Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Resolutie 1502 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties
werd
unaniem
door de
VN-Veiligheidsraad
aangenomen op 26 augustus 2003.
De
Algemene Vergadering van de Verenigde Naties
had 2
resoluties
aangenomen:
57/28
over het
Verdrag inzake Veiligheid van VN- en Aanverwant Personeel
en
57/155
over de veiligheid van humanitair personeel
en de bescherming van VN-personeel.
Alle humanitair- en VN-personeel was verplicht de
wetten
van het land waarin ze werkten te respecteren.
Het was ook belangrijk dat humanitaire organisaties
neutraal
en onpartijdig bleven.
Onder het
internationaal recht
is het verboden om hulppersoneel aan te vallen. Hun bescherming was dan
ook van belang gezien het geweld dat in vele delen van de wereld tegen hen werd gepleegd, zoals de aanval op
het hoofdkwartier van de
UNAMI
-missie in
Irak
op 19 augustus.
Alle vormen van geweld, waaronder
moord
,
verkrachting
,
aanranding
, intimidatie,
diefstal
met
geweld,
ontvoering
,
gijzelneming
, illegale
arrestatie
en opsluiting, aanvallen op konvooien en
vernieling en plundering, waaraan deelnemers aan hulpoperaties meer en meer werden blootgesteld werden streng
veroordeeld. De partijen in een gewapend conflict waren verplicht het internationaal recht inzake humanitair-
en VN-personeel na te leven. Voorts moesten alle personen in nood toegang kunnen krijgen tot bijstand.
Om de veiligheid van humanitair- en VN-personeel te garanderen werden een aantal stappen ondernomen;
Provisies van het Verdrag inzake Veiligheid van VN- en Aanverwant Personeel moesten worden opgenomen in
akkoorden tussen de VN en gastlanden over
VN-operaties
en de
secretaris-generaal
werd gevraagd situaties waarin hulp werd
geweigerd of geweld tegen het personeel werd gepleegd ter attentie te brengen.
Resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties uit 2003