Silicaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Silicaten zijn zouten of esters van kiezelzuur (H 4 SiO 4 ). De zouten bevatten alle het tetraedrische SiO 4 4? -ion (of een afgeleide daarvan, met een of meer waterstofatomen). Silicaten worden als grondstof gebruikt bij de bereiding van glas . De silicaten van natrium en calcium worden waterglas genoemd en vinden toepassingen in de techniek.

De esters zijn verbindingen met als algemene formule Si(OR) 4 .

Silicaten in de mineralogie [ bewerken | brontekst bewerken ]

Silicaten vormen een belangrijke groep mineralen , die alle opgebouwd zijn uit SiO 4 -tetraeders. Ze vormen bijna 95% van de aardkorst en bestaan in tal van varieteiten:

Indeling van de silicaten [ bewerken | brontekst bewerken ]

De silicaten worden verder ingedeeld op basis van de polymerisatie ­graad van het silicaat-ion in de volgende groepen:

  • nesosilicaten (enkelvoudige tetraeders) - [SiO 4 ] 4? , bijvoorbeeld olivijn ;
  • sorosilicaten (dubbele tetraeders) - [Si 2 O 7 ] 6? , bijvoorbeeld epidoot ;
  • cyclosilicaten (ringen) - [Si n O 3 n ] 2 n ? , bijvoorbeeld de toermalijngroep;
  • inosilicaten met enkele ketens - [Si n O 3 n ] 2 n ? , bijvoorbeeld de pyroxeengroep;
  • inosilicaten met dubbele keten - [Si 4 n O 11 n ] 6 n ? , bijvoorbeeld de amfiboolgroep;
  • fylosilicaten (bladen) - [Si 2 n O 5 n ] 2 n ? , bijvoorbeeld de mica's en de kleimineralen ;
  • tectosilicaten (driedimensionaal raamwerk) - [Al x Si y O 2( x + y ) ] x ? , bijvoorbeeld kwarts , veldspaten en zeolieten.
Zie de categorie Silicates van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.