Shqiperia Osmane Ottomaans Albanie
←   1479 ? 1912   →
Kaart
1481
Algemene gegevens
Talen	Ottomaans-Turks , Albanees
Religie(s)	islam , christendom
Regering
Staatshoofd	Ottomaanse sultan

Ottomaans Albanie ( Albanees : Shqiperia Osmane ) is de benaming van de Ottomaanse bezetting van Albanie . Albanie viel vanaf 1479 tot 1912 onder volledig Ottomaans heerschappij.

In 1415 werd in centraal- en zuid-Albanie een Ottomaanse sandjak uitgeroepen na veroveringen van het Prinsdom Albanie . In 1444 viel de Ottomaanse sandjak na de stichting van de Albanese Liga van Lezhe . In 1479 werd de Liga van Lezhe na een 47 jaar durende oorlog verslagen door sultan Mehmet II . Sindsdien zou het gebied dat overeenkomt met het huidige Albanie vier eeuwenlang bezet worden door het Ottomaanse Rijk. De Ottomaanse heerschappij had een grote invloed op de bevolking, zo bekeerden de Albanezen zich tussen de 17e en 18e eeuw in grote getallen tot de islam . Als gevolg hiervan kregen de Albanezen veel grondgebied in de vorm van pasjaliks en vilajets .

Verloop [ bewerken | brontekst bewerken ]

Veel invloedrijke politici van het Ottomaanse Rijk waren sindsdien ook etnisch Albanees. De Albanese adel regeerden over autonome pasjaliks en vilajets. De Albanezen hadden binnen het rijk de reputatie van eersteklas soldaten en handelaren en zwermden uit naar alle delen van het rijk. Een aantal vooraanstaande Griekse families heeft Albanese wortels. Met het echte Albanie ging het echter bergafwaarts. De sultan stak weinig in de ontwikkeling van dit buitengewest, en de pasha's (gouverneurs) waren er oppermachtig. De bevolking verarmde, en de cultuur kwam weinig tot ontwikkeling. De Albanezen hadden niet, zoals de Serviers en Grieken , een belangrijke gemeenschap buiten het rijk, noch buitenlandse vrienden. Terwijl andere volken een eigen staat stichtten en een culturele traditie opbouwden, was er nog steeds verwarring over het Albanese alfabet.

In de tweede helft van de 19e eeuw kalfde de Ottomaanse macht echter in versneld tempo af. Rond de eeuwwisseling was bij de Albanese elite het besef doorgedrongen dat ze weleens de boot zouden kunnen missen als ze niet voor zichzelf opkwamen. Albanie zou dan opgedeeld worden en de nationale identiteit zou verloren gaan. In de jaren 80 van de 19e eeuw hadden zij zich nog met succes tegen de hebzucht van koninkrijk Montenegro verdedigd, en hier bitter weinig voor teruggekregen van de sultan. De Albanezen kwamen in opstand tegen het Ottomaanse Rijk , en wisten zelfs Skopje te bezetten. Vlak voor het uitbreken van de Eerste Balkanoorlog , verkreeg Albanie autonomie binnen het Ottomaanse Rijk , maar voor Servie , Montenegro, Bulgarije en Griekenland was dit een teken dat het rijk op zijn zwakst was. Ze vielen de Turken aan. Tijdens de Eerste Balkanoorlog verklaarde de Voorlopige regering van Albanie die werd geleid door Ismail Qemali , zich onafhankelijk ( 1912 ).