Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Rene Vingerhoet
(
Sint-Gillis
,
27 augustus
1912
-
Itter
,
3 september
2008
) was een
Belgisch
roeier
.
Vingerhoet startte zijn carriere in de wedstrijdsport als een beloftevol
waterpolo
-speler, in een zijarm van het
Zeekanaal Brussel-Schelde
. Toen hij later in
Laken
de roeisport ontdekte, liet hij zijn haar groeien en schakelde hij over op deze tak van de sport. Hij was als nationaal
trainer
actief tijdens de
Olympische Spelen
van
Mexico-Stad
en daarna nog jaren als
coach
van skiffeur
Claude Dehombreux
.
Vingerhoet was de sportief mede-grondlegger van een Brugse club, die 15 jaar na zijn oprichting het voorlopig laatste Belgische WK-goud roeien en ook zilver en brons op de
Olympische Spelen
van
Los Angeles
1984 won. Ook
Dominique Verdeyen
, die WK-brons behaalde, was ooit een pupil van Rene. Hij was tot zijn negentigste actief als roeitrainer binnen de Vilvoordse Zeilclub CRV.
Sinds het overlijden van zijn echtgenote
Denise Coeckelenbergh
in 2005, leefde hij teruggetrokken in
Itter
, nabij
Waterloo
. Zij was de eerste nationale vrouwelijke skiff-roeikampioene van Belgie.
Vingerhoet was tot zijn overlijden in 2008 de oudste nog levende Belg die deelnam aan de controversiele
Olympische Zomerspelen 1936
van
Berlijn
. Hij was daar de 23-jarige slagroeier van de vier 'Big Boys' uit
Vilvoorde
.
Aan de Koninklijke Zeilkring Grimbergen aan de Oostvaartdijk hangt een gedenkplaat ter zijner nagedachtenis met de vermelding van zijn deelnames aan de Europese Kampioenschappen van 1935 en de Olympische Spelen van 1936 en 1968.