Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Standard-definition television
of
standaard-definitietelevisie
(sdtv), ook bekend als SD, is een verzamelbegrip voor
televisie
- en
videostandaarden
waarvan de
resolutie
lager is dan bij
high-definition television
(hdtv).
De twee meest voorkomende sdtv-systemen voor
digitale televisie
zijn
576i
, in de analoge techniek vaak "625 lijnen" genoemd,
[1]
gebaseerd op de in Europa ontwikkelde standaarden
PAL
en
SECAM
(576 lijnen bij 50
Hz
), en
480i
, gebaseerd op de onder meer in de Verenigde Staten en Japan gebruikte norm
NTSC
(480 lijnen).
De letter in benamingen als 576i en 480i geeft aan of het beeld door middel van "
p
rogressive scanning
" of "
i
nterlaced scanning
" tot stand wordt gebracht.
Standaarden waarmee sdtv-signalen
digitaal
doorgegeven kunnen worden, zijn
DVB
,
ATSC
en
ISDB
.
Televisiesignalen worden overgebracht in digitale vorm en hun pixels zijn rechthoekig, terwijl de pixels van moderne computerschermen en in de hedendaagse hdtv-techniek vierkant van vorm zijn. De tabel hieronder toont de pixelzijdeverhoudingen (
pixel aspect ratios
) van verschillende sdtv-videosignalen.
Videoformaat
|
Resolutie
|
Pixelzijdeverhouding
|
Overeenkomstige resolutie
bij vierkante pixels
|
576i
4:3
|
704×576
|
12:11
|
768×576
|
720×576
|
786×576
|
576i
16:9
|
704×576
|
16:11
|
1024×576
|
720×576
|
1048×576
|
480i 4:3
|
704×480
|
10:11
|
640×480
|
720×480
|
654×480
|
480i 16:9
|
704×480
|
40:33
|
854×480
|
720×480
|
872×480
|
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
In de analoge techniek worden aan de 576 lijnen 49 extra lijnen zonder beeldinformatie toegevoegd, wat het totaal op 625 lijnen per beeld brengt.
|