Partido Africano da Independencia de Cabo Verde
De
Partido Africano da Independencia de Cabo Verde
(PAICV) is een voormalige socialistische partij en na 1991 de sociaaldemocratische partij van
Kaapverdie
. De partij afficheert zich als een op Afrika gerichte politieke partij en heeft haar aanhang in de dichter bevolkte stadswijken en in landelijke gebieden met een grotere bevolkingsdichtheid. De PAICV is sinds jaren volwaardig lid van de
Socialistische Internationale
.
[1]
De PAICV-leden hebben in het Portugees als bijnaam de
tambarinas
(de tamarindevruchten) omdat de gele kleur hun partijkleur is.
In 1956 is de voorloper van de PAICV, de
Afrikaanse Partij voor de Onafhankelijkheid van Guinee en Kaapverdie (PAIGC)
, opgericht door
Amilcar Cabral
. De PAIGC vocht voor de onafhankelijkheid van
Kaapverdie
en
Guinee-Bissau
. De partij wilde een leidende rol vervullen in de
socialistische revolutie
.
Vanaf 1961 vocht de PAIGC tijdens de
Portugese koloniale oorlog
, een
bevrijdingsoorlog
en een zware
guerrillaoorlog
. Dit deed de partij in samenwerking met de
Conferencia das Organizacoes Nacionalistas das Colonias Portuguesas (CONCP)
. In 1973 bestuurde de PAIGC Guinee-Bissau zo goed als volledig en riep daarop eenzijdig de onafhankelijkheid uit. In september 1974 werd de onafhankelijkheid van het land door Portugal erkend. Enkele maanden eerder was er immers een einde gemaakt aan de dictatuur in Portugal door de
Anjerrevolutie
, en werden er
democratische
hervormingen doorgevoerd. Het daaropvolgende jaar, in 1975, werden ook Kaapverdie en de andere
Portugese kolonien
onafhankelijk.
Tot aan de staatsgreep in Guinee-Bissau, in 1980, streefde de partij naar een
unie
tussen Guinee-Bissau en Kaapverdie. Na het verbreken van de banden tussen de twee landen wijzigde de Kaapverdische tak van de PAIGC haar naam in Partido Africano da Independencia de Cabo Verde (PAICV).
Aristides Pereira
werd op 21 januari 1981 verkozen tot de eerste
secretaris-generaal
van de partij, hij was tegelijk ook
president van Kaapverdie
.
Op een buitengewoon partijcongres in februari 1990 stemde de PAICV in met de introductie van
meerpartijendemocratie
.
Aristides Pereira
trad in juli 1990 af als secretaris-generaal van de PAICV. Minister-president
Pedro Pires
volgde hem op vanaf augustus 1990.
In januari 1991 verloor de PAICV zwaar in de parlementsverkiezingen en belandde met 33% van de stemmen in de oppositie. Winnaar werd het neo-liberale
Movimento para a Democracia
, ook bekend onder de afkorting
MpD
. Op 17 februari van datzelfde jaar werd PAICV-leider Pereira bij de presidentsverkiezingen overweldigend verslagen door MpD-kandidaat
Antonio Monteiro
, en in december van datzelfde jaar werd de partij opnieuw zwaar afgestraft bij lokale verkiezingen.
Op het partijcongres in augustus 1993 werd Pires als secretaris-generaal vervangen door
Aristides Lima
. Pires werd gekozen tot partijvoorzitter.
In 1995 scoorde de PAICV slechts 21 zetels in de parlementsverkiezingen met net geen 30% van de stemmen.
Op het PAICV-congres in september 1997 won Pires ruimschoots de verkiezingsstrijd voor het partijvoorzitterschap van
Jose Maria Neves
. In 2000 trad hij af ter voorbereiding op de presidentsverkiezingen van 2001. Hij werd toen door Neves opgevolgd. In 2001 kwam het
turning point
toen PAICV-kandidaat Pires tijdens de tweede ronde van de presidentsverkiezingen zijn liberale tegenstander met nauwelijks 12 stemmen meer versloeg. In 2006 was de marge iets groter geworden en werd Pires met bijna 51% van de stemmen herkozen.
De parlementsverkiezingen in 2001, 2006 en 2011 leverden de partij telkens een meerderheid op. Partijkopstuk
Jose Maria Neves
was tussen 2001 en 2016
premier van Kaapverdie
.
Op 14 december 2014 werd
Janira Hopffer Almada
de eerste vrouwelijke partijvoorzitter van de PAICV. Ze studeerde voor
advocate
, is moeder van een zoon en gehuwd met een kleinzoon van de eerste president, Aristides Pereira. Bij de parlementsverkiezingen van 2016 was Almada kandidaat om minister-president te worden, maar ze verloor deze verkiezingen van
Ulisses Correia e Silva
(MpD), waarmee de PAICV na vijftien jaar weer in de oppositie verdween. Bij de parlementsverkiezingen in april 2021 werd Almada nogmaals door Silva verslagen.
Voormalig premier
Jose Maria Neves
won namens de PAICV in oktober 2021 de presidentsverkiezingen. In november van dat jaar trad hij aan als president.
- 1991: 33,59% van de stemmen en 23 van de 79 zetels
- 1996: 29,75% van de stemmen en 21 van de 72 zetels
- 2001: 49,50% van de stemmen en 40 van de 72 zetels (meerderheid)
- 2006: 52,28% van de stemmen en 41 van de 72 zetels (meerderheid)
- 2011: 52,68% van de stemmen en 38 van de 72 zetels (meerderheid)
- 2016: 38,16% van de stemmen en 29 van de 72 zetels
- 2021: 39,55% van de stemmen en 30 van de 72 zetels
Secretarissen-generaal en partijvoorzitters van de PAICV
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
Bronnen, noten en/of referenties