Roberto Scarone Rivera
(
Montevideo
,
16 juli
1917
- aldaar,
25 april
1994
) was een
Uruguayaans
voetballer
en
trainer
. Door negen keer landskampioen te worden met vijf verschillende clubs groeide Scarone uit tot een van de meest succesvolle voetbaltrainers van
Zuid-Amerika
.
Hij is vooral bekend vanwege zijn succesvolle periode bij
Penarol
waarmee hij begin
jaren 60
de eerste twee edities van de
Copa Libertadores
won. Nadien leidde Scarone ook
Nacional
en
Universitario
nog naar de finale van dit Zuid-Amerikaanse bekertoernooi. De enige andere trainers die met drie verschillende clubs de finale bereikten waren
Luis Cubilla
en
Carlos Bianchi
.
[1]
Scarone in het shirt van
Gimnasia La Plata
(1942).
Scarone startte zijn voetbalcarriere bij Penarol in zijn geboortestad Montevideo. In 1939 vertrok hij op 22-jarige leeftijd naar het Argentijnse
Gimnasia La Plata
waar hij vier seizoenen zou spelen. Van 1943 tot 1947 stond Scarone onder contract bij de Mexicaanse clubs
America
en
Atlante
. In 1948 keerde Scarone terug naar Gimnasia La Plata waar hij datzelfde jaar zijn actieve carriere beeindigde en meteen het trainerschap oppakte.
Gedurende drie decennia had Scarone de leiding over verschillende clubs in Zuid-Amerika, waaronder Argentinie, Colombia, Chili, Mexico en Peru. De grootste successen behaalde hij echter met Penarol uit zijn geboorteland Uruguay. Zo legde hij beslag op drie achtereenvolgende
landskampioenschappen
in 1959, 1960 en 1961, twee
Copa Libertadores-titels
in
1960
en
1961
en de
Wereldbeker voetbal
in
1961
.
Scarone kende ook het nodige succes in Peru. Zo won hij vier landskampioenschappen met
Centro Iqueno
en
Universitario
. In 1972 was Scarone de eerste coach die een Peruaanse club (Universitario) naar de finale van de
Copa Libertadores
leidde. Scarone was ook korte tijd bondscoach van
Peru
maar het lukte hem niet om kwalificatie voor het
WK in 1974
af te dwingen.
Scarone werd geroemd om de manier waarop hij zijn spelers motiveerde. Daarnaast stond hij bekend om de oefenpotjes die hij organiseerde tussen het eerste elftal en het reserveteam, die doorgaans de intensiteit van een reguliere wedstrijd hadden. Het vertoonde spel was vaak zo fanatiek dat het publiek in groten getale het trainingsveld wist te vinden. De speelstijl van Scarone was gericht op kracht, snelheid, aanpassingsvermogen, technisch vernuft en listigheid.
[1]
Met Penarol:
Met Atlante:
Met Centro Iqueno:
Met Penarol:
Met America:
Met Nacional:
Met Universitario:
Na jarenlang aan
alzheimer
te hebben geleden, overleed Scarone op 25 april 1994. In 2010 kwam zijn zoon de belofte na om de as van zijn vader uit te strooien bij het stadion van Universitario.
[2]
Bronnen, noten en/of referenties