Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Parmigianino
|
|
|
Persoonsgegevens
|
Volledige naam
|
Girolamo Francesco Maria Mazzola
|
Bijnaam
|
Parmigianino
|
Geboren
|
11 januari 1503
|
Overleden
|
24 augustus 1540
|
Geboorteland
|
Italie
|
Beroep(en)
|
schilder
,
etser
|
Orienterende gegevens
|
Stijl(en)
|
hoogrenaissance
,
manierisme
|
|
RKD-profiel
|
|
Parmigianino
(uitspraak:
parm?jan?'n?
) of
Parmigiano
geboren als
Girolamo Francesco Maria Mazzola
(
Parma
,
11 januari
1503
-
Casalmaggiore
,
24 augustus
1540
) was een
Italiaanse
schilder
en
etser
. Zijn werknaam Parmigianino is Italiaans voor
de kleine Parmezaan
(afkomstig uit Parma). Parmigianino's werken worden meestal tot het
Manierisme
van de
Renaissance
schilderkunst gerekend. Parmigianino wordt door kenners vaak bestempeld als een van de gevoeligste kunstenaars uit het Manierisme.
Parmigianino werd geboren als achtste kind van het gezin. Toen hij twee jaar oud was, overleed zijn vader aan de
pest
. De kinderen werden daarna opgevoed met steun van vooral hun twee ooms
Michele Ilario
en
Pier Ilario
. Deze waren schilders. In
1515
kreeg een van de twee ooms opdracht een kapel in de San Giovanni Evangelista te versieren met
fresco
's. Uiteindelijk maakte de jonge Parmigianino het werk af. Dat hij getalenteerder was dan zijn twee ooms bleek toen hij op zijn achttiende het altaarwerk
Huwelijk van St. Catherina
voor de Santa Maria in
Bardi
voltooide. Dit werk bevindt zich in de
Galleria nazionale di Parma
en net als bij andere werken uit zijn beginperiode is de grote invloed te zien van
Antonio da Correggio
.
In
1521
trok Parmigianino samen met
Girolamo Mazzola Bedoli
, een aangetrouwde neef, naar
Viadana
. Daar werkte hij ook in San Giovanni en ontmoette Correggio. Een jaar later kreeg hij de opdracht om een deel van de kathedraal van San Giovanni te versieren, maar hij rondde de opdracht niet af. In
1524
trok hij naar
Rome
. Daar werkt onder meer samen met zijn oom Pier Ilario en Bedoli. Ze kregen onder meer de opdracht een kerk te versieren in
Lauro
. Parmigianino schilderde daar een
zelfportret
, met behulp van een bolle
spiegel
, zoals hij laat zien in het schilderij.
Drie jaar later verliet hij Rome wegens de
Plundering van Rome
. Hij trok naar
Bologna
, waar hij aan het altaarstuk
Madonna en Kind met St. Margareta en andere Heiligen
werkte. In
1530
keerde hij terug in zijn geboorteplaats Parma. Daar kreeg hij allerlei opdrachten, onder meer om twee
altaarstukken
te maken voor de
Santa Maria della Steccata
in aanbouw. Maar zowel de kerk als de werken konden niet afgemaakt worden. In 1540 stierf Parmigianino op 37-jarige leeftijd in
Casalmaggiore
toen hij daar werkte aan een project.
- Madonna met de lange nek
, 1534?40, olieverf op paneel, 216 x 132 cm,
Uffizi
, Florence
- Zelfportret in a bolle spiegel
, ca. 1524; olieverf op paneel, diameter 24.4 cm;
Kunsthistorisches Museum
, Wenen
- Visioen van Sint Hieronimus
, (
National Gallery
, Londen)
- Cupido
, ca. 1523-24, Kunsthistorisches Museum, Wenen
[1]
)
- Madonna en Kind
, 1525,
Galleria Doria-Pamphili
, Rome
[2]
)
- Portret van een man met boek
(Toegeschreven, York City Art Gallery)
- De Besnijdenis
, Detroit Institute of Arts
- Antea (portret van een jonge vrouw)
,
Capodimonte Museum
,
Napels
- De Turkse slavin
, Galleria nazionale,
Parma
- Heilige Familie met Kind, Maria Magdalena en Johannes de Doper
, Capodimonte Museum, Napels
- De bekering van Paulus
, Kunsthistorisches Museum, Wenen
- Sint Roch en Donor
, Gamba Kapel San Petronio, Bologna
- Allegorisch Portret van Karel V
, New York
- De Annunciatie
,
Metropolitan Museum of Art
, New York