Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Spike Robinson
, geboren als
Henry Berthold Robinson
(
Kenosha
,
16 januari
1930
-
Writtle
,
29 oktober
2001
)
[1]
[2]
[3]
[4]
, was een
Amerikaanse
saxofonist (tenor) en elektro-ingenieur.
Spike Robinson begon op 12-jarige leeftijd met het spel op de saxofoon en kwam in 1948 bij de
United States Navy
, waar hij werd ingezet als muzikant. In 1950 was hij gestationeerd in het
Verenigd Koninkrijk
. Hij begon regelmatig op te treden met Britse muzikanten en werd onderdeel van de daar aanwezige
bop
-beweging, die optrad in de
Londense
club Club Eleven, verder in de Downbeat Club en Studio 51, waar hij met de toenmalig vooraanstaande Britse bopmuzikanten speelde, zoals
Tommy Pollard
,
John Dankworth
en
Victor Feldman
. In juni 1951 nam hij onder zijn eigen naam zes nummers op voor
Esquire Records
van Carlo Krahmer
[5]
, maar keerde daarna terug naar de Verenigde Staten en verliet de marine. Vervolgens begon hij een opleiding als elektro-ingenieur in
Colorado
en werkte hij daarna tijdens de volgende 30 jaar in dit beroep. Hij trad echter nu en dan op als tenorsaxofonist in plaatselijke clubs. Tijdens deze periode werkte hij samen met
Dave Grusin
.
In 1981 nam Robinson voor de eerste keer op sinds zijn vertrek uit Londen. Hij werd begeleid door een band om Victor Feldman. In 1984 volgde een eerste grote tournee door het Verenigd Koninkrijk. Het succes van verdere tournees motiveerde hem om verdere albums op te nemen onder zijn naam voor
Discovery Records
,
Hep Records
en
Concord Records
. Hij werkte nu voornamelijk met Britse muzikanten, zoals de saxofonist
Dick Morrissey
, de pianist
Bill Le Sage
, de bassist
Alec Dankworth
en drummer
Bill Eyden
. Eind jaren 1980 en begin jaren 1990 speelde hij in clubs en trad hij op bij festivals in het Verenigd Koninkrijk, werkte hij met muzikanten van het
mainstream
-circuit, zoals
Ken Peplowski
,
Jack van Poll
en
Jeff Clayton
en toerde hij door
Europa
en delen van de Verenigde Staten. In 1990 trad hij voor de eerste keer op in
New York
.
Ofschoon hij kwam uit de bop, werd Robinson vooral bekend als ballade-vertolker van het
Great American Songbook
.
Digby Fairweather
vergeleek hem qua stijl met
Zoot Sims
.
Richard Cook
vergeleek hem met
Lester Young
.
Spike Robinson overleed in oktober 2001 op 71-jarige leeftijd.
- 1984: Spike Robinson - Eddie Thompson Trio
At Chesters Volumes 1 & 2
(
Hep Records
, met
Len Skeat
,
Jim Hall
- 1985:
It's A Wonderful World
(Capri Records)
- 1987:
Plays Gershwin
(Hep Records)
- 1991: Spike Robinson &
George Masso
Play Arlen
(Hep Records)
- 1981, 1994
Plays Harry Warren
(Hep Records, 1981?94)
- 1998:
Live at the Bull - Tribute Vols. 1-2
Dick Morrissey, Spike Robinson, Bill Le Sage, Bill Eyden en Alec Dankworth
Bronnen, noten en/of referenties
|