De Zevende Symfonie in A majeur opus 92
van
Ludwig van Beethoven
ontstond in de jaren 1811?1812.
Het werk werd voor het eerst uitgevoerd in
Wenen
op
8 december
1813
tijdens een benefietconcert voor de soldaten die gewond waren geraakt tijdens de Slag van Hanau. Beethoven dirigeerde het stuk zelf;
Louis Spohr
was een van de violisten. De compositie werd goed ontvangen, het
allegretto
moest zelfs herhaald worden.
De symfonie is geschreven voor twee
fluiten
, twee
hobo
’s, twee
klarinetten
in A, twee
fagotten
, twee
hoorns
in A, E en D, twee
trompetten
in D,
pauken
en
strijkers
.
De zevende symfonie is geschreven in vier delen (en duurt ongeveer 35 minuten):
- Poco sostenuto ? Vivace
- Allegretto
- Presto
- Allegro con brio
Na een langzame introductie (zoals in de
Eerste
), is het eerste deel in de vorm van een
sonate
geschreven en wordt gedomineerd door levende dansritmes.
Het tweede deel in a mineur is “langzaam”, hoewel de markering van het tempo
Allegretto
is; het is daarom alleen langzaam in verhouding tot de andere drie delen. Dit deel werd herhaald tijdens de premiere en bleef zeer populair.
Het derde deel is een
scherzo
en trio. Het trio (gebaseerd op een
hymne
van Oostenrijkse monniken) wordt twee keer gespeeld. Deze uitbreiding van de A-B-A structuur naar A-B-A-B-A was niet ongewoon voor Beethoven en komt in meer van zijn werken uit die periode voor, zoals in zijn
Vierde Symfonie
.
Het laatste deel is weer in de vorm van een sonate.
Richard Wagner
, een bewonderaar, noemde de symfonie, refererend aan de levendige ritmes in het werk, de "apotheose van de dans".
Het werk werd niet door iedereen bewonderd:
Carl Maria von Weber
beschouwde de chromatische baslijn in het coda van het eerste deel een bewijs van het feit dat Beethoven "rijp was voor het gekkenhuis".
- Renate Ulm (Hrsg.):
Die 9 Sinfonien Beethovens Barenreiter
, Kassel 1994,
ISBN 3-7618-1241-8
Het tweede deel werd gebruikt in meerdere films. Zo werd het gespeeld onder de laatste speech in
The King's Speech
, aan het eind van
Knowing
, als intro van
The Fall
, in
X-men: Apocalyps
, meerdere keren in
Diplomatie
en ook in het Playstation 4 spel
uncharted 4
.Ten slotte wordt het als outro gebruikt in "Irreversible"