Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Poet laureate
of
poeta laureatus
is de titel van de
Engelse
hofdichter.
De titel gaat terug op die van 'poeta laureatus' in de Romeinse oudheid, die werd gegeven aan dichters die als blijk van waardering voor hun werk op het
Capitool
gekroond werden met een aan
Apollo
gewijde lauwerkrans. Onder meer
Horatius
(in
17 v.Chr.
) kreeg deze eretitel.
Van oudsher hadden koningen wel een
minstreel
of
bard
in hun gevolg wiens taak het was om de lof van de koning te zingen en plechtige gebeurtenissen literair in te kleden. De functie is dus al heel oud, maar werd in 1616 door koning
Jacobus I
van Engeland gekoppeld aan een jaarlijkse vergoeding;
Ben Jonson
was de eerste laureaat. De benoeming was in principe voor het leven.
Diverse andere landen, zoals
Zuid-Afrika
en de
Verenigde Staten
hebben het gebruik overgenomen. In Amerika zijn er zelfs
poets laureate
per staat. Ook de
Verenigde Naties
kent de functie. Nederland kent sinds 2000 de titel
Dichter des Vaderlands
.
Enkele poets laureate:
-
John Dryden
-
William Wordsworth
-
Alfred Lord Tennyson
-
Alfred Austin
-
Robert Bridges
-
John Betjeman
-
Andrew Motion
-
Carol Ann Duffy