Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Philip Lieberman
(
Brooklyn (New York)
,
25 oktober
1934
?
Providence (Rhode Island)
,
12 juli
2022
) was een Amerikaanse
linguist
die de evolutie van de spraak bestudeerde.
Hij studeerde eerst
elektrotechniek
aan het
Massachusetts Institute of Technology
(MIT) in
Cambridge (Massachusetts)
en stapte later over naar linguistiek. Hij specialiseerde zich in
fonetiek
en
promoveerde
in 1966 aan de MIT op een
dissertatie
over
intonatie
.
Hij werkte van 1967 tot 1974 aan de
Universiteit van Connecticut
en was daarna tot 2012 hoogleraar aan
Brown University
in
Providence (Rhode Island)
.
Hij onderzocht de skeletten van uitgestorven
hominiden
, met name de
anatomie van de neanderthaler
. Zijn opvattingen over de evolutie van spraak wijken af van die van
Steven Pinker
en
Noam Chomsky
. Volgens Lieberman kunnen niet-menselijke primaten niet alle klinkers van de menselijke taal reproduceren. Dit komt door de lichaamsbouw, het strottenhoofd is bij mensen laag gelegen, zodat ze meer resonantie kunnen voortbrengen. Ons brein is ontwikkeld om "de efficientie van vocale communicatie op hoge snelheid te maximaliseren."
Lieberman overleed op 87-jarige leeftijd.
[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|