Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Politieke rente
, beter bekend als
rent-seeking
, is de poging om voordeel te behalen via de
politiek
, of meer specifiek de
lobby
om
economische rente
te verkrijgen. Dit gaat ten koste van de
samenleving
als geheel en onderscheidt zich daarmee van
profit-seeking
dat bijdraagt aan de samenleving. Het idee is afkomstig van
Tullock
in 1967, terwijl de term
rent-seeking
afkomstig is van
Krueger
in 1974.
Waar
profit-seeking
plaatsvindt binnen de
vrije markt
, vindt
rent-seeking
plaats binnen een door de
politiek
gereguleerde markt. In een
perfecte markt
waar geen sprake is van overheidsingrijpen zal door
concurrentie
de prijs van een
product
uiteindelijk samenvallen met de
productiekosten
. Er is sprake van
rent-seeking
zodra er gebruik wordt gemaakt van door de overheid opgelegde restricties om concurrentie te beperken. De extra winst die hieruit voortvloeit voor het bedrijf gaat ten koste van de consumenten die een hogere prijs voor het product betalen. De gevolgen voor de samenleving als geheel zijn negatief doordat er lobbykosten worden gemaakt. Politici werken hier aan mee in de ruil voor politieke steun.
- Krueger
, A.O.
(1974):
The Political Economy of the Rent-Seeking Society
, American Economic Review 64 (1974): 291?303,
- Tullock, G.
(1967):
The Welfare Costs of Tariffs, Monopolies and Theft
, Western Economic Journal 5 (1967): 224?232.