Het werk bestaat uit drie delen die zonder pauze gespeeld moeten worden:
- I. Rumination (overdenking); in dit grotendeels langzame deel komt de hoorn langzaam als solo-instrument naar voren; het deel eindigt met een herhaling van het begin; een belangrijke partij is weggelegd voor de
pauken
- II. Renewal (vernieuwing); het snelle deel; kent zelf ook een driedelig opzet, waarin de hoorn "contact maakt" met het orkest; het deel wordt uitgeluid door een wegstervende paukenpartij
- III. Remembrance (herinnering); het thema uit het eerste deel komt in diverse orkestgroepen terug; het werk eindigt met de hoorn die te horen is over gedempte strijkinstrumenten.
Philip F. Myers, hoornist van het NYP was solist tijdens de premiere gehouden op 24 januari 1980,
dirigent
was
Zubin Mehta
. Deze combinatie heeft het werk nog enkele keren daarna gespeeld. Zij zijn ook de uitvoerenden op de enige plaatopname, die in 1987 verscheen bij
New World Records
, gespecialiseerd in Amerikaanse muziek.
Orkestratie:
- solohoorn
- 3
dwarsfluiten
, 2
hobo’s
, 3
klarinetten
, 2
fagotten
- 3
trompetten
(hoorns in het orkest, trombones en tuba ontbreken)
- pauken
, 4 man/vrouw
percussie
,
piano
/
celesta
, 1
harp
- violen
,
altviolen
,
celli
,
contrabassen
Bronnen, noten en/of referenties
|