Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De
Royal Festival Hall
is een concert-, dans- en bijeenkomstcentrum in
Londen
,
Engeland
. Het gebouw is onderdeel van het
Southbank Centre
en ligt aan de South Bank, aan de zuidoever van de
Theems
, tussen
Waterloo Bridge
en
Hungerford Bridge
. De dichtstbijzijnde
metrostations
zijn
Waterloo
en
Embankment
. Het gebouw is het eerste van na de Tweede Wereldoorlog dat op de monumentenlijst staat.
De Royal Festival Hall werd in opdracht van de
London County Council
gebouwd als onderdeel van het
Festival of Britain
, naar een ontwerp van architectenbureau Holland, Hannen & Cubitts. De eerste steen werd in 1949 gelegd door
Clement Attlee
, de toenmalige premier, op de locatie van de voormalige Lion Brewery.
[1]
Het originele plan was dat
Arturo Toscanini
het openingsconcert zou verzorgen, maar hij was onwel. Daarom namen
Sir Malcolm Sargent
en
Sir Adrian Boult
het concert voor hun rekening.
[2]
[3]
De Hall werd officieel geopend op
3 mei
1951
.
In 1960 was de Hall het toneel voor het
Eurovisiesongfestival
. Het gebouw onderging in 1964 een verandering, waarbij extra foyers en terrassen werden aangelegd aan de rivierkant, en extra kleedkamers aan de achterkant.
Toen in 1986 de
Greater London Council
(de opvolger van London County Council) werd opgeheven, werd de Festival Hall overgenomen door het
Southbank Centre
.
Het gebouw onderging een grote renovatie tussen 2005 en 2007, geleid door Allies and Morrison. De renovatie was vooral bedoeld om de
akoestiek
van de zalen te verbeteren. De zaal werd daarna de thuishaven van het
London Philharmonic Orchestra
en het
Philharmonia Orchestra
.
[4]
Bronnen, noten en/of referenties
|