De
97e editie van de
Ronde van Frankrijk
ging op 3 juli 2010 van start in de
Nederlandse
stad
Rotterdam
om, na een koersverloop
met de klok mee
door eerst de
Alpen
en daarna de
Pyreneeen
, op 25 juli 2010 te eindigen op de
Avenue des Champs-Elysees
in
Parijs
. De Ronde van Frankrijk maakte deel uit van de
UCI Wereldranglijst
.
Al in de Alpen werd duidelijk dat de strijd om de eindzege zeer waarschijnlijk een tweestrijd zou worden tussen
Alberto Contador
en
Andy Schleck
. Schleck behaalde twee etappezeges en legde, net als een jaar eerder, beslag op de witte jongerentrui, maar kwam uiteindelijk 39 seconden tekort op Contador, die zo, na
2007
en
2009
, op dat moment, vooralsnog, zijn derde Tourzege boekte.
Mark Cavendish
toonde zich in vijf massasprints de snelste, maar het puntenklassement werd gewonnen door
Alessandro Petacchi
.
Anthony Charteau
mocht als winnaar van het bergklassement in Parijs de bolletjestrui in ontvangst nemen.
Op 6 februari 2012 werd Alberto Contador door het CAS voor twee jaar geschorst. Hierbij moest hij zijn Tourzege 2010 inleveren. Uiteindelijk is de Ronde van Frankrijk 2010 gewonnen door Andy Schleck.
Het parcours werd op 14 oktober 2009 bekendgemaakt. De ronde ging van start met een
individuele tijdrit
van negen kilometer door het centrum van Rotterdam, waarbij onder meer de
Erasmusbrug
werd aangedaan. Deze rit was door de organisatie als "
proloog
" aangeduid, hoewel ze niet aan de UCI-reglementeringen daarvoor voldoet. Het was voor het eerst sinds de
Tourstart van 1996
in 's-Hertogenbosch dat de Ronde van Frankrijk in Nederland van start ging en de derde
grote ronde
op rij die in Nederland van start ging, na de
Ronde van Spanje 2009
(Assen) en de
Ronde van Italie 2010
(Amsterdam).
Na de openingstijdrit worden nog drie etappes over Nederlands en Belgisch grondgebied verreden. In de derde etappe zijn enkele
kasseistroken
opgenomen. Daarna rijdt het peloton vanuit Noord-Frankrijk richting de
Alpen
, waar twee bergachtige etappes op het programma staan. Na enkele overgangsetappes worden in de derde en laatste week vier bergritten verreden in de
Pyreneeen
, honderd jaar na de eerste doorkomst door het gebergte. Er is slechts een lange tijdrit, die plaatsvindt op de voorlaatste dag.
Net als in
2009
zijn er drie aankomsten bergop. Er zijn 23 beklimmingen van de 2e, 1e en buitencategorie. Het hoogste punt van de 97e Ronde van Frankrijk is de
Col du Tourmalet
, die in twee etappes beklommen wordt. De
Tour
heeft een totale afstand van bijna 3.600 kilometer.
De wedstrijdorganisatie nodigde in totaal 22 ploegen uit. Een verdrag dat in 2008 tussen de
Internationale Wielerunie
(UCI) en de ASO/RCS was getekend, garandeerde alle achttien toenmalige
UCI ProTour
-ploegen een startplaats; na het verdwijnen van de teams
Credit Agricole
en
Team Gerolsteiner
bleven daar anno 2010 nog zestien van over, waaronder ook
Cofidis
en
Bbox Bouygues Telecom
, twee ploegen die beide inmiddels hun ProTour-status hadden verloren. Ook alle nieuwe ProTour-ploegen;
Garmin-Transitions
,
Katjoesja
,
Team RadioShack
en
Team Sky
, kregen een uitnodiging. De twee overgebleven uitnodigingen gingen naar de
professionele continentale teams
BMC
en
Cervelo
. 197
[1]
wielrenners uit 31 landen verschenen op 3 juli aan de start in Rotterdam.
Deelnemende ploegen:
De
openingstijdrit in Rotterdam
werd verreden onder regenachtige omstandigheden.
Fabian Cancellara
legde deze als snelste af in een tijd van exact 10 minuten en mocht zo als eerste de gele leiderstrui aantrekken. De
eerste rit in lijn
, met finish in
Brussel
, kende een hectische slotfase met veel valpartijen, waarna
Alessandro Petacchi
de snelste was van een sterk uitgedund peloton. De heuvelachtige
tweede etappe
werd eveneens gekenmerkt door valpartijen. Het peloton besloot daarop te wachten op achtergeraakte favorieten als
Andy Schleck
,
Alberto Contador
en
Lance Armstrong
.
Sylvain Chavanel
bleef als enige vooruit van een kopgroep en pakte de etappezege en de
gele trui
. De Noord-Franse
kasseien
zorgden in de
derde etappe
wel voor verschillen: Cancellara heroverde zijn leiderstrui en
Thor Hushovd
won de sprint van een zestal, onder wie
Andy Schleck
en
Cadel Evans
die zo tijdwinst op de concurrentie behaalden.
Frank Schleck
, vooraf beschouwd als een van de favorieten, moest opgeven na een valpartij. De
vierde etappe
mondde uit in een massasprint, waarin Petacchi opnieuw de sterkste was.
De
zevende etappe
voerde door het middengebergte van de
Jura
, maar tot een krachtmeting tussen de klassementsrenners kwam het niet.
Sylvain Chavanel
wist als aanvaller zijn tweede ritzege te behalen en heroverde ook de gele trui. Een dag later, in de
achtste etappe
, lieten de klassementsrenners echter wel van zich spreken. Andy Schleck reed op weg naar
Avoriaz
weg uit de groep met favorieten en kreeg alleen
Samuel Sanchez
met zich mee. Schleck klopte Sanchez in de sprint en won tien seconden op de andere klassementsrenners; Cadel Evans pakte het geel. Na een rustdag liet Schleck ook in de
volgende etappe
van zich horen: de Luxemburger reed op de
Col de la Madeleine
samen met Alberto Contador weg. In de slotkilometer sloten ze aan bij een groep van vier vroege vluchters. In de sprint was
Sandy Casar
vervolgens de snelste. Schleck nam de leiding in het klassement over van Evans, die veel tijd verloor.
Tijdens de
tiende etappe
, die verreden werd op de
Franse nationale feestdag
, deed het
peloton
het rustig aan en kregen wederom de aanvallers de kans voor de zege te rijden. Van een groep van zes bleven er uiteindelijk twee over:
Sergio Paulinho
versloeg
Vasil Kiryjenka
in de sprint. In
elfde rit
was
Mark Cavendish
de snelste in een massasprint; zijn ploeggenoot
Mark Renshaw
werd wegens het uitdelen van kopstoten tijdens het voorbereiden van Cavendish' sprint uit de wedstrijd gezet.
De
twaalfde etappe
kende een explosief einde. Contador wist enige tijdwinst te behalen op Schleck door samen met
Joaquim Rodriguez
weg te rijden van de concurrentie; Rodriguez toonde zich daarna de beste sprinter. Een
dag later
soleerde
Aleksandr Vinokoerov
, die een dag eerder nog in het zicht van de finish was bijgehaald door Contador en Rodriguez, naar de ritzege.
Christophe Riblon
schreef na een lange ontsnapping de
eerste Pyreneeenrit
op zijn naam. Schleck en Contador lieten elkaar niet wegrijden, waardoor Schleck zijn trui behield. Tijdens de
vijftiende etappe
verloor Schleck die trui wel. Op de beklimming van de Port de Bales kreeg hij materiaalpech. Contador viel verder aan en won 39 seconden op Schleck, waardoor hij met een verschil van 8 seconden de leiding in het algemeen klassement overnam. Contador verklaarde later dat hij de mechanische pech van Schleck niet gezien had.
Thomas Voeckler
, overblijver van een vroege ontsnapping, won deze etappe. De
zestiende rit
werd beschouwd als de
koninginnenrit
, maar de favorieten maakten het elkaar niet lastig.
Pierrick Fedrigo
bezorgde de Fransen hun zesde etappezege. In de
laatste Pyreneeenetappe
plaatste Schleck verscheidene aanvallen, maar hij kon Contador niet van zich afschudden; wel won hij de sprint op de
Col du Tourmalet
.
De laatste kans voor Schleck om Contador van zijn troon te stoten was de
negentiende etappe
, een tijdrit over ruim 50 kilometer. In de tussentijden naderde de Luxemburger nog even virtueel het geel, maar uiteindelijk wist Contador zijn voorsprong juist uit te breiden; Fabian Cancellara wist na de proloog ook deze tijdrit te winnen. Mark Cavendish, die ook in
etappe 18
de snelste was geweest, behaalde in de slotrit de
Champs-Elysees
in Parijs zijn vijfde etappezege.
Astana
eindigde bovenaan in het geldklassement.
[2]
De formatie van de geletruidrager Contador verdiende bijna een half miljoen (488.886 euro) aan prijzengeld en hield daarmee
Saxo Bank
(292.392 euro) en
Rabobank
achter zich. De Nederlandse ploeg nam 192.978 euro mee naar huis.
Footon-Servetto-Fuji
eindigde als 22ste en laatste in het geldklassement. De ploeg mocht slechts 13.492 euro bijschrijven.
Op 30 september 2010 maakte de UCI bekend dat Contador verdacht wordt van het gebruik van doping. Er zou
clenbuterol
zijn aangetroffen in diens urine. Er wordt nader onderzoek uitgevoerd en de wielrenner is voorlopig geschorst.
[3]
De Nederlandse biochemicus Douwe de Boer is door Contador gevraagd hem te verdedigen in deze zaak.
[4]
Op 5 oktober 2010 meldden de Duitse tv-zender ARD en de Franse krant L’Equipe, na informatie van een anonieme bron, dat er ook weekmakers gevonden zijn.
[5]
Dit zou erop duiden dat Contador een bloedtransfusie heeft ondergaan, wat verboden is volgens de voorschriften van de mondiale antidopingautoriteit WADA. Het gehalte weekmakers in zijn bloed zou acht maal zo hoog zijn als de toegestane hoeveelheid.
Op 26 januari 2011 schorste de Spaanse wielerbond Contador voor een jaar.
[6]
Twee dagen later gaf hij in een persconferentie aan tegen de straf in beroep te gaan.
[7]
Op 6 februari 2012 zou het TAS Contador voor twee jaar veroordelen, met terugwerkende kracht. Hierdoor raakt hij alsnog zijn zege in de Tour 2010 kwijt en is Andy Schleck tot nader order de nieuwe winnaar van deze Tour.
[8]
Contador heeft via de pers al laten weten dat hij overweegt om in beroep te gaan op de straf.
[9]
- 1
Gedragen door
David Millar
.
- 2
Gedragen door
Alessandro Petacchi
.
- 3
Gedragen door
Robert Gesink
(etappe 9 t/m 15).
Rode lantaarn
:
Noten
- ↑
Xavier Florencio
mocht van zijn ploeg Cervelo niet starten nadat bleek dat hij zonder toestemming een middel dat
efidrine
bevatte had gebruikt om
zadelpijn
te bestrijden. Hij werd niet vervangen.
- ↑
Rabo verdient 192.978 euro in Tour
[dode link]
, Telegraaf, 25 juli 2010
- ↑
Trouw
(30 september 2010).
"Alberto Contador betrapt op doping"
. Geraadpleegd op 30 september 2010.
- ↑
De Volkskrant
(30 september 2010).
"Nederlandse biochemist gaat Contador verdedigen"
. Geraadpleegd op 30 september 2010.
- ↑
ARD-item over dopingtest Contador
op nos.nl
- ↑
"Contador voor een jaar geschorst"
, NOS.nl, 26 januari 2011
- ↑
"Contador in beroep tegen straf"
, NOS.nl, 28 januari 2011
- ↑
TAS schorst Contador
, Sporza.be, 6 februari 2012
- ↑
Contador overweegt beroep
, nos.nl, 7 februari 2012
- ↑
oom
,
Sylvain Chavanel uitgeroepen tot meest strijdlustige in de Tour
. Het Nieuwsblad (24-07-2010). Geraadpleegd op 02-08-2018.
Externe links
|