Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dikkoppen en fluiters
(Pachycephalidae) zijn een familie van
vogels
uit de orde
zangvogels
en de onderorde van de "echte zangvogels" (
Oscines
). Soorten uit dit geslacht komen voor in het groot gebied binnen de tropen van India tot eilanden in de
Grote Oceaan
. De meeste soorten komen voor in
Nieuw-Guinea
.
De dikkoppen en fluiters zijn forse vogels met sterke snavels met een haakvormige punt. Hun verenkleed is meestal roodbruin tot grijsbruin. Er zijn ook soorten met heldere kleuren, zoals de
gouden fluiter
. De lichaamslengte varieert van 12 tot 28 cm.
Ook qua voedselkeuze zijn er veel onderlinge verschillen. Het zijn vooral insecteneters, maar ze eten ook eieren en ongewervelde en gewervelde dieren, zoals
kikkers
,
gekko's
en jonge vogels. Er zijn ook vruchteneters onder. Een soort uit de
mangrovebossen
eet zelfs kleine
krabben
.
De legselgrootte loopt per soort uiteen. Eieren worden doorgaans door beide geslachten bebroed.
Dikkoppen en fluiters zijn vogels van bossen en bosgebieden. De meeste soorten bewonen het regenwoud, vooral de soorten die leven in
Azie
(
Indonesie
) en
Nieuw Guinea
. Soorten uit
Australie
hebben een uitgebreider scala aan leefgebieden waarin ze voorkomen, zoals bossen, droge gebieden met struikgewas en
mangrove
. Sommige soorten komen voor in Zuid- en Zuidoost-Azie of op eilanden in de
Stille Oceaan
. Sommige soorten zijn beperkt tot een bepaald
ecosysteem
, terwijl anderen in een reeks verschillende leefgebieden te vinden zijn. De meeste soorten zijn standvogels.
De in Europa voorkomende
fluiter
is niet verwant aan deze groep. De Europese fluiter behoort tot de
clade
Sylvioidea
. De systematiek van de familie dikkoppen en
Australaziatische
en Pacifische fluiters is lastig. DNA-onderzoek wijst erop dat de familie waarschijnlijk thuishoort binnen de clade
Corvoidea
. Hierover bestaat overigens geen consensus.
[1]
De familie telt ruim 50 soorten.
[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|