Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ossian
is de verteller en volgens
James Macpherson
de auteur van een gedichtencyclus die deze beweerde uit het
Schots-Gaelisch
te hebben vertaald. Hij is gebaseerd op
Oisin
, de zoon van
Fionn mac Cumhaill
.
In
1761
beweerde Macpherson een
epos
gevonden te hebben, geschreven door deze Ossian en hij publiceerde dit over de daaropvolgende jaren. In
1765
voegde hij de gedichten samen tot
The works of Ossian
. Dit werk had een grote invloed op schrijvers zoals
Walter Scott
en
Goethe
. Door de invloed van de
Romantiek
ontstond zo aan het eind van de 18de eeuw een grote belangstelling voor de geschiedenis van de
Kelten
, en ook het Ossian-epos werd nagebootst, in een stroming die men
Ossianisme
ging noemen.
De gedichten behoorden tot de lievelingsliteratuur van
Napoleon Bonaparte
en
Friedrich Leopold zu Stolberg-Stolberg
die het werk in het Duits vertaalde.
De gedichten werden in 1793 in het Nederlands vertaald door
P. L. van de Kasteele
, in dactylische hexameter. Vanaf 1797 vertaalde
Willem Bilderdijk
fragmenten van Ossian in het Nederlands, in 1805 ook het lange gedicht
Fingal
.
[1]
Ten tijde van de Ossian-sensatie bestond er daarentegen ook reeds twijfel aan de authenticiteit van het werk; een van de scherpste critici was
Samuel Johnson
. Tijdens een reis door de
Binnen-Hebriden
met
James Boswell
? die wel in de oorspronkelijkheid van het epos geloofde ? poogde Johnson de proef op de som te nemen door plaatselijke bewoners enkele liederen uit dit vermeende oorspronkelijke epos te laten reciteren en ze vervolgens met het door Macpherson gepubliceerde werk te vergelijken. Hij kwam tot de conclusie dat Macpherson, die een redelijke kennis van het Schots-Gaelisch bezat, waarschijnlijk oude volksliedjes had verzameld en ze met zelfverzonnen materiaal tot een epos aan elkaar had gebreid.
De Ossian-gedichten werden als de
Noordse
evenknie van de Griekse
Ilias
gezien en beinvloedden behalve dichters ook schilders. Ook de Deense componist
Niels Gade
liet zich door het thema inspireren voor zijn opus 1, de ouverture
Efterklange af Ossian
(Echo's van Ossian) uit 1840.
Niettegenstaande de grotendeels frauduleuze aard van het Ossian-epos, blijkt eruit wel het persoonlijke poetische talent van Macpherson.
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
In 1799 verschenen ‘De krijg van Inisthona’, ‘Darthula’, ‘Karrikthura’, ‘De Gezangen van Zelma’ en ‘Berrathon’ in
Mengelpoezy
(Amsterdam: Wed. J. Doll, 1799, dl. 1; tweede druk: Rotterdam: J. Immerzeel, 1823, dl.1, 18-113). Nog meer vertalingen verschenen verspreid in zijn
Mengelingen
(Amsterdam: Johannes Allart, 1804; 4 dln.; tweede druk: Rotterdam, J. Immerzeel, 1828, 2 dln.). Het langere gedicht is
Fingal, in zes zangen, naar Ossiaan gevolgd
, 2 dln. (te Amsterdam: Johannes Allart, 1805).
|